รักสามเศร้า...เราสามคน

"นี่ยัยเด็กใหม่ เธอมีสิทธอะไรมาว่าฉันเนี่ย เธอรู้รึป่าวว่าฉันเป็นใคร" เขาตะโกนใส่ฉันด้วยหน้าเข่งขรึมและจองหอง "ทำไมฉันจะว่านายไม่ได้ นายเป็นพ่อฉันรึไง" ฉันลุกขึ้นยืนตอบเขาด้วยความอารมเเสียสุดๆ "นี่เธอ!"เขาพูดใส่ฉันพร้อมชี้นิ้วชี้ของเขาขึ้นฟ้า "ทำไม" ทันใดนั้นก็มีเสียงครูเดินมาตรงทางที่เราสองคนยืนอยู่ เราทั้งคู่จึงหันหลังแล้วเดินจากกันราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น "ทำไมมาช้าจัง" Crถามฉันพร้อมกับสีหน้าการรอนานๆ "โทษที เราเดินไปชนกัับคนไม่มีมารยาทมาอ่ะ ชนแล้วยังไม่ขอโทษอีก เฮ้อ!"ฉันบ่นด้วยสีหน้าหงุดหงิด "อ้าวหรองันเรายกโทษให้ไปห้องเรียนกันเถอะ เดียวจะเข้าเรียนไม่ทัน" กริ๊งงงงงงงง เสียออดพักกลางวันดังขึ้นทั่วทั้งโรงเรียน "กินข้าวอะไรกันดี" เขาถามฉัน แล้วนำมือไปลูบที่ท้องของเขาเพื่อทำให้ฉันเห็นว่าเขาหิวจริงๆ "เราว่าเราจะกินข้าวขาหมูร้านนั้นอ่ะ น่าจะอร่อยดีนะ" เมื่อพูดจบฉันก็ชี้ไปให้เขาดูว่าร้านนั้นอยู่ตรงไหน ร้านนั้นชื่อร้าน ข้าวขาน้องหมู ทันใดนั้นก็มีเสียงที่ทำให้ฉันต้องตกใจ "เฮ้ย!จริงดิเราก็ชอบกินข้าวขาน้องหมูอะไรนั้นเหมือนกัน เราสองคนนี่ชอบอะไรเหมือนๆกันจริงๆด้วยแฮะ55 เดียวเราซื้อไปให้ เธอไปจองโต๊ะไว้เถอะเดียวคนจะเต็มแล้วไม่มีที่นั่งเอา" "เค แล้วตามไปนะ"ฉันตอบเขาแล้วกำลังจะเดินไปแต่เขาก็สกิดแล้วบอกกับฉันว่า "จูนเดียวจะมีเพื่อนเรามานั่งด้วยอีกคนนึงนะ" "เค งั้นเดียวฉันไปจองโต๊ะกับซื้อน้ำแล้วนะ" คร้าบบบบ" เขาตอบฉันด้วยหน้ากวนๆ ณ ร้านน้ำดื่มสะอาดตราป้าจี๊ด "ป้าคะเอาน้ำ..โอ๊ย!" ขณะที่ฉันกำลังจะสั่งน้ำมีผู้ชายคนนึงวิ่งมาชนอย่างเต็มแรง "ป้าครับ เอาน้ำแดงแก้วนึงครับ" เสียงสั่งน้ำที่เหนื่อยจากการเล่นกีฬามาอย่างหนัก"นี่นาย! ไม่เห็นหรอว่ามีคนยื่นอยู่ จะเหนื่อยแค่ไหนก็ต้องต่อแถวสิ นี่ไม่ได้แซกกันอย่างเดียวนะแต่ยังจะมาชนกันอีกอย่างนี้ไม่ได้นึกถึงคนอื่นเลยนึกถึงแต่ตัวเอง" ฉันว่าเขาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดและโมโหเพราะที่เขาชนฉันมันเจ็บมิใช่น้อยเลย เมื่อฉันด่าเขาจบเขาก็หันมามองหาฉัน ด้วยสีหน้าเครียดและเหนื่อยอย่าไรบอกไม่ถูก คงจะเป็นเพราะที่มะกี้ฉันด่าเขาซะเต็มชุดละมั้ง(55)สมน้ำหน้า แต่พอฉันมองหน้าเขาดีๆฉันก็พบว่าเขาเป็นคนที่ทำให้ฉันลมเมื่อตอนพัก breakที่แล้ว นี่แผลเก่ายังไม่ทันหายเลยแผลใหม่มาอีกแล้วหรอเนี่ย "นายนี่มันตัวซวยจริงๆ ฉันเจอนายทีไรฉันเจ็บตัวทุกที"