รอยเเค้น เเสนรัก

                                    เเต่พายร์ก็ไปที่บ้านเเละโทษตัวเองที่ทำกับพายร์เเบบนี้เเต่จู่ๆคำพูดของพ่อก็พุดขึ้นมาอีกครั้ง เเละพายร์ก็เหมือนจะหลอนเเต่จู่ๆพายร์ก็หน้ามืดเเละเป็นลมไป ฟ้า เเละเเม่ นมโทรไปบอกข้าว ข้าวจึงรีบมาเเต่โกหกเมลว่ามีงานด่วน เมลเหงามากไม่มีอะไรทำจึงโทรไปหาพีช พีชก็โทรหากันกับเปรม ให้มาหาที่โรงพยาบาทเเละเล่าเรื่องร้ายๆทั้งหมด  กันจึงเอ่ยว่า 
กัน."ถ้าเเกอยู่บ้าน พายร์เเล้วมันเหนื่อยมันหนักใจเเกมาอยู่กะพวกฉันก็ได้นะ" 
พีช. "เฮ้ยเเกไม่ต้องเกรงใจพวกแันนะเว้ยไปได้นะเเก พวกเราอะเพื่อนกัน"
เปรม. "เออใช่เเก เเกอะเพื่อนพวกฉันเพื่อนกันไม่ทิ้งกันอยู่เเล้ว จิงปะ"
เมล. "ไม่ในเมื่อพ่อฉันทำให้เขาเจ็บฉันก็ต้องชดใช้ เหมือนตกนรกทั้งที่ยังไม่ตาย"  
พีชเปรมกัน . "เมล"  
                                       พอเมลออกจากโรงบาน 
พายร์. กลับมาเเล้วหรอจ้ะ หาเรื่องไปนอนโรงบานสำออยขี้เกียดหน้าไม่อายมาบ้านคนอื่นก็ยังขี้เกียด
เมล. เปล่านะเรนาไม่สบายจริงจริง 
                                         พายร์ตบหน้าเพื่อให้เมลออกไปจากบ้าน 
เมลโกรธมากจึงตบหน้าพายร์เเละบอกว่านายมันเลวยิ่งกว่าสพ่อเราอีก เราเกียดนาย เเละวิ่งหนีไปนอกบ้านฟ้ากับเเม่นมก็วิ่งตามเพราะเป็นห่วง 
พายร์เห็นอย่างนั้น พายร์ก็ขับรถตาม เเต่ขับไปขับโทรสับของพายร์ก็ตกไปพายรืจึงก้มเก็บ เเต่พอเงยมา ก็เห็นเมลวิ่งตัดหน้ารถ พายร์ชนเข้าอย่างเต็มเเรง ฟ้าเห็นดั่งนั้นจึงวิ่งเข้ามา เเละ กอดพี่สาวไว้พายร์ลงมาจากรถฟ้าวางพี่สาวลงเเละเดินไปหาพายร์ พี่พายร์พี่ก็รู้จักพี่เมล พี่รู้ไหมพี่เมลรักพี่เเค่ไหนเเละดูพี่ทำสิ ดูพี่ทำ ไอสาราเลวพายร์ พายรืไม่เถียงเพราะตนผิดจริง ฟ้าสูดหายใจลึกๆอดใจกลั้นความเเค้นเเละเดินหันหลังไปทางเมล เเต่ฟ้ากลั้นไม่ไหวเดินกลับมาตบที่หน้า พายรือย่างเเรงเเละเดินไปกอดพี่สาวเเละบอกว่า พี่เมล พี่เมล อย่าทิ้งหนูพายร์วิ่งมาอุ้มเมลไปขึ้นรถเพื่อส่งโรงบานเเต่ฟ้าด่าทอเเละบอกว่าอย่ามายุ่งเเต่เเม่นมเดินมากอดเเละรั้งฟ้าไว้บอกว่าอย่าคะคุณหนูถ้าคุณหนูไม่ยอมให้คุณเมลไปโรงพยาบาน คุณเมลอาจจะ......... 
                                                           พอถึงโรงบาน
หมอก็บอกว่าเมลเป็น      
                                                        ปิ้งจบตอนติดตามด้วยน้า