YAOI R18 มีนายกับฉัน เท่านั้นก็พอแล้ว

          วันต่อมา ที่บ้านยูมะ
ยูมะ:งั้นชั่นไปทำงานก่อนนะ//กำลังจะเปิดประตู
ทาดาชิ:เดี๋ยวก่อนสิ//ดึงแขนเข้ามาจูบ
ยูมะ:หืม มีอะไร....อุ๊บ//ถูกจูบ
ทาดาชิ:จูบ+ลิ้นสอด
ยูมะ:อื้มมม~ ดะ..เดี๋ยว//ดันอก//เดี๋ยวชั้นไปทำงานสายนะ
ทาดาชิ:กอด//ไม่ไปทำงานไม่ได้หรอ//เอาคางซุกไหล่
ยูมะ:ไม่ได้หรอก...แต่ถ้าเลิกงานเสร็จชั้นจะรีบกลับบ้านเลยนะ//ยิ้ม
ทาดาชิ:ก็ได้//หน้าจ๋อย
          หลังจากที่ยูมะได้ออกไปทำงานทาดาชิก็ได้แอบตามยูมะไปทุกหนทุกแห่ง
เพื่อนที่ทำงาน:นี่ยูมะ//สกิดๆ
ยูมะ:หืม? มีอะไรหรอ
เพื่อนที่ทำงาน:ชั้นเห็นใครไม่รู้มายืนรอหน้าร้านมานานแล้วอะ เรียกให้เข้ามาก็ไม่เข้า
ยูมะ:หันไปมอง//ห๊ะ นั่น!...//หันหน้าหนี
เพื่อนที่ทำงาน:หืม? รู้จักกันด้วยหรอ
ยูมะ:อะ...เอ่อ ใช่ เป็นเพื่อนในโรงเรียนอะนะ เดี๋ยวไปหาก่อนนะ
          เมื่อยูมะเดินไปหาทาดาชิ
ยูมะ:นี่ นายจะตามมาทำไมเดี๋ยวคนอื่นเขาก็สงสัยกันหรอก
ทาดาชิ:สงสัยอะไร ไม่มีใครเขาสงสัยหรอก ก็บอกไปสิว่าเพื่อนมาส่งของ
ยูมะ:มะ...ไม่ใช่อย่างนั้น ถ้าพวกเขาไม่สงสัย ก็คงมองนายเหมือนพวกคนโรคจิตนะ
ทาดาชิ:ใครพูดกัน?!//รังสีเริ่มแผ่ออกมา
ยูมะ:ตาบ้า จะพูดเสียงดังทำไมล่ะ นี่บอกแล้วไงว่าถ้าเลิกงานจะรีบกลับมา
ทาดาชิ:ก็คนมันเป็นห่วงอะ แล้วอีกอย่างอาจมีคนมาหลอกล่อนายหรือแอบตามนายเหมือนวันก่อนก็ได้
ยูมะ:นายคิดมากไปแล้วนะ -_-' อย่างนี้ชั้นก็ไปไหนไม่ได้ล่ะซิ
เพื่อนที่ทำงาน:ยูมะ ลูกค้ามาเยอะขึ้นแล้ว มาช่วยหน่อย
ยูมะ:อ๊ะ เพื่อนเรียกแล้วชั้นไปทำงานก่อนล่ะ
ทาดาชิ:......//จ๋อย
ยูมะ:หันมามอง//เดินเข้าไปหา+จุ๊บแก้ม//เดี๋ยวชั้นจะซื้อของมาฝากนะ//ยิ้ม
ทาดาชิ:หน้าแดง//ก็...ก็ได้ เดี๋ยวกลับมาชั้นจะทำกับข้าวที่นายชอบกินให้นะ ^[]^
ยูมะ:อื้ม ^_^
          หลังจากยูมะได้ทำงานเสร็จ
เพื่อนที่ทำงาน:นี่ ยูมะ วันนี้ไปกินเลี้ยงกับพวกเราไหม
ยูมะ:กินเลี้ยงหรอ ไม่ได้หรอกวันนี้แฟนทำกับข้าวให้ชั้นกินน่ะ ชั้นต้องรีบกลับไปกินข้าวฝีมือแฟนชั้นน่ะ
เพื่อนที่ทำงาน:ห๊ะ แฟน! มีตอนไหน สวยไหม อายุเท่าไหร่ อยู่ รร อะไร บลาๆๆ
ยูมะ:เอ่อ แฟนเรียนโรงเรียนเดียวกับเราแหล่ะ อายุก็เท่ากัน งั้นชั้นไปก่อนล่ะ บ๊ายบายยย//รีบวิ่งออกจากร้าน
เพื่อนที่ทำงาน:เฮ้ย เดี๋ยวก่อนสิ //วิ่งตาม
          เมื่อมาถึงบ้านยูมะ
ยูมะ:เฮ้อ อิไต(ไม่ใช่แหล่ะ =_=) เฮ้อ กว่าจะถึงบ้าน เหนื่อยแถบตาย เอ้อลืมซื้อของฝากให้เลย ทาดาชิ คงไม่ว่าอะไรสินะ//มองรอบบ้าน//แต่ เอ๋ ทำไมบ้านเงียบผิดปกติ//ค่อยๆเดิน//เอ่อ ทา..ทาดาชิ คุง ชั้นกลับมาแล้วนะ
          บ้านก็คงเงียบอยู่เช่นเดิม แล้วจู่ๆไฟในบ้านก็ดับ พึ่บ!!
ยูมะ:เอ๊ะ!! เกิดอะไรขึ้น ทา..ทาดาชิ! นี่ ออกมาได้แล้วนะ ชะ...ชั้นไม่เล่นแล้วนะ//สั่นๆ
          ไม่มีเสียงตอบกลับ
ยูมะ:ทาดาชิ! ชั้นกลัวนะ!! ออกมาเถอะ!!
          ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าเดินมาจากข้างหลังยูมะ
          แบร่!!! เสียงของทาดาชิมาจากด้านหลังยูมะ
ยูมะ:อุ้ย แม่!!!//เสียงตกใจ+หันไปมอง//ทา..ทาดาชิ?! ไอ้...ไอ้คนบ้า//เดินเข้าไปทุบอก
ทาดาชิ:ฮ่าๆๆ ตกใจหรอ ฮ่าๆๆ
ยูมะ:นี่ไม่ตลกเลย ชั้นกลัวนะ!!//น้ำตาคลอ+สั่น
ทาดาชิ:นะ...นายกลัวหรอ ขอโทษที่ทำแบบนี้นะ ชั้นแค่อยากหยอกเล่นๆน่ะ ไม่คิดว่าจะกลัวขนาดนี้//กอด
ยูมะ://ทุบอก// คนบ้า! ทีหลังอย่าทำแบบนีอีกนะ
ทาดาชิ:ครับ ผมจะไม่ทำอีก//หอมแก้ม//อย่าร้องไห้นะที่รักของผม ^^
ยูมะ://หน้าแดง//อ่ะ! ชั้นลืมซื้อของฝากมาให้นายเลย ขอโทษทีนะ
ทาดาชิ:ไม่เป็นไรหรอก จริงๆชั้นลืมไปแล้วด้วย ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ เดี๋ยวจะเย็นเอา
ยูมะ:อื้ม ^^
          หลังกินข้าวกันเสร็จ ยูมะก็กำลังล้างจานอยู่
ทาดาชิ://จับมือ//ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของชั้นเถอะ//นายไปอาบน้ำก่อนเถอะนะ
ยูมะ:(ทำไมมือของทาดาชิช่างอ่อนโยนจัง)//หน้าแดง
ทาดาชิ:หืม? นายไม่สบายหรอ หน้านายแดงเชียว
ยูมะ:เอ๊ะ?! เอิ่ม ไม่มีอะไรหรอก
ทาดาชิ:นี่ก็ดึกพอแล้ว นายไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวชั้นตามไปนะ
ยูมะ://ดึงเสื้อ//นี่ ชะ...ชั้น...
ทาดาชิ:หืม? มีอะไรหรอเจ้าเตี้ย ?
ยูมะ:ชั้นอยากอาบน้ำกับนาย ช่วยไปอาบน้ำกับชั้นได้ไหม?//หันหน้าหนี
ทาดาชิ:ห๊ะ?!
ยูมะ:นะ...นายต้องเป็นฝ่ายพูดก่อนไม่ใช่หรอ ไม่ใช่ให้ชั้นเป็นฝ่ายพูดก่อนอยู่คนเดียวสิ T^T
ทาดาชิ://จับมือ//ชั้นดีใจจัง นายนี่ทำตัวน่ารักตลอดเวลายนะ ป่ะ งั้นไปอาบน้ำด้วยกัน//อุ้ม
          ขณะอาบน้ำ

