ผิดที่ รักผิดคน
6.7
2) Room sixty-nine
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ห้องยูริ
เพื่อนยูริ: แกร........เบีนร์หมด !! อารายแว๊... โซดาก้อหมดเหลือแค่เหล้าจะให้กินเพียวเพียวรึไงเมาตายกันพอดี เอางี้ เด่วพวกฉันลงไปซื้อเบียร์กับน้ำแข็งดซดามาเพิ่มดีกว่า ไปๆพวกแกไปช่วยฉันยกของเลย
ยูริ: อ้าวว.......แล้วฉ้านนนล่ะ (ทำท่าทางส่งซิก แบบอึนๆงงๆ)
ฮานะ: ยูริก้ออยู่กับฮานะไง รึจะปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวหรอคร่ะ!!
เพื่อนยูริ: แกก้อไปหาชุดที่ใส่สบายๆให้ฮานะเปลี่ยนไง ระหว่างที่รอพวกฉัน อยากกินไรเพิ่มก้อโทมาน๊าาไปไม่นานหร๊อกกก!! หึหึ (น้ำเสียงและน่าตากวนบาทามาก)
สิ้นเสียงเสียงเพื่อนยูริ เสียงประตูก้อดังปัง!! (บรรกาศภายในห้องก้อเงียบ ชวนให้น่า.......) ทั้งสองได้แต่มองตาและยิ้มเขิลกันไปเขิลกันมา แต่แล้วไฟในห้องก้อดับลงพรึ่บ!!! ทั้งสองตกใจมากได้แต่เรียกชื่อหากันและมือก้อได้คล่ำๆหากันในความมืด จนกระทั่ง!! รู็สึกตัวอีกทีเสียงหายใจเข้าหายใจออกของทั้งสองดังมาก ฮานะและยูริรู้สึกได้ว่าลมหายใจเข้าออกนั้นมันกระทบไปกระทบมา บนใบหน้า หัวใจทั้งสองก้อเต้นรัวขึ้นและถี่ขึ้นๆ ร่างทั้งสองที่เบียดกันอยู่ทำให้รู้สึกปั่นปวนในช่องท้องอย่างบอกไม่ถูก กลิ่นกายฮานะยิ่งยั่วยุให้เกิดความรู้สึกหวามไหวได้ตลอดเวลาฮานะทำให้ยูริสะดุ้งจนสติเกือบแตกกระเจิง ฮานะได้เอื้อมมือมากอดยูริเอาไว้แนบแน่น (ยูริรู้สึกแปลกๆแบบไม่เคยเจอความรู้สึกอย่างนี้มาก่อน) คางแหลมของฮานะเลื่อนไปเกยบนไหล่ของยูริอย่างออดอ้อน ขนะเดียวกันก้อนเนื้ออวบหยุ่นก้อกำลังบดเบียดร่างกายยูริอย่างท้าทาย ยูริเริ่มทำตัวไม่ถูกหายใจติดๆขัดๆ ตอนนี้ทั้งสองโอบกอดกันแน่นจนเกินจะห้ามใจ ริมฝีปากทั้งสองได้ประกบกันโดยไม่รู้ตัว (พรึ่บ!!! พรึ่บ!!!) เสียงที่ห้องเปิดขึ้นอย่างกระทันหัน ทำให้ร่างทั้งสองขยับตัวออกจากกันอย่างอัตโนมัติ
ฮานะ: เอออ.....ตะเองยืมเสื้อตัวใหญ่ๆใส่ตัวนึงจิ (พูดด้วยสีหน้าเขิลอาย)
ยูริ: ได้สิ แล้วเตงจะเอากางเกงด้วยไหม (หน้าแดงเขิลอายไม่ต่างกัน)
บรรกาศในห้องกลับมาเจ๊ยวจ๊าวเสียงดังอีกครั้ง ทุกคนต่างมีเรื่องเล่าตลกขบขัน ปาร์ตี้เมามันส์กันอย่างสนุกสุดเหวี่ยง เกมส์ในวงเหล้าต่างๆก้อสันหามาเล่นจนทุกๆแทบจะดื่มต่อกันไม่ไหว (เข็มสั้นนาฬิกาได้ชี้ไปที่เลข4 หมดเวลาสนุกแล้วสิ เฮ้อ!!)
