ฉันน่ะเหรอเจ้าหญิง?
เขียนโดย 
Soran
วันที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.15 น.
แก้ไขเมื่อ 21 กันยายน พ.ศ. 2559 06.44 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
9) ฉันเป็นบ้า What the!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันนี้ฉันมาทำงานคืนที่ 5 แล้วล่ะ
อาจจะเป็นคืนที่ต้องจากลา....
ส่วนเรื่องควีน ฉันให้ยูน่าเป็นแทน
ยัยเอเรียก็มีแฟนแล้วน่าอิจฉาจังเลย...
ฉันหวังว่าวันนี้จะได้เจอ ชราย นะ
"นี่ ทำไมเธอดูเศร้าจังเลยล่ะจ๊ะ.."ชิกก้าถามฉัน
"ไม่เป็นอะไรหรอ.." ฉันยังพูดไม่จบเลย แต่ก็ได้ยินเสีย ปั้ก อย่างดัง
"เฟรดดดี้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ฉันกับชิกก้าตะโกนขึ้นพร้อมกัน เฟรดดี้โดนทำร้ายร่างกายอย่างหนักแน่
"หน...หนีไป ชิกก้า ทาซอง"เฟรดดี้พูด
"อั้ก!!!!! หนีไป"ฟ็อกซี่ บอนนี่ก็โดนทำร้าย
"ถึงเวลาแล้วสินะ..."นั่นมันหุ่น... สปิงค์แทพ!!!!!
"นายทำพวกเฟรดดี้ทำไม...."ฉันผลักชิกก้าไปอยู๋ดานหลัง
"หึๆๆ พวกมันฆ่าลูกฉัน"หุ่นนั่นเปิดออก เผยให้เห็นผู้ชายใส่ชุดยามสีม่วง
"พ่อ!!!!!!"พ่อตายไปเมื่อ 3 ปีที่แล้วนี่ ฉันเป็นลูกคนโตน่ะ น้องฉันเป็นเด็กขี้โรค ที่ตายไปแล้ว
เพราะโดนหุ่นเฟรซแบร์กัดหัว
"ทาซอง........."จากนั่นพ่อก็ดึงตัวฉันไปกอดแต่ ฉันผ่านตัวพ่อไป
"... อย่าทำพวกเขา"ฉันบอก
"พวกมันทำให้ มิลเลี่ยน ตาย " พ่อบอก
"ท...ทำไมไม่ตั้งชื่อลูกแกว่ามินเนี่ยนเลยล่ะ"เฟรดดี้พูด
"ชิกก้าคือชรายนะ รู้มั้ย!!!!!!!!! ชิกก้าโดนพ่อฆ่า ฮือๆๆๆๆๆๆๆ" ชิกก้าพูดขึ้นมาแล้วร้องไห้อย่างหนัก
"พ่อขอโทษ"
"คุณสำนึกผิดแล้วสินะ"พวกเฟรดดดี้กลายเป็นคน เฟรดดริก ชราย อเลกซ์ อลัน
"เราก็คงต้องไป...."เฟรดดี้ ค่อยๆสลายไปตั้งแต่ส่วนขา คนอื่นๆก็เหมือนกัน
"อย่าไป ขอร้องงงง ฉันยังอยากอยู่กับพวกนาย "จากนั้นพวกเขาก้หายไป
ฉันเอามือปิดหน้าแล้วร้องไห้อย่างหนัก "ฮึกๆๆๆๆ ฮืออ" พ่อก็หายไป
ฉันนำหุ่นทุกตัวไปเก็บไว้ที่บ้าน.. ไม่มีวันไหนที่ฉันมองหุ่นแล้วไม่ร้องไห้
The and
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