ยูมะ:หน้าแดง//(ลมหายใจของทาดาชิ ช่างอุ่นจัง)//ร่างกายของนายอบอุ่นมากเลยล่ะ มันทำให้ใจชั้นเต้นแรงมากเลย ^///^
ทาดาชิ:มอง//เอาคางซุกไหล่//นี่เราแช่น้ำมานานแล้วนะ เข้าห้องกันเถอะ
ยูมะ:เอ๋? นี่เราพึ่งจะแช่ไม่กี่นาทีเองนะ (แต่เอ๊ะ รู้สึกเหมือนมีอะไรมาเเตะโดนขาชั้นด้วย หรือว่า...)
ทาดาชิ:เห้ย ชั้นบอกว่าขึ้นห้องกันเถอะน่า//หน้าแดง+หันหน้าหนี
ยูมะ:ฮิๆ นายนี่มันทะลึ่งจริงๆ แค่พูดนิดพูดหน่อยก็เกิดอารมย์แล้ว
ทาดาชิ:หน้าแดง//หึๆ ก็ได้//อุ้มยูมะ//ในเมื่อนายไม่ยอมลุกออกจากอ่าง ชั้นก็จะเป็นคนอุ้มนายเอง!
ยูมะ:ห๊ะ?! ดะ...เดี๋ยว ชั้นยังไม่พร้อมเลยนะ!
          เมื่อทาดาชิอุ้มยูมะไปถึงห้องนอน แล้วก็ได้ จับกด!!
ยูมะ:ดะ...เดี๋ยว ชั้นยังไม่พร้อมเลยนะ รอก่อ..น อื้มม~ //ถูกจูบ+ดันอกออก//ก็บอกใหัรอก่อนไง ทาดาชิ คุง!
ทาดาชิ:... ถ้านายยังไม่พร้อม ชั้นก็จะต้องให้นายพร้อมก็ได้//จูบต่อ+สอดลิ้นเข้า
ยูมะ:อื้มมม~ อ่าา~//มืดปิดปาก
ทาดาชิ:ของนายเริ่มแข็งแล้วสิ //จับมือ//นายก็สัมพัสของๆชั้นบ้าง
ยูมะ:เอ๋?!//เมื่อสัมผัสไอ้นั่นของทาดาชิ//(ของๆทาดาชิมันอุ่นมาก)หน้าแดง//ยะ...ใหญ่มาก ตรงนั้นของทาดาชิคุง ใหญ่มาก
ทาดาชิ://หน้าแดง//ชั้นไม่ไหวแล้วขอใส่ในตัวนายได้ไหม
ยูมะ:มะ....ไม่นะ รอ..ก่อน อ่าาา!!//ถูกทาดาชิเจาะทะลวง
ทาดาชิ:สวบต่อ//ข้างในตัวนายนายนี่ แน่นมาก
ยูมะ:อะ..อ่า~ อ้าาา~
ทาดาชิ:สวบต่อเร็วขึ้น
ยูมะ:อ้าาา!~ อย่าา~ นะ...นายขยับเร็วไป...แล้ว อะ...อ้าาา~ ไม่ชั้นจะ...
ทาดาชิ:จะปล่อยออกแล้วใช่ไหมล่ะ ปล่อยออกมาเลย ชั้นก็ใกล้จะปล่อยออกแล้ว//จูบ+สอดลิ้น
ยูมะ:อะ..อื้มม~ อิ๊ก!! อื้มมมม!!!//ปล่อยออก
ทาดาชิ:อึ๊ก!!//ปล่อยออกเหมือนกัน
          เช้าวันต่อมา เสียงนาฬิกาก็ดังขึ้น

