Homeless บ้านที่ใช่ หัวใจที่เธอ

Don't talk, just act.

Don't say, just show.

Don't promise, just prove.

     "เดี๋ยวๆๆๆๆ เดี๋ยวนะแม่ แม่จะให้เอไปอยู่เมืองไทยเนี้ยนะ แม่ ! นี่เอเป็นลูกแม่นะ เอเพิ่งจะเข้ามหาลัยนะแม่ แล้วเอก็ไม่เคยขอเงินแม่สักแดงเดียว ทำไมแม่ทำกับเอแบบนี้อ่ะ"

     "ก็เพราะว่าโตแล้วไง ถึงให้ต้องไปอยู่ไทย อย่าลืมนะว่าแม่เป็นคนไทย และในตัวลูกก็มีเชื่อสายไทยอยู่"

     "แต่..."

     "ไม่มีแต่ ไม่มีเงื่อนไขอะไรทั้งนั้น ถ้าตกลงจะเอาเท่าไหร่บอกแม่มา แต่ถ้าไม่ ก็ไปนอนที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้านนี้"

     "แม่อ่า"

     ช่ายยย ฉันโดนไล่ไปเมืองไทย ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากไป แต่ฉันมีบางอย่างที่ฉันไม่สามารถที่จะทิ้งไปได้ มันเป็นสิ่งที่อยู่ที่นี่ และฉันเอามันไปด้วยไม่ได้

     ครืดดดดดด 

     [Lemon]

     (เอ∼ ฉันได้โควต้าไปแลกเปลี่ยนที่เมืองไทยแหละแก (>_<))

     "OMG อะไรมันจะเป๊ะขนาดนี้ว่ะเนี้ย"

     (หื้อ? มีอะไรเหรอแก?)

     "ก็..@#$%^&*()_+*%*^&"

     (โหยยยย งั้นก็ดีเลยดิ ไปเถอะนะ ฉันจะได้มีเพื่อน แกก็รู้ว่าฉันพูดไทยไม่ได้ มีแกไปด้วยฉันต้องสบายใจมากแน่ๆเลย)

     "แล้วแกจะให้ฉันบอกไลลาว่ายังไง? ตอนนี้เค้าก็โกรธฉันอยู่ด้วย"

     (อ้าว? แกยังไม่เลิกกับแม่นั้นเหรอ? แต่เมื่อวานฉันเห็นแม่นั่นจูบกับผู้ชายที่ไหนไม่รู้ที่สวนสาธารณะหมู่บ้านฉันนี่)

     "งั้นแค่นี้ก่อนนะ.."

     "ลั้นลันลา ล้าลาาาาา ง่ำๆๆๆ อืมมมม ฉันนี่ทำอะไรก็อร่อยจริงๆแฮะ" ฉันชมตัวเองหลังจากที่เอาผัดวุ้นเส้นเข้าปาก

     "เค้กโว้ยยยยยย เค้กกกกกกก" โอ้ยยยย ซอฟต์มันแหกปากอะไรแต่เช้าเนี้ยยยย

     ตึกๆๆๆๆๆๆ

     "เอ้าๆๆๆๆ ระวังๆ เดี๋ยวตกบันไดบ้านฉันคอหักตาย ฉันไม่รู้ด้วยนะ"

     "ปากแกนี่มัน เดี๋ยวก็ได้หยอดน้ำต้มแทนผัดวุ้นเส้นหรอกแก"

     "โอ๋ๆๆๆ ขอโทษๆ แล้วเรียกฉันทำไม?"

     "วันนี้ผลแอดมิชั่นออก จำไม่ได้ไง?"

     "อ้าวเหรอ? โอ๊ะ O_o? ผลแอดฉัน?"

     "หยุดๆๆๆๆ หยุดเลย ฉันปริ้นออกมาให้แกดูแล้ว พร้อมนะ.."

     "ฮึบ พร้อม!"

     "แท่นแท้นนนนนนน"

     "...สอ..สอบติด ติด..ติดจริงๆด้วยวะแก อย่างนี้ต้องฉลองงงง ฉันไปซื้อของมาทำของหวานนนะ แกอยากินอะไรไหม? วันนี้ฉันเลี้ยงเต้มที่ !!"

     "งั้นเอาเหล้ามากลมหนึ่งนะแก ฉลองๆ" (เหล้าเป็นสิ่งไม่ดีนะคะ เด็กๆต่ำกว่า 18 ไม่ควรดื่มนะคะ เตือนด้วยรักและหวังดี เพราะมันจะทำให้..เมา"

     "ได้เลย"

     ก๊อกๆ

     "ใครคะ?" ฉันถาม เพราะว่าเวลานี้ ปกติพ่อแม่จะไม่มากวนฉัน เพราะมันเป็นเวลาอ่านหนังสือของฉัน 

     "เจี๊ยบเองเนย์ ขอเข้าไปหน่อยสิ"

     "รอแป๊บนึงนะ" ฉันวางหนังสือประวัติศาสตร์อังกฤษลงก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้แขกผู้มาเยือน

     "เข้ามาก่อนสิ นั่งก่อน มีอะไรเหรอถึงมาหาฉันตอนนี้?"แันถามตรงๆ

     "เนย์รู้เรื่องผลแอดแล้วใช่ไหม?"

     "อืม ทำไมเหรอ? เธอก็ติดที่เดียวกับฉันนี่"

     "นั่นแหละ คืองี้เนย์ มี๊ไม่ให้ฉันไปอยู่คอนโดคนเดียว แล้วพ่อกับแม่เนย์เค้าก็บอกว่าจะให้เนย์ไปอยู่บ้านเก่าของน้าเนย์ที่กรุงเทพ มี๊ฉันก็เลย.."

     "เรื่องนั้นฉันรู้แล้วล่ะ"

     "ฉันสัญญาว่าจะไม่ก่อปัญหา ด้วยเกียรติของดาวโรงเรียนเลย"

     "แต่ฉันว่ามันจะมีเรื่องวุ่นๆตามมาล่ะสิ"

     สิ่งที่ฉันคิดไว้ไม่ผิดหรอก การคาดคะเนของฉันไม่เคยผิดพลาด มันจะต้องมีเรื่องปวดหัวตามมาแน่ๆ ไม่งั้น..ก็ต้องเป็นอะไรที่วุ่นวาย น่ารำคาญให้ปวดสมองชัวย์ๆเลย

     เพราะอะไรน่ะเหรอ?

     เฮอะ !!!

แวะมาทักทายกันที่ https://www.facebook.com/pages/ยางมัดผม  นะคะ 

เค้าใจดี ไม่กัด ฉีดยาแล้ว ปิ้วววววววว