ครั้งหนึ่ง คือเธอ (คำว่ารัก ไม่จำเป็นต้องออกเสียง)

ย้อนหลัง 10 กว่า ปี ที่แล้ว

     บรรยากาศช่วงเย็น แดดอ่อนๆกับสายลมแผ่วๆ พัดไปพัดมา เป็นบรรยากาศที่ฉันชอบมาก การได้ออกกำลังกายช่วงเย็น หลังเลิกเรียน ช่างเป็นอะไรที่ผ่อนคลายร่างกาย ช่วงก่อนกลับบ้านฉันจะไปซ้อมวิ่งที่สนามในโรงเรียน

     วันนี้ฉันเผอิญจริงๆ ช่วงหลังเลิกเรียน หลังจากที่ฉันวิ่งเสร็จแล้ว เตรียมตัวกลับบ้าน เดินไปเข้าห้องน้ำ ผ่านห้องซ้อมดนตรีไทย ได้ยินเสียงระนาดเอก ช่างเล่นได้ไพเราะมาก ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคือเพลงอะไร รู้แต่ว่าเสียงระนาดไพเราะจับใจ ดังก้องอยู่ในใจ เดินเข้าไปแอบดูใกล้ๆตรงข้างๆประตู  ในห้องนั้นมีแค่เด็กผู้ชายม.ปลายนั่งเล่นอยู่คนเดียว  เป็นผู้ชายที่มีลักษณะท่าทางสง่า มีเสน่ห์ มือจับไม้ระนาดนั่งเล่นหลังตรง เป็นคนร่างผอมบาง ไม่อ้วน ผิวพรรณสะอาดสะอ้าน ค่อนข้างขาว  แต่ชุกนักเรียนที่สวมใส่ ไม่ใช่ตราของโรงเรียนเรา  ฉันแอบยืนฟังข้างประตูจนจบ แล้วก็เดินออกมา ใครมาเห็นเข้า คงโดนล้อว่าแอบยืนมองผู้ชายแน่เลย

     "เอ้า ษา ไปวิ่งที่ไหนมา รอกลับบ้านอยู่ "  เสียงกอล์ฟ เพื่อนสนิทของฉันถามขึ้นมา    ซึ่งจะรอกลับบ้านด้วยกันประจำ  "เดินเล่นแถวนี้อ่ะ เมื่อกี้ไปเข้าห้องน้ำมา ไป กลับเหอะ"  ระหว่างที่เดินออกมารอรถที่หน้าโรงเรียน ฉันก็นึกขึ้นได้ว่า กอล์ฟเพื่อนฉันก็เรียนดนตรีไทยนี่  จะถามถึงผู้ชายคนนั้นดีไหมนะ แล้วทำไมผู้ชายคนที่เราเห็นนั่งเล่นระนาดที่ห้องดนตรีไทย เราไม่เคยเห็นมาก่อนเลย  เห้อ ข้องใจ แต่ก็ไม่กล้าถาม

     เช้าวันรุ่งขึ้น โดยปกติทุกวัน ษากับเพื่อนจะมาโรงเรียนกันแต่เช้า  มาถึงก่อน 7 โมงเช้า จริงๆไม่ได้ขยันนะ พอดีรถประจำทางที่รับษากับเพื่อน เค้ารับส่งเด็ก 2 โรงเรียน เลยต้องออกแต่เช้า  แล้วโรงเรียนที่ษากับเพื่อนเรียนจะถึงก่อนอีกโรงเรียนหนึ่ง  ช่วงเช้าจึงมาถึงไว เมื่อมาถึง เราจะเข้าไปนั่งเล่นกันในห้องสมุด หรือไม่ก็ห้องวิทย์ ซึ่งอยู่ติดห้องสมุด อีกทั้งห้องเรียนษา จะต้องแบ่งกันทำความสะอาดห้องวิทย์ด้วย ษากับเพื่อนจึงมานั่งกันแถวๆนี้

     วันนี้ก็เช่นเคย  ไม่ใช่เวรทำความสะอาด ก็เลยเดินไปหาหนังสืออ่านเล่นๆในห้องสมุด แต่เป็นเรื่องเผอิญ ตกใจเหมือนกัน ฉันเห็นผู้ชายคนนั้น คนเมื่อวานนี้ ที่ฉันแอบดูเค้านั่งเล่นดนตรีไทย เดินหาหนังสืออยู่ตามระหว่างตู้  ได้ทีล่ะ อยากรู้ ก็เลยเดินตามแอบดู เดินตามเค้าห่างๆระหว่างตามทางเดินซอกตู้นี่แหละ    ช่วงจังหวะที่เดินตาม  "ป๊าป!!"  มีคนเอาหนังสือมาตีที่ไหล่ฉัน ตกใจหมดเลย  "ษา ยังหาหนังสือไม่ได้อีกเหรอ"  หันไปนึกว่าใคร โธ่  กอล์ฟ ขัดจังหวะ   "เจอแล้ว กำลังจะไปนั่ง จะตามมาทำไมเนี่ย"  พอหันมาอีกที เอ้า  เอาไงล่ะทีนี้  ผู้ชายคนนั้นหายไปแล้ว  พลาดอีกแล้วษา กำลังเข้าที่เลย เซ๊ง