ทาดาชิ://ปิดนาฬิกา//เช้าแล้วหรอเนี่ย
ยูมะ:อื้อ ระ...ร่างกายชั้นมัน ปวดไปหมด ขยับไปไหนไม่ได้เหมือนเดิมเลย อูยย
ทาดาชิ:วันนี้ชั้นจะดูแลนายเองนะ ไหนๆร่างกายนายมันไปไหนไม่ได้ นายก็คงต้องลางานล่ะกัน
ยูมะ:ห๊ะ จริงสิวันนี้ชั้นมีงานทำด้วย เอาโทรศัพท์ชั้นมาให้ที
ทาดาชิ:คงจะไม่ทัน เพราะชั้นบอกลางานให้นายแล้วล่ะ ^^
ยูมะ:!!! อะไรนะ !!! นั้นมันงานของชั้นนะ ชั้นจะต้องไปทำงายให้ได้//โวยวาย
ทาดาชิ:หึๆ//จับคาง//ถ้าขืนโวยวายอีก ชั้นคงจะต้องให้นายหยุดอีกวัน
ยูมะ:เอ๋~ //ส่ายหน้า//ไม่เอา ไม่เอา ชั้นจะไม่โวยวายแล้ว
ทาดาชิ:ต้องพูดว่า" ผม "ด้วย
ยูมะ:ผมจะไม่โวยวายแล้วครับบบ~ //กอด
ทาดาชิ:ดีมาก ^^ //ลูบหัว+จุ๊บปาก//ทำตัวน่ารักแบบนี้ รักตายเลยล่ะ//หอมแก้ม
ยูมะ://หน้าแดง+กอดกลับ+กระซิบข้างหู//ชั้นรักนายมากที่สุดเลย
ทาดาชิ://หน้าแดง//พรุ่งนี้คงต้องให้นายลาหยุดอีกวัน!//จับกด
ยูมะ:เอ๊ะ?! เอ๋!!!!

จบ(ตอนพิเศษ)

จบตอนพิเศษแล้วค้าา ลงช้าหน่อยเพราะว่าติดสอบอยู่ค่ะ คนแต่งเองฟินเอง โฮะๆๆ >.,< ขอบคุณผู้อ่านที่อ่านจนจบถึงตอนพิเศษเลยนะคะ ขอบคุณค่าา ^3^