ครั้งหนึ่ง คือเธอ (คำว่ารัก ไม่จำเป็นต้องออกเสียง)

     วันนี้เป็นวันสำคัญ เป็นวันเกิดเจ้าอาวาสวัดแห่งหนึ่ง ที่เราได้มีโอกาสเรียนนักธรรม และให้ทุนการศึกษา  อีกทั้งวัดนี้ยังเปิดให้เรียนดนตรีไทยฟรี ช่วงวันอาทิตย์ด้วย  ที่วัดมีการจัดงาน  วงดนตรีไทยที่โรงเรียนเราก็ไปเล่นที่งานด้วย  ษายังไปนั่งใกล้ๆฟังผู้ชายคนนั้นเล่นดนตรีเลย  คือชอบอ่ะ  วงดนตรีไทยมีเค้าคนนั้นเล่นด้วย ฟังเท่าไรก็ไม่เบื่อ  กอล์ฟเพื่อษาก็เล่นอยู่ในวงนี้ด้วย

หลังจากงานเลิก ...

     "กอล์ฟ  แก ฉันอยากเรียนดนตรีไทย ต้องทำไงอ่ะ ช่วยหน่อย"  กอล์ฟทำหน้าตกใจ หัวเราะเล็กน้อย สงสัยคงเป็นเพราะบุคคลิกเราออกแนวกระด้างๆ  "จริงดิ ถ้าอยากเรียนจะพาไปสมัคร  เราค่อนข้างสนิทกับครูที่สอน ตามมาดิ"  กอล์ฟพาฉันเข้าไปในห้องดนตรีของวัด เป็นห้องโถง มีเครื่องดนตรีทุกอย่างพร้อม  ครูตกลงรับฉันเข้าเรียน  ฉันรู้สึกดีใจมากเลย ไม่เคยดีใจขนาดนี้ ไม่เคยคิดจะเรียนดนตรีไทย  ต่อไปฉันจะต้องมาเรียนดนตรีที่นี่ ทุกวันอาทิตย์  ตอนนี้ฉันมีความสุขมาก  เชื่อเลยว่า  คนบางคนเค้ามีอิทธิพลต่อเราจริงๆนะ

     วันนี้เป็นวันนึง ที่ตอนเช้ามาเรียนตามปกติ  ฉันเดินเข้าไปหาหนังสืออ่านแถวๆที่เค้านั่ง เค้าเห็นก็ส่งยิ้มให้เล็กน้อย   โรงเรียนจะขึ้นแล้ว  กอล์ฟเดินมาตามหลังจากทำเวรทำความสะอาดห้องตอนเช้าเสร็จ  "เอ้า ษา นั่งอยู่นี่เอง   อ้อ! พอดีเลย  ไหนๆก็นั่งใกล้ๆกันแล้ว แนะนำเพื่อนให้รู้จัก  นี่ ชื่อ โน๊ต ย้ายมากับวงดนตรีไทย  แต่เรียนคนละห้องกับเรา"  ฉันคิดในใจ  โถ ให้ตามตั้งนาน ไม่รอแนะนำชาติหน้าเลยล่ะ ชิ๊!!  "ชื่อ ษา เหรอ เจอบ่อยแต่ไม่รู้ชื่อ"  โน๊ตเอ่ยพูดขึ้น  ว๊าวๆๆ ดีใจ  แต่คิดอีกที ฉันพยายามเสนอหน้าไปให้เค้าเห็นเอง ไม่งั้น เค้าคงไม่บอกหรอกว่าเจอบ่อย  เออ แต่พอเห็นตอนยิ้ม ก็ยิ่งน่ารักดี  และแล้วเราก็เดินไปเข้าแถวหน้าเสาธงด้วยกัน  เดินคุยกันไปเรื่อย  เค้าเป็นคนอัธยาศัยดีมากอ่ะ ไม่เสียแรงที่อยากรู้จัก

     "ษา มาอ่านหนังสือที่ห้องสมุดทุกเช้าเลยเปล่า"  โน๊ตถามขึ้นมา  "อืม ใช่ เรามาอ่านทุกเช้าแหละ แต่ถ้ามีเวรทำความสะอาด เราจะนั่งอยู่ห้องวิทย์ ข้างๆ"  ตอบแบบดูดี ฉันกลายเป็นเด็กขยันขึ้นมาทันที  ปกติหนังสือไม่ค่อยได้อ่าน  "แล้วโน๊ตล่ะ"   "เราเอง ถ้าไม่ซ้อมดนตรีตอนเช้า ก็จะมาที่ห้องสมุด ไม่รู้จะไปไหน  แต่ถ้าซ้อมดนตรีตอนเช้า เราจะไปที่ห้องซ้อมดนตรีเลย ไม่ได้มาเข้าแถวตอนเช้า"  แบบนี้นี่เอง ที่ผ่านมา ษาถึงไม่เจอตอนเข้าแถว