     ตกลงเค้าเป็นใครกันนะ เข้าแถวเคารพธงชาติหน้าเสาธงก็ไม่เจอ อันนี้เท่าที่พยายามมองหาไปทั่วนะ ไม่มีเค้ามาเข้าแถวที่หน้าเสาธง เออ คนหรือเปล่านี่ ลึกลับจัง

     ฉันเดินไปเข้าห้องเรียนด้วยความ งง อะไรกัน  "ษา แก ห้องเรามีเพื่อนใหม่เข้ามาคนนึีง"  เสียงขวัญ หัวหน้าห้องเดินมาบอก ฉันตื่นเต้น รอดูหน้าเพื่อนใหม่ พอเดินเข้ามาในห้อง เฮ้อ  ไม่ใช้เค้าคนนั้น  "ษา นี่เพื่อนใหม่ ชื่อ อ๊อฟ  ย้ายมาตามคณะวงดนตรีไทย ครูให้มาอยู่ห้องเรา" หลังจากที่ขวัญแนะนำเสร็จ เราก็เรียนกันตามปกติ แต่พอมองไปที่น้อง แบบฟอร์มชุดนักเรียนที่เค้าใส่ยังไม่ไม่ได้เปลี่ยน ระหว่างรอฟอร์มชุดใหม่ ยังใช้ของโรงเรียนเดิมอยู่ สังเกตุที่ตราโรงเรียน ชัดเจนเลย ตราเดียวกันกับที่ฉันเห็นผู้ชายคนนั้นใส่  สร้างความมั่นใจขึ้นมาทันที ฉันเข้าไปตีซี้กับอ๊อฟ นั่งใกล้ๆ ชวนคุนโน่นคุยนี่ เดี๋ยวทุกอย่างก็จะดีเอง

     อย่างน้อยผลจากการตีซี้ก็บังเกิดล่ะ วันรุ่งขึ้นฉันได้กินทุเรียนทอด อ๊อฟ เอามาฝาก ทอดมาจากบ้าน กินกันถ้วนหน้า อิ่มเลย ฉันจะไม่ลดละในการตามหาผู้ชายของฉัน  ระหว่างนี้ ขอแอบอ้างในใจว่าเป็นผู้ชายของฉันไปก่อน เอาไว้ค่อยว่ากันใหม่  ฮ่าๆๆ

     ช่วงเช้าอันแสนสดใส  ฉันก็เดินไปนั่งที่ห้องสมุดเช่นเคย  อัยย่ะ!!  เค้านั่งอยู่ตรงนั้น เห็นพอดีเลย ลองทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไปนั่งอ่านใกล้ๆดีกว่า อิอิ  พอไปนั่งเสร็จ เค้าก็เงยหน้าขึ้นมามอง  เราก็ส่งยิ้มให้นิดนึง  ทำแบบว่าเผอิญมานั่ง  เค้าก็ยิ้มตอบ  แล้วก็ก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ  ไม่สนฉันเลย  กรำจริงๆ ทำไงต่อ คิดไม่ออกเลย จะคิดแผนใหม่ก็ไม่ทัน เดี๋ยวโรงเรียนก็จะขึ้นแล้ว ไอ้กอล์ฟก็ไม่อยู่ ปล่อยไปก่อนก็ได้  เค้าว่ากันว่า คนที่เล่นดนตรีไทยส่วนใหญ่เป็นคนที่สุขุมเยือกเย็น ก็น่าจะจริงดูจากบุคคลิกเขา  ส่งยิ้มให้ขนาดนี้ ยังไม่สนใจ หรือว่าฉันไม่สวย ชิ๊!!

