Game Thrillerโลกหลังความตาย

 ..ความมืดมิด..
..ไร้ซึ่งแสงสว่าง..
..ที่นี่มันอะไรกัน!!?
 
     ที่นี่ที่ไหน? ผม'ริว อองเซียร์'มองไปรอบๆก็เจอแต่ความมืดมิด ผมไม่สามารถหาทางออกได้เลย...
     "เจ้าคนที่อยู่ตรงนั้นน่ะ"เสียงปริศนาที่แฝงไปด้วยความดุดันดังมาจากข้างหลังทำให้ผมหันไปมองก็พบกับ...แมว...สีดำ
     "เจ้าน่ะ!"เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้ผมฉงนใจเป็นอย่างมากเพราะที่ที่แมวดำตัวนั้นยืนอยู่เป็นที่ที่เดียวที่มีแสงสว่าง ส่วนตรงที่ของผมนั้นแทบจะไม่มีเลย แล้ว...ใครกันนะที่เรียกเรา?
     "ข้าเอง..."เสียงนั้นดังมาจากแมวดำตัวนั้น แต่...มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน ในเมื่อมันเป็นแค่แมว?!!
     "เจ้าคิดว่าข้าเป็นแค่แมวงั้นรึ? ไม่สามารถพูดได้งั้นรึ? ผิดแล้วล่ะเจ้ามนุษย์พวกข้าน่ะ สามารถพูดได้ถ้าใจนึกอยาก และที่นี่...เป็นโลกหลังความตาย..."เจ้าแมวพูด"เป็นสวรรค์สำหรับพวกเราชาวแคทซิต หรือที่พวกเจ้าเรียกว่า แมวปีศาจนั่นแหละ! และเจ้า...ก็ตายจากโลกอันแสนโหดร้ายนั่นแล้ว.."
     "ตะ ตาย...ปะ เป็นไปไม่ได้! ฉันตายแล้วเรอะ ไม่จริง!!!"ผมกรีดร้อง
     "มันเป็นไปแล้วเจ้ามนุษย์เอ๋ย จงรับความจริงซะเถอะ"แมวปีศาจ หรือแคทซิตพูดราวตอกย้ำความคิดที่ว่า ผม...ตายแล้ว...
     "มะ ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง..."ผมพูดย้ำกับตัวเองว่ามันไม่จริง แต่ทำไม...ตัวผมถึงเบาราวกับอากาศล่ะ!ผมกมมองดูสภาพของตนเอง พบว่าร่างกายของผมโปร่งใส...มะ มะ ไม่จริง! นะ นี่ต้องเป็นความฝันแน่ๆ ตื่นสิวะไอ้ริว ตื่น!!
"หึ เจ้ามนุษย์เอ๋ย เจ้าคิดหรอว่านี่มันเป็นเพียงความฝัน"แคทซิตพูดราวกับอ่านใจได้..."ชาวแคทซิตจะสามารถอ่านใจได้เมื่อต้องการ ฉะนั้นเจ้าคิดทำอะไรข้าสามารถอ่านความคิดได้หมด เจ้าอย่าหวังที่จะคิดไม่ซื่อกับข้าล่ะ เพราะถ้าข้ารู้ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไว้ แม้เจ้าเป็นเพียงวิญญาณข้าก็ยังสามารถทำให้เจ้าตายได้อีกครั้ง และทุกครั้งเจ้าจะได้รับความเจ็บปวด ทรมานยิ่งกว่าตอนตายใหม่ๆเสียอีกนะ..."
"อึก ละ แล้วฉันจะออกไปจากที่นี่ได้มั้ย?"
"หากเจ้าปรารถนาเช่นนั้นโปรดจงตามข้ามา อย่าให้หลงล่ะ"แคทซิตลุกขึ้นเดินเหมือนแมวธรรมดาทั่วไป แต่ผมเพิ่งสังเกตุว่า แคทซิตมีหางอยู่2หาง...ผมไม่รีรอรีบเดินตามแคทซิตไปทันที ใก้แสงสว่างมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว ผมเดินเข้าไปเรื่อยๆ แสงสว่างจ้าทำให้ผมต้องหรี่ตาลงจนตาแทบจะปิด และทุกอย่างก็ตกอยู่ในความมืดอีกครั้ง...