     ในที่สุด ฉันก็รู้จักโน๊ต อย่างเป็นทางการสักที ยิ่งรู้จักก็ยิ่งปลื้มเขา  "ษา ถ้ามาอ่านหนังสือที่ห้องสมุดบ่อย  วันหลังติวให้เราบ้างนะ บางทีเราไปเล่นดนตรี กลัวไม่ทันเพื่อน"   โน๊ตหันมาบอกเรา  ตายล่ะ เมื่อกี้แค่พูดให้ดูดี  ปกติการเรียนเราก็แค่ระดับกลางๆ ไม่ได้เก่งอะไร  ทำไงดีนี่ ถ้าให้ช่วยติว ฉันก็แย่ดิ

     เช้าวันเสาร์  "แม่ วันนี้หนูไม่อยู่นะ จะเข้าไปในเมืองนะ"    "จะไปทำอะไร"  เสียงแม่ตะโกนถามมาจากหลังบ้าน   "หนูจะไปซื้อหนังสือ พวกเตรียมสอบมาอ่าน ไปแล้วนะ"  ษาพูดเสร็จ ก็ออกไป  แม่เดินออกมาจากหลังบ้าน ทำหน้าแบบงง ๆ ลูกขยันผิดปกติ  วันอาทิตย์ก็บอกว่าจะไปเรียนดนตรีไทย  สงสัยกินยาผิดขนาน ฮ่าๆๆ

     ปกติวันหยุด ฉันจะไปโน่นไปนี่  เที่ยวเล่นวันๆ  ตอนนี้กลายเป็นว่า  วันเสาร์ฉันต้องมานั่งอ่านหนังสือ ทำการบ้าน ซึ่งปกติจะลอกเพื่อนตอนเช้า หรือไม่ก็ลอกคีย์ตลอด  เดี๋ยวนี้กลายเป็นพยายามหาคำตอบเอง กลัวเค้าถามแล้วตอบไม่ได้  วันอาทิตย์ก็ไปเรียนดนตรีไทย   ฉันเริ่มรู้แล้วว่าเวลามีค่ามาก  ดีกว่าไปทำอะไรที่มันไร้สาระทิ้งไปวันๆ  แต่ผลก็เกินขาดนะ กลางเทอมฉันสอบได้คะแนนอันดับ 1 ของห้อง วิชาฟิสิกส์ กับคณิตศาสตร์  จากหน้าตาธรรมดา รู้สึกสวยขึ้นมาทันที เวลาที่ครูประกาศชือหน้าห้อง

     เช้าวันอาทิตย์  ฉันก็เตรียมตัวออกไปเรียนดนตรี  ฉันไปก่อนเวลา  พอดีที่นั่นเป็นวัด ก็เลยถือโอกาสไหว้พระ  แล้วก็ช่วยพี่ๆที่วัดทำความสะอาด ยังไงก็เป็นนักเรียนที่นั่น  พี่ๆที่วัดบอกว่า ถ้ากวาดถูศาลาวัด แล้วลานวัด ชาติหน้าจะสวย  ฮ่าๆๆ ษา ก็รีบสิคะ  จัดเต็มค่ะ ...   ใกล้เวลาเข้าเรียน ฉันก็เดินไปที่ห้องดนตรี ครูนั่งเตรียมอุปกรณ์อยู่ในห้องแล้ว  ครูบอกเด็กที่เรียนไม่ค่อยเยอะมาก  ส่วนใหญ่จะเด็กเก่าๆ  เด็กที่สอนไว้เวลาออกงานต่างๆ  พูดจบครูก็ถามขึ้น  "เราอยากเล่นเครื่องดนตรีชนิดไหน"  ษาเองก็ยังนึกไม่ออกเลย  สุดท้ายก็เลือกซอด้วง  พอเด็กๆมาถึง  ครูก็ปล่อยให้ซ้อมไปก่อน  ส่วนเรา ครูเริ่มสอนเบื้องต้น การไล่ตัวโน๊ตที่นิ้ว ษา จะต้องจำนิ้วที่จะต้องลงตัวโน๊ตดนตรีให้ได้ก่อน ก่อนที่จะเริ่มเล่นเป็นเพลง  แต่น่าเสียดายที่โน๊ต ไม่ได้มา เค้าเป็นนักดนตรีอยู่แล้ว ไม่ต้องมาเรียนเหมือนเรา  แต่ไม่เป็นไร เรียนไปก่อน เดี๋ยวคุยกับเค้าไม่รู้เรื่อง  ครูบอกว่าช่วงเวลาว่างๆ ก็เข้าไปหักซ้อมดนตรีที่ห้องดนตรีที่โรงเรียนก็ได้  เข้าไปซ้อมได้ตามสบายเลย  หลังจากที่เรียนมา  ษาก็เริ่มคุ้นๆมือแล้ว  แรกๆก็หักจากเพลงง่ายๆ สั้นๆก่อน  บางเพลงที่ครูให้ไว้ ก็ยังไม่ได้สอน ยังไม่ได้ต่อเพลงให้ ยังไม่รู้จังหวะ ก็หัดจากเพลงที่ครูสอนแล้วไปก่อน

