โรงเรียนนี้... ผีเฮี๊ยน

5
 ...คาวาชิ ริวซิเกะ... 
 
  คฤหาสน์คาวาชิ
  เวลาสิบโมงสามนาที
  กรี๊งงง∼ !
  "หนวกหู!! =_=*" 
  เสียงของชายหนุ่มวัยรุ่นสบถเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาดังขี้นข้างหัวเตียงของเขา...
  ปิ๊ด∼
  ชายหนุ่มปิดเสียงนาฬิกาปลุกแล้วจึงห่มผ้านอนต่อ ชายหนุ่มผู้นั้นชื่อ 'คาวาชิ ริวซิเกะ' ชายลูกครึ่งญี่ปุ่น ผมสีนำ้ตาล ดวงตาสีเขียวกลมโตอันเป็นเอกลักษณ์ของเขา ซึ่งคนเอเซียทั่วไปไม่มี แม่ของเขานั้นเป็นคนไทยลูกครึ่งฝรั่งเศษ ส่วนพ่อของเขาเป็นคนญี่ปุ่น และไม่ใช่แค่คนญี่ปุ่นธรรมดา แต่พ่อของเขาเป็นคนญี่ปุ่นที่รวยที่สุดในประเทศญี่ปุ่นอีกด้วย ชีวิตของคาวาชิ ริวซิเกะ ที่เกิดมามีกองเงินกองทองมาตั้งแต่เกิดของเขานั้น ทำให้เขาเป็นคนใจร้อน เห็นแก่ตัว เอาแต่ใจ 
  แต่ในอีกมุมนึงที่ไม่มีใครรู้ คือ...
 
  ร้านเบเกอรี่
  "ฮัลโหลสาว!! >_<" ฉันโบกมือทักทายสาวๆสองคนนั้นที่มานั่งรออยู่ก่อนแล้ว
  "แหมๆ มาช้าจริงนะซาร่า"
  ยัยรินพูดเมื่อฉันมานั่งบนเก้าอี้ อะไรกัน เพิ่งมาถึงเมื่อตะกี้นี้เองนะ จะไม่ให้ฉันนั่งพักหน่อยเหรอยะ ไม่รู้รึไง กว่าฉันจะมาถึงที่นี่นะ ต้องเจอกับอะไรบ้าง! ทั้งแดด ควันจากรถยนต์ แถมนี่เป็นวันหยุดอีก คนก็เยอะเต็มถนนไปหมดเลย =_=^ (และจะชวนมาออกข้างนอกทำไมมิทราบบบบคะ =_=?) 
  "แถมเป็นคนชวนมาซะด้วย >_<" ยัยวีวี่รีบมาพูดสมทบด้วยอีกคน 
  "เออๆ กูขอโทษ" ฉันรีบพูดตัดบทก่อนที่สองตัวนี้จะพูดอะไรไปมากกว่านี้
  "ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอซักหน่อยนิ∼" 
  "ช้ายยยย∼ >_<"
  "พอนี้นะสามัคคีกันเชียวนะพวกเธอ -_-"
  พอฉันพูดจบ ยัยสองคนนั้นก็หัวเราะคิกคักกันอย่างสนุกสนานต่อไป ส่วนฉันก็นั่งเงียบๆ พักให้หายเหนื่อยก่อนแล้วค่อยเม้าท์กับสาวๆอย่างเต็มที่
  มันอาจจะช่วยไม่ให้ฉันเครียดเรื่องพวกนั้นมากก็ได้...
  "เออมึง กูมีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งมานำเสนอเว้ย >_<" ยัยวีวี่พูดขึ้นมาเหมือนเพิ่งนึกว่า
  นี่แหละ เพราะเรื่องเหนือธรรมชาติพวกนี้แหละทำให้พวกเราสนิทกัน ทั้งๆที่พวกเราไม่มีตรงไหนที่จะสนิทกันได้ถึงขนาดนี้เลยแท้ๆ
  "เรื่องไรวะ =_=" รินถามขึ้น
  "ก็เรื่องผีเหมือนทุกทีนั่นแหละ แถมรู้สึกจะเป็นตำนานผีของร.ร.เราด้วยนะ!!" 
  พอยัยวีวี่พูดปุ๊บ ฉันถึงกับทำตาโตทันที
  "เป็นไงๆ น่าสนใจใช่ป่ะล่ะ >_<"
  "สนดิวะ!!" ฉันกับรินพูดพร้อมกัน
  "งั้นฉันเล่านะ ก็... เรื่องนี้ฉันเจอในเว็บน่ะนะ พอฉันอ่านเล่นๆไปก็เจอกับร.ร.หนึ่งที่มีตัวย่อว่า ค.ว.า.ย ซึ่งมันก็คือตัวย่อของร.ร.เราที่ไม่เหมือนใครซะด้วย!!"
  พอวีวี่เล่ามาถึงตรงนี้ ฉันก็อดขำไม่ได้ นั่นน่ะสิเนอะ ร.ร.ที่ไหนเขามีตัวย่อว่า ค.ว.า.ย กันน่ะ ตอนแรกนะ ฉันก็ไม่อยากจะเข้าร.ร.นี้หรอกนะ ร.ร.บ้าอะไรก็ไม่รู้ มีตัวย่อเป็นคำว่า 'ควาย' อ่ะ แต่ก็นะ ฉันดันโง่สอบเข้าที่ไหนก็ไม่ได้ ขนาดให้ยัยวีวี่สอนให้ตั้งกี่ครั้งก็ไม่เข้าสมอง เลยต้องมาอยู่ร.ร.นี่ แถมทั้งสองคนยังโดนไปด้วย เพราะยัยวีวี่มัวแต่สอนฉัน ทำให้มันไม่ได้อ่านหนังสือเตรียมสองเลยซักหน้า จนมันโดนพ่อมันด่าซะเยอะ ฉันนี่ต้องไปขอโทษมันไม่รู้กี่หน ส่วนยัยรินก็เหมือนฉันนั่นแหละ โง่พอๆกัน 
  โอเค เรามาเข้าเรื่องปัจจุบันกันดีกว่า...
  
  Please to be continue...