ผู้หญิง...ใจร้าย
-
เขียนโดย กวางตุ้ง
วันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.53 น.
3 ตอน
0 วิจารณ์
6,122 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 1 มิถุนายน พ.ศ. 2558 00.51 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ถามว่า มีความสุขไหม? มีความสุขนะ แต่...ใช่ คำว่าแต่ที่ทำให้ ความรู้สึกของฉันตีกันยุ่ง เพราะใจนึงก็มีความสุข แต่อีกใจก็กลัว มันไม่ดี มันผิด เพราะฉันคิดว่าเขาน่าจะใครอีกคนที่เป็นเจ้าของ ใครที่รอเขาอยู่ แล้วฉันก็ใจร้ายอย่างที่สุด ที่เป็นแบบนี้ แต่สุดท้าย ความคิดฉันมันจบที่ คิดมากทำไม เขายังไม่เห็นเป็นอะไร แล้วฉันจะต้องสนใจ ต้องคิดมาก ทำไมกัน ใต้ดินดึงฉันเข้าไปกอด แล้วก็นอนหลับไป
ตอนเช้า เขาปลุกฉันด้วยวิธีเดิม ฉันเป็นขี้เซานะ ถ้าหลับก็หลับได้ยาว และเหมือนเขาจะหาวิธีปลุกฉันให้ตื่นเจอแล้วล่ะ เราออกจากโรงแรมพร้อมกัน เขาต้องรีบเข้างาน ส่วนฉันต้องกลับบ้าน แม้จะไปด้วยกัน แต่สุดท้ายพอถึงจุดหมาย ก็ต่างคนต่างไป เพราะจุดหมายของเรา ไม่ใช่จุดเดียวกัน ... ฉันกลับบ้าน เปลี่ยนชุด แต่งตัวเข้าบริษัท ฉันทำงานนะ เพียงแต่งานฉันไม่จำเป็นต้องเข้าออฟฟิศทุกวัน กำหนดเวลาทำงานทุกอย่างได้เอง ฉันขายประกัน งานที่เรียกได้ว่า มีแต่คนบอกว่าสิ้นคิด เรียนจบมาตั้งสูง มหาวิทยาลัยก็ดี คณะก็ดี เกียรตินิยมก็ได้ ทำไม ไม่หางานอื่นทำ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจหรอก ต้องคนในวงการนี้เท่านั้นถึงรู้ว่า ขายประกัน มันได้อะไรบ้าง ผลประโยชน์มันไหลเข้ามาเรื่อยๆ เหมือนสายน้ำที่ไหลอยู่ตลอดเวลา อยู่ที่ว่าจะไหลแรง หรือไหลเอื่อยๆ เท่านั้น วิทย์คอมโทรมา เขาขอคบอย่างจริงจัง ฉันยังไม่รู้จะตอบว่าไง เลยบอกว่า มาถามอีกครั้งตอนเจอหน้าจะให้คำตอบ เพราะความที่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ ทำให้ฉันไม่คิดว่าเขาจะมาหรอก และถึงมาคงไม่ใช่วันสองวันนี้ แต่ คำตอบของเขา โอเคร เดี๋ยวนั่งรถตู้ไปนะ งานเข้าแล้ววว และยิ่งวันนี้ฉันต้องเข้าประชุมที่บริษัท จะทำไงเนี่ย...ช่างมัน เดี๋ยวค่อยคิด ค่อยแก้กันทีหลัง
ฉันถึงบริษัทได้สักพัก เขาก็ไลน์มาว่าถึงแล้ว แต่ฉันมีประชุม แล้วบ่ายต้องไปหาลูกค้า เขานั่งรอฉันตั้งแต่บ่ายโมงจนสี่โมงกว่า งานของฉันถึงเสร็จ จึงมาหาเขาที่ใต้ตึกเพื่อไปหาข้าวกินกัน และแน่นอนฉันลากเพื่อนฉันไปด้วย เพื่อนฉันมันกรุ๊ปเลือดบี กรุ๊ปเลือดเดียวกับวิทย์คอม ความกวนตรีน ขั้นเทพ เจอครั้งแรกมันก็รับน้องได้สุดติ่ง ฉันสิ นั่งขำอย่างเมามันมาก แต่สุดท้ายฉันส่งเขาขึ้นรถกลับ เขาก็ไม่ได้ถามอะไรมานะ แน่นอนว่าฉันเช็คอินเฟส ที่เราเจอกัน เพราะฉันต้องการปิดกั้นเพื่อนๆในเฟสนั่นเอง เมื่อเขาถึงบ้านเขาไลน์มาว่าไม่กล้าถาม ไม่มีโอกาสถาม เพราะเพื่อนฉันอยู่ แต่พอเขามาถามตอนนี้ ฉันไม่ตอบ มันผิดเจตนา ...คุณครูเงียบไปแล้ว ส่วนใต้ดินเขาก็ทักฉันมาแค่ Good morning กับ Good night แค่นั้น จนมันกลายเป็นความเคยชิน นะตอนนี่ ถ้าจะต้องเลือกใคร วิทย์คอมคือคำตอบที่ดีที่สุด กับความสม่ำเสมอ กับทุกอย่างที่ผ่านมา แต่ถ้าเรื่องมันจบแค่ที่ฉันคบกับวิทย์คอมก็ดีนะสิ ...มันไม่ใช่แค่นั้น ตอบจบมันไม่ใช่ที่คนสองคนจะคบกัน แต่การคบกันนี่แหละ คือการเริ่มต้น ความใจร้าย ของผู้หญิงอย่างฉัน