     ตกเย็น เลิกเรียนปุ๊บ ษาก็เดินไปที่ห้องดนตรี  ในห้องไม่มีใครเลย ทำไมวันนี้เงียบจัง แต่ห้องยังเปิดอยู่ โรงเรียนเพิ่งเลิก  ข้างนอกฝั่งสนามกีฬา เด็กก็ยังคงซ้อมกีฬากัน  "เฮ้อ ก็ดี ในห้องไม่มีใคร เวลาซ้อมจะได้ไม่ต้องอายใคร"  ว่าแล้วก็เอาซอด้วงมาซ้อมเพลงที่ครูเคยสอน  เราเองก็ยังไม่ค่อยถนัดมือเท่าไร เหมือนมือยังแข็งๆอยู่   

     ระหว่างที่นั่งซ้อมอยู่    "มาซ้อมคนเดียวเหรอ"   มีเสียงผู้ชายดังขึ้นมา  มีคนมานั่งข้างๆ  พอหันไปมองเท่านั้นแหละ  คนนั้นก็คือ โน๊ต  มานั่งยิ้มอยู่ข้างๆ ใจตกลงไปถึงตาตุ่มเลย   "อยากลองเล่นเพลงอื่นไหม"  โน๊ตพูดพลางส่งยิ้มให้  "อยากเล่นเป็นสิ  แต่ครูยังไม่ได้ต่อเพลงให้  ยังไม่ได้สอนจังหวะ"    "เอาอย่างนี้ เดี๋ยวเราช่วยต่อเพลงให้ เราจะสอนทีละท่อน  ษาก็ค่อยๆไล่นิ้วตัวโน๊ตไปตามจังหวะทีละท่อน"     วันนี้เป็นวันที่มีความสุขมากๆ  โน๊ตเข้ามาสอนดนตรีฉัน เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน 2 คน ที่ห้องดนตรีไทย  พอเค้าสอนจังหวะเพลงเสร็จ  เค้าก็ตีระนาดไปด้วยให้เข้าจังหวะ ค่อยเป็นค่อยไป ถ้าหยุดเวลาได้ อยากหยุดช่วงเวลานี้ไว้ให้นานๆจัง   หลังจากซ้อมดนตรีเสร็จ เราก็เดินออกมารอรถโดยสารกันที่หน้าโรงเรียน  ส่วนกอล์ฟกลับไปก่อนแล้วกับรถประจำ  เราบอกว่าไม่ต้องรอ  ระหว่างเดินออกมา เราก็เดินคุยกันไปเรื่อยๆ

