เรื่องเล่าสยองขวัญ By Stalker

ณ หมู่บ้านในชนบทแห่งหนึ่ง
                  วันนี้เป็นอีกวันในรอบ5ปีที่เพื่อนสนิทของอลิซ  จะมาพักที่บ้านของเธอ การมาพักในครั้งนี้
ดูจะสั้นกว่าทุกครั้งเพราะ เบลล่า จะมาพักที่บ้านของอลิซเพียง5วัน
      
                  พอเบลล่ามาถึงอลิซก็ต้อนรับเบลล่าอย่างดี อลิซช่วยเบลล่าถือกระเป๋าและพาขึ้นไปยังห้องพัก
ระหว่างทางเดินเบลล่าหยุดเดินและมองออกไปยังนอกหน้าต่าง เธอเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมองมาที่เธอ
เบลล่าส่งยิ้มให้เด็กคนนั้นไปอย่างเป็นมิตร แต่ เด็กคนนั้นกลับหันหลังกลับและเดินหายไปจากบริเวณหน้าต่าง
เบลล่าคิดว่าอาจจะเป็นเพราะพึ่งเจอกันครั้งแรกเด็กคนนั้นอาจจะยังไม่ชิน
                   "เบลล่าเธอพักที่ห้องนี้นะเดี่ยวฉันจะไปเตรียมอาหารเย็นให้"
                   "อลิซบ้านข้างๆนี่เค้าพึ่งสร้างหรอตอนฉันมาเมื่อคราวที่แล้วยังไม่เห็นมีเลย"
                   "เธอหมายถึงบ้านอะไรหน่ะเบลล่า...ไม่เอาละฉันไปช่วยแม่เตรียมอาหารล่ะนะ"
หลังจากที่อลิซออกจากห้องไปก็ทิ้งให้เบลล่าเก็บความสงสัยไว้และปล่อยให้เวลาผ่านไป1วัน.
 
                   ในวันที่2ที่เบลล่าได้มาพักกับอลิซเธอรีบตื่นตั้งแต่เช้าและไปช่วยแม่ของอลิซเตรียมอาหารเช้า
หลังจากกินข้าวเสร็จเบลล่าก็จะกลับห้องระหว่างทางเดินเบลล่าก็ต้องหยุดเดินและหันไปสบตากับเด็กคนนั้น
อีกครั้ง...แต่แววตาที่เด็กคนนั้นมองมาไม่ได้เย็นชาหรือเมินเฉยกับเบลล่าตอนเจอกันครั้งแรก เบลล่ายิ้มและ
โบกมือให้กับเด็กคนนั้นไปแต่ผลที่ได้กลับก็เหมือนเคยเด็กคนนั้นหายกลับเข้าไปในบ้าน เบลล่าค่อยๆวางมือ
ลงกับขอบหน้าต่างพลางปลอบใจตัวเอง 
มันก็แค่วันที่2เองเด็กคนนั้ก็เริ่มไมเมินเฉยต่อเราแล้วโอเคพรุ่งนี้เราคงได้รู้จักชื่อกัน....
              
                         วันต่อมาเบลล่ามายืนรอเด็กคนนั้นแต่กลับเห็นเด็กคนนั้นมายืนรออยู่แล้วเบลล่าที่คิดว่าตัวเอง
ตื่นเช้าถึงกับต้องคิดใหม่
                   "อรุณสวัสดิ์!เราเจอกันมา2วันแล้วนะ ฉันชื่อเบลล่า หนูล่ะชื่ออะไร!!"เบลล่าตะโกนถามเด็กคนนั้นไป
แต่ผลที่ได้คือเหมือนเดิมเบลล่าถึงกับคอตก นี่เธอจะสนิทกับเด็กคนนั้นไม่ได้จริงๆหรอ?
 
                       วันที่4 เป็นวันสุดท้ายที่เบลล่าจะได้พักที่บ้านอลิซ วันนั้นทั้งวันเบลล่ากับอลิซจึงพากันไปเที่ยวเล่น
ทั้งวันพอกลับมาถึงบ้านก็ปาไป3ทุ่มกว่าๆ เบลล่าที่กำลังจะเดินกลับห้องก็ไม่ลืมที่จะแวะที่หน้าต่าง
                   หลับไปแล้วมั้ง...โอ้..เหลือเชื่อเด็กคนนั้นยังยืนอยู่ริมหน้าต่างรอเราอยู่รึเปล่านะ
เบลล่ายังคงส่งยิ้มท่ามกลางความมืดซึ่งมีแต่แสงจันทร์ส่องมาเพียงเล็กน้อยแต่คราวนี้แปลกที่เด็กคนนั้นยิ้มกลับมา
เบลล่ารู้สึกดีใจอย่างน้องพรุ่งนี้ก็จะได้กลับอย่างโล่งใจ
 
                วันต่อมาเบลล่ารีบมาที่หน้าต่างหวังจะเจอเด็กคนนั้นก่อนที่จะกลับแต่กลับไม่เห็นวี่แววเด็กคนนั้นเลย
ก่อนที่เบลล่าจะขึ้นรถเธอได้ตัดสินใจถามอลิซเรื่องบ้านนั้นอีกครั้ง
                  "อลิซ...เด็กคนนั้นหายไปไหนอ่ะ"
                  "หมายถึงเด็กคนไหน?"
                   "ก็เด็กที่อยู่ข้างบ้านเธอไง"
                   "ข้างบ้านฉันไม่มีเด็กสักหน่อย รีบขึ้นรถเถอะเดี่ยวตกเครื่อง"
             หมายความว่าไงเนี่ย...ไม่มีแล้วเด็กคนนั้นล่ะ?
 
ทางด้านอลิซ
               "แม่คะ วันนี้เบลล่าพูดจาแปลกๆเกี่ยวกับเด็กข้างบ้าน ทั้งๆที่ข้างๆบ้านเราเป็นแค่พื้นที่โล่งๆแท้ๆ
จะไปมีเด็กกับบ้านที่พึ่งสร้างใหม่ได้ไงเนาะ"ระหว่างที่อลิซกินคุ้กกี้พลางบ่นไปให้แม่ที่กำลังนั่งปลอกมันฝรั่ง
อยู่ แต่พออลิซพูดจบแม่ของเธอกลับมีท่าทีตกใจและรีบถามอลิซว่าตอนนี้เบลล่าอยู่ไหน รีบให้เธอกลับมาที่
บ้านหลังนี้ก่อน แต่ยังไม่ทันที่อลิซจะได้ถามว่าทำไมจู่ๆก็มีสายเรียกเข้าและบอกว่า
                  เบลล่าเสียชีวิตจากอุบัติเหตุแล้ว เจ้าหน้าที่ได้สอบถามคนขับที่รอดเขาบอกว่าเบลล่าได้คุยอะไร
บางอย่างกับตัวเองซึ่งเขาจับประเด็นได้ว่า มาได้ไงกัน?ไปอยู่ด้วยกันหรอ?หลังจากจบประโยคสุดท้ายจู่ๆก็มีเด็ก
วิ่งตัดหน้ารถ แต่พอเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบจากกล้องวงจรปิดกลับไม่พบเด็กที่ว่าเลย...
 
 
....มั่นใจได้แค่ไหนว่าคนใกล้ชิดคุณตอนนี้เป็นอะไรกันแน่...
From.ชายโรคจิต