ตอนเช้า เขาปลุกฉันด้วยวิธีเดิม ฉันเป็นขี้เซานะ ถ้าหลับก็หลับได้ยาว และเหมือนเขาจะหาวิธีปลุกฉันให้ตื่นเจอแล้วล่ะ เราออกจากโรงแรมพร้อมกัน เขาต้องรีบเข้างาน ส่วนฉันต้องกลับบ้าน แม้จะไปด้วยกัน แต่สุดท้ายพอถึงจุดหมาย ก็ต่างคนต่างไป เพราะจุดหมายของเรา ไม่ใช่จุดเดียวกัน ... ฉันกลับบ้าน เปลี่ยนชุด แต่งตัวเข้าบริษัท ฉันทำงานนะ เพียงแต่งานฉันไม่จำเป็นต้องเข้าออฟฟิศทุกวัน กำหนดเวลาทำงานทุกอย่างได้เอง ฉันขายประกัน งานที่เรียกได้ว่า มีแต่คนบอกว่าสิ้นคิด เรียนจบมาตั้งสูง มหาวิทยาลัยก็ดี คณะก็ดี เกียรตินิยมก็ได้ ทำไม ไม่หางานอื่นทำ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจหรอก ต้องคนในวงการนี้เท่านั้นถึงรู้ว่า ขายประกัน มันได้อะไรบ้าง ผลประโยชน์มันไหลเข้ามาเรื่อยๆ เหมือนสายน้ำที่ไหลอยู่ตลอดเวลา อยู่ที่ว่าจะไหลแรง หรือไหลเอื่อยๆ เท่านั้น วิทย์คอมโทรมา เขาขอคบอย่างจริงจัง ฉันยังไม่รู้จะตอบว่าไง เลยบอกว่า มาถามอีกครั้งตอนเจอหน้าจะให้คำตอบ เพราะความที่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ ทำให้ฉันไม่คิดว่าเขาจะมาหรอก และถึงมาคงไม่ใช่วันสองวันนี้ แต่ คำตอบของเขา โอเคร เดี๋ยวนั่งรถตู้ไปนะ งานเข้าแล้ววว และยิ่งวันนี้ฉันต้องเข้าประชุมที่บริษัท จะทำไงเนี่ย...ช่างมัน เดี๋ยวค่อยคิด ค่อยแก้กันทีหลัง
ฉันถึงบริษัทได้สักพัก เขาก็ไลน์มาว่าถึงแล้ว แต่ฉันมีประชุม แล้วบ่ายต้องไปหาลูกค้า เขานั่งรอฉันตั้งแต่บ่ายโมงจนสี่โมงกว่า งานของฉันถึงเสร็จ จึงมาหาเขาที่ใต้ตึกเพื่อไปหาข้าวกินกัน และแน่นอนฉันลากเพื่อนฉันไปด้วย เพื่อนฉันมันกรุ๊ปเลือดบี กรุ๊ปเลือดเดียวกับวิทย์คอม ความกวนตรีน ขั้นเทพ เจอครั้งแรกมันก็รับน้องได้สุดติ่ง ฉันสิ นั่งขำอย่างเมามันมาก แต่สุดท้ายฉันส่งเขาขึ้นรถกลับ เขาก็ไม่ได้ถามอะไรมานะ แน่นอนว่าฉันเช็คอินเฟส ที่เราเจอกัน เพราะฉันต้องการปิดกั้นเพื่อนๆในเฟสนั่นเอง เมื่อเขาถึงบ้านเขาไลน์มาว่าไม่กล้าถาม ไม่มีโอกาสถาม เพราะเพื่อนฉันอยู่ แต่พอเขามาถามตอนนี้ ฉันไม่ตอบ มันผิดเจตนา ...คุณครูเงียบไปแล้ว ส่วนใต้ดินเขาก็ทักฉันมาแค่ Good morning กับ Good night แค่นั้น จนมันกลายเป็นความเคยชิน นะตอนนี่ ถ้าจะต้องเลือกใคร วิทย์คอมคือคำตอบที่ดีที่สุด กับความสม่ำเสมอ กับทุกอย่างที่ผ่านมา แต่ถ้าเรื่องมันจบแค่ที่ฉันคบกับวิทย์คอมก็ดีนะสิ ...มันไม่ใช่แค่นั้น ตอบจบมันไม่ใช่ที่คนสองคนจะคบกัน แต่การคบกันนี่แหละ คือการเริ่มต้น ความใจร้าย ของผู้หญิงอย่างฉัน
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