ฮานะเริ่มขอตัวก่อนกลับก่อนเพราะเห็นว่าจะเช้าแล้ว เพราะช่วงสายๆเทอมีธุระต้องไปทำ
ฮานะ: ทุกคนคร่ะเค้าขอตัวกลับก่อนนะคร่ะ เด่วสายๆเค้าต้องตื่น ไปทำธุระต่อ กัวไม่ไหว ต้องขอตัวกลับก่อนน๊าา
เพื่อนยูริ: นอนนี้สิคร่ะ กลับไม่ไหวหรอก เด่วสายๆก้อค่อยไปทำธุระ ยูริน่ะมีเสื้อสวยๆเยอะ ยืมได้ไม่ต้องเกรงใจ
ยูริ: ใช่ๆนอนนี้ก้อได้นะ สายๆก้อค่อยตื่น เอาเสื้อเค้าไปก่อน ไม่ต้องเกรงใจ
ฮานะ: ฮานะเค้ากลับก่อนดีกว่า ไว้เดียวจะมาบ่อยๆ รอบหน้าจะขนตู้เสื้อผ้ามานอนค้างหลายคืนเลย 555
ยูริ: 5555 ได้ได้ ย้ายมาอยู่ที่นี้เลยก้อได้นะ เค้าอยู่คนเดียวเหง๊าเหงา อีพวกนี้นานๆทีจะโผล่มา แต่ละนางกว่าจะหนีแฟนมาเท่วได้ บางคนก้อติดงานไม่ค่อยว่างเจอกัน
เพื่อนยูริ: หรา!!!!! ไป๊ไป๊ ไปส่งฮานะกลับได้แระเขาจะได้พักผ่อน คุยยาว เดียวไม่ได้กลับกันพอดี
ฮานะ: กลับแระนะทุกคน ขอบคุนนะค่ะ วันนี้สนุกมากๆไว้วันหลังจะมาปาร์ตี้ด้วยกันบ่อยๆนะคร่ะ
ยูริได้ลงไปส่งฮานะขึ้นแท๊กซี่ แต่จริงๆแล้วยูริตั้งใจจะขับรถไปส่งแต่ฮานะเหงว่าเมาไม่ต่างกัน ตนคิดว่ากลับเองจะดีกว่า ยูริจะได้ไปปาร์ตี้สนุกกันต่อกับเพื่อนๆ
ฮานะ: ตะเอง เค้ากลับแระนะคร่ะ ว่างๆโทมาหาเค้าบ้างนะ
ยูริ: โทไปแน่นอนคร่ะถึงบ้านแระไลน์หรือโทบอกเค้าด้วยนะ "จะรอนะ"
ทั้งสองต่างแยกย้ายกัน ด้วยสายตาอาลัยอาวร ซึ่งกันและกัน ยูริได้แต่มองส่งเทอจนสุดสายตา มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าคืนนี้เราได้อยู่ด้วยกัน มันคงจะเป็นวันที่พิเศษมาก ตกหลุมรักเทอเข้าแล้ว ฮานะที่รัก...........
ติดตามตอนต่อไป ของยูริและฮานะด้วยนะคร่ะ by....องค์หญิงน้อย
เพื่อนยูริ: แกร........เบีนร์หมด !! อารายแว๊... โซดาก้อหมดเหลือแค่เหล้าจะให้กินเพียวเพียวรึไงเมาตายกันพอดี เอางี้ เด่วพวกฉันลงไปซื้อเบียร์กับน้ำแข็งดซดามาเพิ่มดีกว่า ไปๆพวกแกไปช่วยฉันยกของเลย
ยูริ: อ้าวว.......แล้วฉ้านนนล่ะ (ทำท่าทางส่งซิก แบบอึนๆงงๆ)
ฮานะ: ยูริก้ออยู่กับฮานะไง รึจะปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวหรอคร่ะ!!
เพื่อนยูริ: แกก้อไปหาชุดที่ใส่สบายๆให้ฮานะเปลี่ยนไง ระหว่างที่รอพวกฉัน อยากกินไรเพิ่มก้อโทมาน๊าาไปไม่นานหร๊อกกก!! หึหึ (น้ำเสียงและน่าตากวนบาทามาก)
สิ้นเสียงเสียงเพื่อนยูริ เสียงประตูก้อดังปัง!! (บรรกาศภายในห้องก้อเงียบ ชวนให้น่า.......) ทั้งสองได้แต่มองตาและยิ้มเขิลกันไปเขิลกันมา แต่แล้วไฟในห้องก้อดับลงพรึ่บ!!! ทั้งสองตกใจมากได้แต่เรียกชื่อหากันและมือก้อได้คล่ำๆหากันในความมืด จนกระทั่ง!! รู็สึกตัวอีกทีเสียงหายใจเข้าหายใจออกของทั้งสองดังมาก ฮานะและยูริรู้สึกได้ว่าลมหายใจเข้าออกนั้นมันกระทบไปกระทบมา บนใบหน้า หัวใจทั้งสองก้อเต้นรัวขึ้นและถี่ขึ้นๆ ร่างทั้งสองที่เบียดกันอยู่ทำให้รู้สึกปั่นปวนในช่องท้องอย่างบอกไม่ถูก