ความสุขของเด็กชายกับลูกชิ้น

          เด็กชายรูปร่างอ้วนเตี้ยซึ่งกำลังเดินดุ่มๆเพื่อมากินลูกชิ้นที่หน้าโรงเรียนของเขาตามประสาเด็กที่มีนิสัยรักการกินเป็นชีวิตจิตใจ ทุกวันเด็กชายจะชอบมากินลูกชิ้นที่ร้านป้าหน้าโรงเรียนทุกวันจนกลายเป็นลูกค้าประจำร้านไปเสียแล้ว ด้วยท่าทางการกินอย่างมอมแมมที่แสนจะถูกใจรสมือในการทำของป้าแล้ว เด็กชายยังชอบกินลูกชิ้นเอ็นหมูเป็นพิเศษอีกด้วย
 
     วันนี้ก็เช่นกันหลังจากโรงเรียนเลิกแล้ว เด็กชายรูปร่างจ้ำม่ำจึงรีบเดินไปซื้อลูกชิ้นที่หน้าโรงเรียนดั่งเช่นเคยวันนี้เขาดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษเพราะเมื่อก่อนเขารู้สึกเหนื่อยกับการเรียนมานานกว่าแปดชั่วโมงในแต่ละวัน
 
“อ้าว โตโต้ วันนี้กินอะไรจ๊ะ วันนี้ป้ามีเอ็นหมูพิเศษมาให้ด้วยนะ” ป้าเจ้าของร้านเรียกโตโต้ให้เข้ามากินของโปรดของตนก่อนจะลงมือนึ่งให้เด็กชายจอมตะกละนั้นพลางอมยิ้มในความสดใสของเขา
 
“ป้าครับของลูกชิ้นนึ่งเอ็นหมู 5 ไม้เลยครับ” พูดไปยิ้มไปลักยิ้มที่ใบหน้าเผยให้เห็นถึงความน่ารักของเด็กประถมที่ตุ้ยนุ้ยได้อย่างชัดเจนแก้มของเด็กชายนั้นก็แทบจะปริออกมาอยู่แล้ว
 
“จ้า รออีกหน่อยนะจ๊ะป้านึ่งอยู่” ป้าเจ้าของร้านรีบเร่งนำลูกชิ้นนึ่งบางส่วนที่สุกแล้วออกมายื่นให้เด็กชาย ก่อนที่เด็กชายจะยืนกินอย่างมูมมามตามประสาเด็กที่หิวจัด
 
     ร้านป้าขายลูกชิ้นเป็นร้านที่นักเรียนในโรงเรียนส่วนใหญ่ต่างชื่นชอบที่จะมาแวะเวียนอุดหนุนป้าแกเป็นประจำเพราะป้าแกใจดี วัตถุดิบที่ใช้ในการทำลูกชิ้นหรือแม้กระทั่งน้ำจิ้มป้าแกก็ใช้วัตถุดิบที่สะอาด น้ำจิ้มที่มีรสเด็ดเผ็ดอร่อยก็ไม่แพ้ลูกชิ้นปิ้งที่คัดสรรมาเพื่อสุขภาพเป็นอย่างดีถูกสุขลักษณะอนามัยและยังไม่มีสารสารปนเปื้อนอีกด้วย ร้านลูกชิ้นนี้ตั้งขายมาได้หลายปีแล้ว กำไรต่อวันคงได้เยอะเป็นกอบเป็นกำเพราะทุกวันจะมีลูกค้ามาอุดหนุนไม่ขาดสายและในวันนี้ก็เช่นกัน
 
“อึ้ม อร่อยจัง” เด็กชายกินอย่างสวาปามพร้อมหยิบผักกาดขึ้นมากินประกอบ
 
“ค่อยๆกินก็ได้ลูก ไปอดอยากปากแห้งมาแต่ไหนกัน” ป้าเจ้าของร้านแซวเด็กน้อยที่กำลังตั้งหน้าตั้งตากินลูกชิ้นที่อยู่ในมือทีละสองลูกอยู่อย่างนั้นโดยไม่สนใจคนรอบข้างที่เข้าคิวต่อแถวมาซื้อลูกชิ้น
 
