[ชีวิตจริง]ผู้ชายนินทาเพื่อน(บ่นเฉยๆไม่อ่านก็ได้)

               วันหนึ่ง พวกเราเพื่อนซี้ห้าหกคนนัดกันไปร้านเหล้าอีกแล้ว ไม่รู้ว่าเสี้ยนอะไรนักหนา แต่ก็ไปเหอะ

               เพื่อน ๆ ทั้งหลายรวมตัวอยู่ร้านหล้ากันแล้ว แต่คจจ.ยังไม่ได้ไปเพราะติดงาน

               งานอะไร?

               บายเนียร์รุ่นพี่จ้า! ซึ่งเราแต่งตัวจัดเต็มมาก ส้งสูงกี่นิ้วนะ? จำไม่ได้ แต่ใส่ชุดขาวทั้งชุดอย่างกับแม่ชี! เสื้อปิดคอ โชว์ไหล่ โชว์สะดือนิดนึง กระโปรงยาวถึงข้อเท้าแต่แหวกข้างทั้งสองด้านเลยจ้า สวย!

               แล้ววว หลังจากอยู่ในงานให้พี่ ๆ ละเพื่อน ๆ ทั้งหลายเห็นหน้าเสร็จ เวลาสี่ทุ่มก็แว้บออกมาโดยให้เพื่อนมารับ นั่งรถแฟนท่อมอย่างเก๋ไปร้านเหล้า ผู้คนต่างมองมาทางเรามากมายเหมือนกับเราคือตัวอะไร? -_-

               พอไปถึง หยกเพื่อนรักของเราก็ลงลิฟท์มารับ แล้วบอกเล่ารายละเอียดว่า

               “วันนี้น้ำก็มา”

               หูยยย! เด็ดเวอร์! แบบนี้มองหน้ากันติดเหรอวะ?

               เมื่อคจจ.ขึ้นไปถึงชั้นดาดฟ้าซึ่งเป็นร้านเหล้าเราก็พบว่า น้ำ ไม่มองหน้าใครเลย เธอนั่งเล่น นั่งกดโทรศัพท์แบบไม่สนใจใครทั้งสิ้น ใครคุยด้วยก็จะยิ้มตอบ แล้วหันไปคุยกับเพื่อนของเธออีกคนแทน

               คือ...ที่โต๊ะนี้มีแต่เพื่อนที่เรียนห้องเดียวกันสามปี และเพื่อนส่วนใหญ่ก็เป็นเพื่อนสนิทของหยกด้วย ไม่แปลกใจหรอกที่น้ำจะมีท่าทางแบบนั้น

               แล้วจู่ ๆ หยกก็พูดขึ้น

               “มึงเป็นอะไรวะน้ำ ทำไมไม่คุยกับกูเลย?”

               “เปล่านี่ ไม่ได้เป็นอะไร กูคุยกับเพื่อนอยู่” น้ำเงยหน้ายิ้มตอบแล้วก้มหน้ากดโทรศัพท์ต่อ เธอมองหน้าหยกไม่ถึงสองวิด้วยซ้ำ

               “มึงไม่ต้องคิดมากเรื่องนั้นนะ” หยกพูดต่อ ทำเอาคจจ. แรมกับแก็ป มองไปที่นางเป็นตาเดียว อู้วหูววว อีนี่พูดตรงสัส ๆ !

               “แล้วมึงล่ะ คิดปะ?” น้ำถามต่อ

               “ตอนแรกกูก็คิด แต่ตอนนี้ไม่แล้วว่ะ เพื่อนกัน” หยกพูดพร้อมกับชูแก้วของตัวเองขึ้น ไม่นานเสียง ‘แกร๊ง’ แก้วกระทบกันก็ดังขึ้น ทุกคนเฮฮาและกนอย่างสนุกสนาน

               ไม่นาน น้ำก็ขอตัวกลับก่อน

               “มึงพูดจริงเหรอวะที่ไม่ได้คิดอะไรแล้ว?” แรมถามด้วยความสงสัย

               “ไม่ว่ะ กูโกหก ใครแม่งจะไม่คิดวะ?” หยกตอบ อุ้ย! นางเริ่มเมาแล้ว พอเมาแล้วชอบพูดความจริงตลอด -_-

               “กูว่าแล้ว” แก๊ปมองมาทางคจจ.อย่างรู้ทัน

               “กูเห็นหน้ามันกูก็อยากร้องไห้แล้ว กูคิดถึงตอนที่กูเล่นกับมันในโรงเรียน คิดถึงตอนที่เราไปทะเลด้วยกันอ่ะ ตอนนั้นแม่งโคตรมีความสุข แต่ตอนนี้คืออะไรวะ มันไม่เหมือนเดิมว่ะ”

               “กูว่าน้ำมันก็ไม่เหมือนเดิม ดูมันไม่ค่อยพูดเหมือนเมื่อก่อน แล้วก็ไม่มองหน้ามึงด้วย” คจจ.บอก

               เฮ้อ..ถึงทั้งสองคนจะไม่สนิทกัน แต่ก็อยู่ด้วยกันมาสามปี สามปีนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกันแค่ในห้องเรียนนะ เราเจอกันในหอพักอีก รวมๆแล้วก็เจอหน้ากันเกือบ24ชั่วโมงปะวะ เวลาไปทัศศึกษาอะไรงี้ เราก็ไปด้วยกัน ทำกิจกรรมร่วมกันตลอด ถึงไม่สนิทแต่ก็ผูกพันปะ?