ฉันน่ะเหรอเจ้าหญิง?

     วันนี้ฉันมาทำงานคืนที่ 5 แล้วล่ะ
อาจจะเป็นคืนที่ต้องจากลา....
ส่วนเรื่องควีน ฉันให้ยูน่าเป็นแทน
ยัยเอเรียก็มีแฟนแล้วน่าอิจฉาจังเลย...
ฉันหวังว่าวันนี้จะได้เจอ ชราย นะ
     "นี่ ทำไมเธอดูเศร้าจังเลยล่ะจ๊ะ.."ชิกก้าถามฉัน
     "ไม่เป็นอะไรหรอ.." ฉันยังพูดไม่จบเลย แต่ก็ได้ยินเสีย ปั้ก อย่างดัง
     "เฟรดดดี้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ฉันกับชิกก้าตะโกนขึ้นพร้อมกัน เฟรดดี้โดนทำร้ายร่างกายอย่างหนักแน่
     "หน...หนีไป ชิกก้า ทาซอง"เฟรดดี้พูด
     "อั้ก!!!!! หนีไป"ฟ็อกซี่ บอนนี่ก็โดนทำร้าย
     "ถึงเวลาแล้วสินะ..."นั่นมันหุ่น... สปิงค์แทพ!!!!!
     "นายทำพวกเฟรดดี้ทำไม...."ฉันผลักชิกก้าไปอยู๋ดานหลัง
     "หึๆๆ พวกมันฆ่าลูกฉัน"หุ่นนั่นเปิดออก เผยให้เห็นผู้ชายใส่ชุดยามสีม่วง
     "พ่อ!!!!!!"พ่อตายไปเมื่อ 3 ปีที่แล้วนี่ ฉันเป็นลูกคนโตน่ะ น้องฉันเป็นเด็กขี้โรค ที่ตายไปแล้ว
เพราะโดนหุ่นเฟรซแบร์กัดหัว
     "ทาซอง........."จากนั่นพ่อก็ดึงตัวฉันไปกอดแต่ ฉันผ่านตัวพ่อไป
     "... อย่าทำพวกเขา"ฉันบอก
     "พวกมันทำให้ มิลเลี่ยน ตาย " พ่อบอก 
     "ท...ทำไมไม่ตั้งชื่อลูกแกว่ามินเนี่ยนเลยล่ะ"เฟรดดี้พูด
     "ชิกก้าคือชรายนะ รู้มั้ย!!!!!!!!! ชิกก้าโดนพ่อฆ่า ฮือๆๆๆๆๆๆๆ" ชิกก้าพูดขึ้นมาแล้วร้องไห้อย่างหนัก
     "พ่อขอโทษ"
     "คุณสำนึกผิดแล้วสินะ"พวกเฟรดดดี้กลายเป็นคน เฟรดดริก ชราย อเลกซ์ อลัน
     "เราก็คงต้องไป...."เฟรดดี้ ค่อยๆสลายไปตั้งแต่ส่วนขา คนอื่นๆก็เหมือนกัน
     "อย่าไป ขอร้องงงง ฉันยังอยากอยู่กับพวกนาย "จากนั้นพวกเขาก้หายไป
     ฉันเอามือปิดหน้าแล้วร้องไห้อย่างหนัก "ฮึกๆๆๆๆ ฮืออ" พ่อก็หายไป
     ฉันนำหุ่นทุกตัวไปเก็บไว้ที่บ้าน.. ไม่มีวันไหนที่ฉันมองหุ่นแล้วไม่ร้องไห้
The and