[Sehun x Chen] just one day

 *ถ้าอยากอินควรฟังเพลงน้ะจุ้บจุ้บ

“จงแดอา จงแดดดดดดดด จงแด จงแด๊ จงแด้ จงแด่ จงแดดดดดดดดดดด จงแดอา”

“ย่าห์ โอเซฮุน”

“จงแดดดดด จงแด่ จงแด้ จงแด๊ จงแ. . .”

“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ให้ไปปปปปปปปป”

“จงแดดดดด จงแดด”

“พูดไม่รู้เรื่องงอ่อเซฮุนน ดูปากฉันน้ะ ไม่! ให้! ไป! โว้ยย!”

“โห่จงแดดดด คืนนี้เค้าขอไปกับพวกไอชานยอลคืนเดียวเองง”

“ไม่เอา นายจะทิ้งฉันอยู่คนเดียวหรอเซฮุนนา” ดูๆจงแดทำหน้าเศร้าพร้อมกับสบตาเซฮุนจังๆ ฮือ

อออจงแดอาทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยย เค้าแค่ขอตัวเองไปหาเพื่อนที่ผับเองงง TT

“งื้อออจงแดดดเค้าขอแค่คืนเดียวเองน้ะที่รักกก .///.” อ้อนสิเซฮุนอ้อนอีกกก

จงแดจงยอมมมมม ยอมเค้าสักทีสิฮืออ

“ก็ได้”

“เย่ๆๆๆจงแดน่ารักที่สุดดดดด”

“แต่ห้ามแตะต้องผู้หญิงหรือผู้ชายคนไหนเป็นอันขาดดน้ะ”

“ได้เลยค้าบบที่รักเค้าไปแล้วน้ะ จุ้บบบ”  เซฮุนก้มลงหอมแก้มแฟนของตัวเองก่อนวิ่งออกจาก

ห้องไป…โดยที่ไม่รู้ว่ามีอะไรผิดปกติของแฟนหนุ่มของตัวเองเลย

. . . . ใช่ตอนนี้จงแดเป็นโรคลูคิเมีย(?). . . .

[ Sehun Part ]

~ 내맘에깊이가득차버린 

แน มาเม คีพี คาดึก ชาบอรืนมีโลกที่ว่างเปล่า…

공허한세상나를구해줘 

คงฮอฮัน เซซัง นารึล คูแฮจวอฝังลึกหัวใจของฉัน ช่วยฉันที

I wanna reset , I wanna reset , I wanna reset 어둠에갇힌외로운눈빛 

ออดูเม คัดฮิน เวโรอุน นุนบิทดวงตาที่ว่างเปล่าติดอยู่ในความมืดมิด

내손을잡아줄사람없나 

แน โซนึล ชาบา ชุล ซารัม ออบนาจะมีใครไหมที่จะคอยกุมมือฉันเอาไว้?

I wanna reset , I wanna reset , I wanna reset ~ 

“วันนี้ผับเปิดเพลงเศร้าจังว้ะไอเหี้ยยย”

“เออไอห่ากูนี่จะมามันเสือกเปิดเพลงเศร้าทำไมเนี่ยย”

ติ้ดดด ติ้ดดด ติ้ดดด

เสียงโทรศัพท์เซฮุนดังขึ้น

“ฮัลโหล”

“ห้ะ ว่าไงน้ะ!!!” ผมไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม จงแดไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม ไม่มีใครอยู่ที่โรงพยาบาล

ใช่ไหม จงแดยังรอเค้าอยู่ที่ห้องใช่ไหม เพราะผมใช่ไหมที่ทิ้งจงแดอยู่ในห้องคนเดียว เพราะผม

ใช่ไหมที่ไม่เคยดูแลเค้าเลยใช่ไหม ความคิดต่างๆของผมพลั่งพลูออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของ

ปลายสาย “คุณโอเซฮุนใช่ไหมครับ ตอนนี้คุณจงแด. . . .เสียชีวิตแล้วครับ”

ทำไมล้ะ ทำไมจงแดไม่เคยบอกผมเลยทำไมมมม

“เพราะกู เพราะกูแท้ๆ เพราะกูใช่ไหมชานยอล เพราะกูใช่ไหม ฮึกก”

“เห้ยยยเซฮุน มึงเป็นอะไร มึงร้องไห้ทำไม” ชานยอลพูดขึ้นเมื่อเห็นน้ำตาของเพื่อนรักไหลออก

มาอย่างไม่รู้สาเหตุ ทั้งๆที่นั่งข้างๆกันแท้ๆ ใครกันที่โทรมาแล้วทำให้เพื่อนของเขาเป็นแบบนี้

“เค้าตายฮึกก แล้ว ชานยอลลฮึกก เค้าไปแล้ววเค้าทิ้งกูไปแล้วฮึกกก”

“ใครเซฮุนน ใครตาย ใครทิ้งมึงไป”

“ฮึกกก จงแดไงงฮึกก จงแดตายแล้ว”

“ห้ะ!!! ไอห่าเซฮุนเอ้ยยยกูบอกให้มึงดูแลจงแดดีดีไงไอสัส มึงแม่งงง แล้วนี่โง่หรือควายหรือซื่อ

บื่อห้ะยืนร้องไห้หาพ่อมึงอ่อทำไมไม่รีบไปดูเค้าห้ะไอโง่เอ้ยยยยย” ชานยอลพูดอย่างหัวเสียก่อน

จะรีบลากเซฮุนขึ้นรถออกไปอย่างรวดเร็ว

“หึหึ เริ่มแล้วสิน้ะ” แบคฮยอนพูดขึ้นพร้อมยกยิ้มอย่างพอใจ

ปล.อ่านเเล้วเม้นด้วยน้าาารักรีดเดอร์น้าาา<3