YAOI R18 มีนายกับฉัน เท่านั้นก็พอแล้ว

     หลังจากที่ยูมะดึงมือออกจากทาดาชิ...
ทาดาชิ:ยูมะ...เป็นอะไรกัน 
     หลังเลิกเรียน
ยูมะ:เก็บของๆ//เงียบ
เพื่อนๆ:ยูมะเป็นอะไรกันนะ ไม่คุยไม่พูดมาทั้งวันเลย ลองไปคุยกันดีกว่า
เพื่อนๆ:ยูมะ!
ยูมะ:มอง//มีอะไรหรอ
เพื่อนๆ:วันนี้นายเป็นอะไรรึเปล่า ปกติพวกเราไม่เคยเห็นนายเป็นแบบนี้นะ บึ้งตึงตลอดคาบเรียนเลยอะ
ยูมะ:ออ ชั้นไม่ค่อยสบายน่ะ แถมยังต้องไปทำงานพิเศษ ก็เลยเหนื่อยล้า//ยิ้ม
เพื่อนๆ:เห้ย มึง จริงนะ//มองหน้า
ยูมะ:อื้ม จริงดิ ไม่มีอะไรหรอก 
เพื่อนๆ:ถ้าเกิดมีอะไรโทรบอกพวกเรานะเว้ย ไปล่ะ เดี๋ยวไปซักผ้าก่อน//โบกมือ
ยูมะ:ยิ้ม+โบกมือกลับ
     เมื่อยูมะเก็บของพร้อมที่จะออกจากห้องเรียน ทันใดนั้น....(อาจมีวิณญาณอยู่ข้างหน้าคุณ ก็เป็นได้..//ทำเสียงใหญ่//โดนโดดถีบ)ทาดาชิได้มารออยู่หน้าห้องเรียน
ยูมะ:มอง//ทำไมนายมาอยู่ที่นี่อีกล่ะ นึกว่านายกลับบ้านไปซะแล้วอีก
ทาดาชิ:...นายเป็นอะไรกัน
ยูมะ:อยากรู้งั้นหรอ//เดินมากระซิบข้างหู//เป็นแค่คนที่นายเคยนอนด้วยกันไงล่ะ ทาดาชิ คุง
ทาดาชิ:!!//พูดอะไรกัน //ทำไมนายไม่มีเหตุผลเลยล่ะ ยูมะ!
ยูมะ:ชั้นไปก่อนล่ะ//เดินผ่าน
ทาดาชิ:จับมือ//นายเข้าใจผิดเรื่องเมื่อวานใช่ไหม
ยูมะ:พอที ชั้นไม่อยากฟัง คำแก้ตัวของนาย ปล่อยชั้นนะ ทาดาชิ คุง!!//พยายามจะดึงมือออก
ทาดาชิ:ไม่ นายต้องฟังเหตุผลชั้นก่อน
ยูมะ:ไม่ ไม่ ชั้นไม่อยากฟังเหตุผลของนาย!//เริ่มน้ำตาคลอ
ทาดาชิ:ยูมะ! //ดึงเข้ามากอดแล้วก็จูบ
ยูมะ:ไม่ ออกไปนะ//ดันอก

ทาดาชิ:ไม่! กอดแน่นกว่าเดิม //ชั้นไม่อยากให้นายเข้าใจผิดนะ อยากให้ฟังเหตุผลชั้นก่อน
ยูมะ:.....อึก
ทาดาชิ:ผู้หญิง คนนั้นเป็นแค่เพื่อนกัน ชั้นแค่ให้เธอฝากซื้อของให้ชั้นเอง ชั้นกับ ผญ คนนั้นไม่เคยมีไรกันมาก่อนเลย
ยูมะ:...แค่มาให้ของ แล้วทำไมต้องหอมแก้มกันด้วย ทั้งๆที่นายก็น่าจะส่งข้อความมาบอกชั้นสักบ้าง ทำไมต้องฝากของนายไปซื้อเองไม่ได้หรือไง ชั้นไม่อยากจะเชื่อนายอีกแล้ว!
ทาดาชิ:ชั้นกะจะมาเซอร์ไพร์นายของเล็กๆน้อยๆเท่านั้นเอง แต่ชั้นขอโทษที่ไม่ได้บอกนายล่วงหน้าไว้ ชั้นขอโทษนะยูมะ//กอด//ได้โปรดเชื่อชั้นเถอะนะ 
ยูมะ:....//จะกอดกลับ//ชั้น...//สักพักเสียงโทรศัพท์ของยูมะดังขึ้น//ฮัลโหล ครับ ครับๆผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยครับ
ยูมะ:ชั้นต้องรีบไปทำงานพิเศษแล้วล่ะ//รีบเดินออกจากโรงเรียน
ทาดาชิ:ยูมะ..เดี๋ยวก่อนสิ!...(ทำไงดี ให้ยูมะเข้าใจเรากันนะ)
 
          โปรดติดตามตอนต่อไป