     "กลับมาแล้วจ๊ะ แม่"  ถึงบ้านแล้ว เกือบมืดเลย  "ทำไมวันนี้กลับช้า"  แม่ถาม  "หนู้ซ้อมดนตรีหลังเลิกเรียน เลยกลับช้า"  พูดจบ แม่ก็ให้ไปอาบน้ำ แล้วมากินข้าวด้วยกัน  หลังจากที่กินข้าวเสร็จ แม่ก็เดินมาหา  พร้อมมีของมาให้  สิ่งที่แม่ยื่นให้ คือ ซอด้วง  แม่ไปซื้อมาให้เรา  ษารักแม่มาก จะทำอะไร ถ้าเป็นสิ่งที่ดี แม่ไม่เคยที่จะขวางกั้นความคิดเรา พร้อมสนับสนุน ซอด้วง เป็นเครื่องดนตรีชิ้นแรกที่แม่ซื้อให้เป็นของขวัญ  รู้สึกปลื้มมาก  พอไปโรงเรียน ษาก็เลยบอกโน๊ตว่าแม่ซื้อซอด้วงให้  พอดีอาทิตย์นี้  โน๊ตจะเข้าไปที่วัด ใกล้มีงานเล่นที่วัด ต้องเตรียมตัว  ก็เลยถือโอกาส อาทิตย์นี้จะเอาซอไปให้โน๊ตลนยางสนให้  ไม่กล้าลนเอง กลัวทำพลาด

     พอถึงวันอาทิตย์ ก็ไปก่อนเวลาเช่นเดิม  เลยถือโอกาสชวนโน๊ตไหว้พระดวยกันก่อน เสร็จแล้วก็มาที่ห้องดนตรี  "ษา ไหนล่ะ ซอที่บอกว่าจะเอามาให้ลนยางสน"   "นี่ไง"  ษาหยิบซอให้โน๊ต  เราก็มานั่งที่ใต้ต้นไม้ข้างๆห้องดนตรี  เพื่อจุดไฟลนยางสนด้วยกัน  แล้วก็รอให้ยางสนแห้ง  "ษา เรามีไรจะให้เดี๋ยวมานะ รอแปปนะ"  โน๊ตพูดเสร็จก็หายไปสักพัก  แล้วเดินกลับมา พร้อมยื่นของให้  "พวงมาลัย"   เราก็ทำหน้างง นิดนิด  "ก็พวงมาลัยไง จะเล่นโดยที่ไม่ไหว้ครูเหรอ วา่แล้วลืม เราเลยเตรียมมาให้"     "โห ขอบใจมากนะ"  ฉันรับพวงมาลัยเสร็จ ก็เอามาห้อยไว้ที่ซอ ดีใจอ่ะได้พวงมาลัยจากโน๊ต    "สัปดาห์หน้า เรามีงานเล่นดนตรีที่นี่ ษามาเปล่า  กอล์ฟเพื่อษาก็มาเล่นด้วยนะ"  โน๊ตเอ่ยถามขึ้น ชวนเรามาดู  "มาดิ เดี๋ยวเราจะมาดูเธอกับเพื่อนเราเล่นดนตรี"  หลังจากคุยกันเสร็จ ได้เวลาเรียนเราก็กลับเข้าไปในห้องเรียนกัน

     พอถึงวันงาน  ฉันก็รีบมาแต่เช้า เพื่อที่จะมาเจอเค้าก่อนงานจะเริ่ม  นั่นไง เห็นแล้ว โน๊ตอยู่ตรงโน้น  รีบไปหาดีกว่า   "โน๊ต"  ษารีบเดินเข้าไปเรียก  "เอ้าษา นึกว่าจะไม่มาซะอีก"  "มาสิ ไม่มาได้ไง เพื่อนๆมาเล่นดนตรี เลยมาให้กำลังใจ"  โน๊ตยิ้มให้เรา

"โน๊ต ส่งมือมาดิ"   ษาบอก   "ทำไมเหรอ"   "น่า ส่งมือมา"  โน๊ตก็ส่งมือมาให้เรา  จริงๆไม่มีไรหรอก  แค่จะเอาพวงมาลัยให้เค้า  ปลาเอาพวงมาลัยให้กับมือเค้า  "พวงมาลัย"  โน๊ตทำหน้างง   "ก็พวงมาลัยน่ะสิ เล่นดนตรีไม่ไหว้ครูเหรอ"  โน๊ตรับพวงมาลัยพร้อมกับยิ้ม "ขอบใจมากนะ"   "ไม่เป็นไร สู้ๆ  เราไปหากอล์ฟก่อนนะ"    เสร็จแลเวก็เดินไปหากอล์ฟ  แหมก็เพื่อนสนิทลืมได้ไง   พองานเริ่ม  ษาก็ไปหาที่นั่ง  เพื่อที่จะดูลงดนตรีไทยเลย  ฉันชอบดูดนตรีไทยมากเลย  ฉันชอบเค้าก็ตรงนี้แหละ  ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ  ..........

- มีต่อ -

(ปากกาทนาย)