กลิ่นกายฮานะยิ่งยั่วยุให้เกิดความรู้สึกหวามไหวได้ตลอดเวลาฮานะทำให้ยูริสะดุ้งจนสติเกือบแตกกระเจิง ฮานะได้เอื้อมมือมากอดยูริเอาไว้แนบแน่น (ยูริรู้สึกแปลกๆแบบไม่เคยเจอความรู้สึกอย่างนี้มาก่อน) คางแหลมของฮานะเลื่อนไปเกยบนไหล่ของยูริอย่างออดอ้อน ขนะเดียวกันก้อนเนื้ออวบหยุ่นก้อกำลังบดเบียดร่างกายยูริอย่างท้าทาย ยูริเริ่มทำตัวไม่ถูกหายใจติดๆขัดๆ ตอนนี้ทั้งสองโอบกอดกันแน่นจนเกินจะห้ามใจ ริมฝีปากทั้งสองได้ประกบกันโดยไม่รู้ตัว (พรึ่บ!!! พรึ่บ!!!) เสียงที่ห้องเปิดขึ้นอย่างกระทันหัน ทำให้ร่างทั้งสองขยับตัวออกจากกันอย่างอัตโนมัติ
ฮานะ: เอออ.....ตะเองยืมเสื้อตัวใหญ่ๆใส่ตัวนึงจิ (พูดด้วยสีหน้าเขิลอาย)
ยูริ: ได้สิ แล้วเตงจะเอากางเกงด้วยไหม (หน้าแดงเขิลอายไม่ต่างกัน)
บรรกาศในห้องกลับมาเจ๊ยวจ๊าวเสียงดังอีกครั้ง ทุกคนต่างมีเรื่องเล่าตลกขบขัน ปาร์ตี้เมามันส์กันอย่างสนุกสุดเหวี่ยง เกมส์ในวงเหล้าต่างๆก้อสันหามาเล่นจนทุกๆแทบจะดื่มต่อกันไม่ไหว (เข็มสั้นนาฬิกาได้ชี้ไปที่เลข4 หมดเวลาสนุกแล้วสิ เฮ้อ!!)
ฮานะเริ่มขอตัวก่อนกลับก่อนเพราะเห็นว่าจะเช้าแล้ว เพราะช่วงสายๆเทอมีธุระต้องไปทำ
ฮานะ: ทุกคนคร่ะเค้าขอตัวกลับก่อนนะคร่ะ เด่วสายๆเค้าต้องตื่น ไปทำธุระต่อ กัวไม่ไหว ต้องขอตัวกลับก่อนน๊าา
เพื่อนยูริ: นอนนี้สิคร่ะ กลับไม่ไหวหรอก เด่วสายๆก้อค่อยไปทำธุระ ยูริน่ะมีเสื้อสวยๆเยอะ ยืมได้ไม่ต้องเกรงใจ
ยูริ: ใช่ๆนอนนี้ก้อได้นะ สายๆก้อค่อยตื่น เอาเสื้อเค้าไปก่อน ไม่ต้องเกรงใจ
ฮานะ: ฮานะเค้ากลับก่อนดีกว่า ไว้เดียวจะมาบ่อยๆ รอบหน้าจะขนตู้เสื้อผ้ามานอนค้างหลายคืนเลย 555
ยูริ: 5555 ได้ได้ ย้ายมาอยู่ที่นี้เลยก้อได้นะ เค้าอยู่คนเดียวเหง๊าเหงา อีพวกนี้นานๆทีจะโผล่มา แต่ละนางกว่าจะหนีแฟนมาเท่วได้ บางคนก้อติดงานไม่ค่อยว่างเจอกัน
เพื่อนยูริ: หรา!!!!! ไป๊ไป๊ ไปส่งฮานะกลับได้แระเขาจะได้พักผ่อน คุยยาว เดียวไม่ได้กลับกันพอดี
ฮานะ: กลับแระนะทุกคน ขอบคุนนะค่ะ วันนี้สนุกมากๆไว้วันหลังจะมาปาร์ตี้ด้วยกันบ่อยๆนะคร่ะ
ยูริได้ลงไปส่งฮานะขึ้นแท๊กซี่ แต่จริงๆแล้วยูริตั้งใจจะขับรถไปส่งแต่ฮานะเหงว่าเมาไม่ต่างกัน ตนคิดว่ากลับเองจะดีกว่า ยูริจะได้ไปปาร์ตี้สนุกกันต่อกับเพื่อนๆ
ฮานะ: ตะเอง เค้ากลับแระนะคร่ะ ว่างๆโทมาหาเค้าบ้างนะ
ยูริ: โทไปแน่นอนคร่ะถึงบ้านแระไลน์หรือโทบอกเค้าด้วยนะ "จะรอนะ"
ทั้งสองต่างแยกย้ายกัน ด้วยสายตาอาลัยอาวร ซึ่งกันและกัน ยูริได้แต่มองส่งเทอจนสุดสายตา มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าคืนนี้เราได้อยู่ด้วยกัน มันคงจะเป็นวันที่พิเศษมาก ตกหลุมรักเทอเข้าแล้ว ฮานะที่รัก...........
ติดตามตอนต่อไป ของยูริและฮานะด้วยนะคร่ะ by....องค์หญิงน้อย
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