อักขระลายหงส์

 
“หนูบอกพี่ไปตั้งนานแล้ว ว่าค้าขายน่ะมันจะต้องมีของเสริมดวง ใครเขาจะมาตั้งหน้าตั้งตาขายไปดาด ๆ แบบพี่”  
พัดชา ญาติสาวรุ่นน้องพูดขณะนั่งดูฉันเก็บผลไม้บางส่วนจากแผงโยนลงในถุงกระสอบ ผลไม้เน่าเสียมาก ขายขาดทุน เหลือค้างไว้ก็แต่หนี้ที่เจ้าหนี้มารอทวงได้ทุกวี่ทุกวัน
“ยันต์เมตตามหานิยมของพ่อปู่ฤาษีสุดยอดเลยนะพี่ ไปสักเหอะ พี่จะได้ไม่ลำบากแบบนี้”
พัดชาสนใจสักยันต์น้ำมันเมื่อปีกลาย หล่อนทำงานเป็นเลขาที่กรุงเทพ แต่รายได้หล่อนสูงขึ้นเป็นเท่าตัวเมื่อปีก่อน ยันต์ลายหงส์ของหล่อนอาจจะได้ผลจริงก็ได้
หลังแผงผลไม้ถูกพังยับด้วยฝีมือเจ้าหนี้เมื่อวาน ฉันก็ตัดสินใจแน่วแน่ว่า จะพึ่งไสยศาสตร์แบบเดียวกับพัดชาบ้าง
“จำนังส้มโอได้ไหมพี่ มันสักลายเดียวกับหนูเมื่อสองเดือนก่อน เดือนนี้มันได้ออกรถใหม่ละ อยู่ ๆ ก็มีคนเอาเงินมาให้มัน สบายจะตายไม่ต้องดิ้นรนหาเอง”
สรรพคุณของยันต์ลายหงส์จากปากพัดชายังก้องอยู่ในหัว ‘ไม่ต้องดิ้นรนหาเงินเอง’ คำ ๆ นี้มีอิทธิพลมากพอที่จะทำให้ฉันตัดสินใจได้เร็วขึ้น
“ฮัลโหล พัดเหรอ นี่พี่เองนะ คือพี่อยากจะสัก...”
ฉันไม่เปิดโอกาสให้พัดชาถาม เงินก้อนสุดท้ายที่เหลืออยู่คงจะเป็นการลงทุนที่คุ้มค่า ทั้งค่ารถและค่าครู ฉันจะได้ลืมตาอ้าปากเหมือนพัดชา เหมือนส้มโอเสียที
“พี่นิดเหรอ”
ปลายสายร้อนรน
“พี่ช่วยหนูด้วยสิ ตำรวจมันจับเจ้านายหนูไปแล้ว เนี่ย เจ้านายกำลังจะส่งคนมาจับหนูไปเป็นแพะแทน หนูจะทำไงดี นี่หนูหนีมาตั้งหลักที่โรงแรมแล้วนะ”
“อ้าว อะไรกันน่ะนังพัด พี่ว่าจะไปหาพ่อปู่แกให้สักยันต์ให้พี่ที เจ้าหนี้มาพังแผงพี่ไปเมื่อวาน”
“เอาไว้ก่อนเหอะพี่ พ่อปู่ยังช่วยอะไรหนูไม่ได้เลย หาที่หลบตำรวจให้หนูก่อนก็แล้วกันนะ ยาตั้งหลายกิโล โทษหนักนะพี่”