    ท้ายคาบเรียน ถึงเวลาทีจะต้องเลือกกิจกรรมชุมนุม เด็กในโรงเรียนจะต้องเลือกคนล่ะอย่าง  ยกเว้นคนที่เรียนนักศึกษาวิชาทหาร (รด.) จะไม่ได้เลือก เพราะเค้ามีกิจกรรมให้ต่างหาก พอถึงเวลา ครูที่ฝึก รด. ก็เรียกนักเรียนทุกคนไปพบเลย  พอเดินไปถึง  เค้าเรียน รด. เหมือนเราเลย  แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่ช่วงฝีก เลยยังไม่ได้ใส่เครื่องแบบ  ครูก็แค่ให้ทำกิจกรรมประมาณว่า ให้ฝึกจัดแถว วิ่งออกกำลังกาย ส่วนเวลาที่เหลือก็ให้เก็บขยะในโรงเรียน เก็บขยะไปด้วย แอบมองเค้าไปด้วย  โอ๊ย  เขินจนจะเก็บขยะกินอยู่แล้ว

     และแล้ว เดือนที่ฝึก รด. จริงๆก็มาถึง  เราต้องฝึกกันทั้งเดือน  เป็นช่วงเวลาที่เหนื่อยมาก ต้องไปฝึกที่โรงเรียนในจังหวัด เสร็จแล้วช่วงเย็นก็นั่งรถโดยสารกลับบ้าน

     วันนี้ เป็นวันที่ครูฝึก ฝึกเราหนักมาก  โดนทำโทษก็เยอะ ไม่รู้เป็นวันอะไร  โดนตลอด แดดช่วงเที่ยงเกือบๆบ่าย ร้อนมากประกอบกับชุดที่หนา เหงื่อนี่เป็นทางเลย  สภาพหน้าตาดูไม่ได้เลย  ตกเย็นเข้าแถวก่อนกลับบ้าน ก็โดนทำโทษอีก เวลาทำโทษ จะโดนยกหมวดเลย หมวดเรามีผู้หญิงเยอะ ก็เลยโดนน้อย  แต่หมวดเค้าผู้ชายทั้งนั้น โดนเยอะกว่าเราอีก

     ช่วงขากลับ ษา ก็มายืนรอรถโดยสารออกที่ท่ารถ  มองหาเค้ายังไม่มา  รถก็ใกล้จะออกแล้ว คนเริ่มเต็ม  คนบนรถก็ถาม หนูไม่ไปเหรอ รถจะออกแล้ว  ก็เลยตอบไปว่า "ยังไม่ไปค่ะ หนูรอเพื่อน"  จริงๆไม่มีเพื่อนให้รอหรอก  อยากรอเห็นหน้าเค้า  ไม่มาสักที  พอรถติดเครื่องเท่านั้นแหละ  วิ่งมาจากไหน  เค้าวิ่งขึ้นรถ  เอ้า กรำ  ฉันยืนรอตั้งนานเพื่อที่จะเห็นหน้าเค้า มาไวอ่ะ กระโดดขึ้นรถไปแล้ว    สักพัก

     "เธอๆ"  มีเสียงเรียกดังขึ้นมา หันไปมองบนรถ   "เธอ เธออ่ะ  ไม่ไปเหรอ  รถจะออกแล้วนะ รออีกคันนานนะ"  คนที่เรียกเรากับเป็นเค้า  ทำไงดีอ่ะ จะขึ้นก็ไม่กล้า  ก็เลยตอบไปว่า "คือ เรารอเพื่อนอ่ะ"   ทำไง ก็ต้องตอบไปแบบนั้นอ่ะ  ยืนมาตั้งนาน เพื่อนไม่มีมาสักคน ก็เพราะรอเค้านี่แหละ   "เพื่อเธอน่าจะกลับไปก่อนแล้วนะ  เราออกมา ในโรงเรียนไม่มีใครแล้วนะ  ขึ้นมาเหอะเดี๋ยวรถหมด เย็นมากแล้ว"   ได้ๆ เรียกขนาดนี้ ไม่ไปได้ไง  ไปดีกว่า  รถออกพอดีเลย เกือบไม่ทัน  แสดงว่าเค้าจำหน้าเราได้  ไม่งั้น ไม่เรียก เธอๆขึ้นรถหรอก   ฮ่าๆๆ  เป็นครั้งแรก ที่ได้ยินเสียงเค้าแบบจังๆ  ปลื้มสุดๆ  ผู้ชายเรียกขึ้นรถ  วันนี้ได้โหนรถโดยสารข้างๆเค้าก็ภูมิใจแล้ว  ไม่รู้คนบนรถจะคิดไงนะ เรียกแล้วไม่ขึ้น พอผู้ชายเรียกเท่านั้นแหละ ขึ้นเฉยเลย  ช่างเถอะ ไม่แคร์ ฮ่าๆๆ   แต่พอเหลือบไปเห็นที่ข้อศอกของเค้า มีแผลถลอกด้วย  สงสัยคงเป็นเพราะตอนโดนครูฝึกทำโทษ วันนี้โดนเยอะ  อยากถามว่าเจ็บไหม แต่ไม่กล้า  สุดท้ายเค้าก็ลงรถไปก่อน บ้านเราไกลกว่าเยอะ ไม่ได้อยู่ในตัวเมือง ...

- มีต่อ -  ยังไม่จบค่ะ

(ปากกาทนาย)