“ก็มันหิวนี่ครับ” เด็กชายตอบอย่างหัวเสียเพราะคิดว่าป้าแกมาขัดจังหวะความสุขในการกินลูกชิ้นของเขา
 
     โตโต้ชอบการกินลูกชิ้นเป็นชีวิตจิตใจมาก ทุกวันๆหลังจากเลิกเรียนสิ่งแรกที่เด็กชายจะไปคือการที่ได้วิ่งมากินลูกชิ้นสุดโปรดของเขานี่แหละ การกินลูกชิ้นคือความสุขเล็กๆของเขาถึงมันจะแค่ลูกเล็กๆแต่ข้างในมันก็แฝงไปด้วยความอร่อยและความสุขของคนที่ได้กิน คนที่ไม่กินก็ไม่รู้หรอกว่าความสุขเล็กๆคืออะไร
 
     เด็กชายเริ่มมีท่าทีจะอิ่มหนำสำราญกับเจ้ากลมๆหลายลูกที่เรียงกันตรงหน้าบัดนี้มีแต่ความว่างเปล่า เด็กชายรีบดื่มน้ำทันทีเมื่อรับรู้ถึงความเผ็ดอร่อยของน้ำจิ้มที่ได้ลิ้มรสเข้าไป
 
“อร่อยที่สุดเลย พรุ่งนี้ผมจะมาใหม่นะครับได้เวลากลับบ้านแล้ว” เด็กชายจ่ายเงินให้แก่ป้าร้านลูกชิ้นก่อนจะยิ้มให้เพื่อเป็นการกล่าวลา
 
“โอเคจ้า พรุ่งนี้ป้าจะเตรียมลูกชิ้นอร่อยๆให้รอเลยนะ” ป้าเจ้าของร้านเอ่ยกับโตโต้เด็กชายจอมตะกละก่อนจะโบกมือลาโตโต้ ป้าแกเองก็เตรียมพร้อมที่จะร้านเช่นกันเมื่อเห็นว่าพระอาทิตย์กำลังจะโพ้นขอบฟ้า แสงแดดอ่อนๆกำลังเข้าสู่ห้วงยามเย็นพร้อมกับพระจันทร์ที่กำลังแวะมาทักทายในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าแล้ว
 
     ระหว่างทางกลับบ้านเด็กชายโตโต้ไม่ลืมที่จะซื้อลูกชิ้นไม้โตพิเศษไปฝากคนพิเศษที่บ้านนั่นคือน้องและครอบครัวของเขาเอง เด็กชายเดินแกว่งแขนเล่นพร้อมกับถุงลูกชิ้นที่แฝงไปด้วยความสุขของตนเองนั้น ถึงจะเป็นความสุขเล็กๆแต่ความสุขของเขาก็ไม่ใช่ความสุขแบบคนปกติทั่วไป
 
ความสุขของเด็กชายตัวจ้ำม่ำนี้คือการได้กินของที่ตนเองชอบที่สุดและสิ่งนั้นก็เป็นของที่หาง่ายมาก นั่นก็คือลูกกลมๆที่แฝงไปด้วยความอร่อย หอมนุ่ม และน่ากินเป็นที่สุด นอกจากเด็กชายจะชอบกินแล้วเขายังมีจิตใจที่เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ที่จะหยิบยื่นความสุขจากลูกชิ้นที่เขาชอบนั้นให้ผู้อื่นได้มีความสุขบ้างเฉกเช่นเพื่อนรักของเขาในตอนนี้นั่นเอง
 
แล้วคุณล่ะ ลองได้ลิ้มรสลูกกลมๆสักลูกไปชิมดูไหม?
 
นอกจากอร่อยแล้ว ..คุณยังส่งต่อความสุขง่ายๆเหล่านี้ไปยังเพื่อนๆ ครอบครัวของคุณได้อย่างทั่วถึงเลยนะ... รับประกันว่าทุกคนจะมีความสุขอิ่มเอมกับสิ่งที่คุณได้เผื่อแผ่กันอย่างแน่นอน..