Short Fic Inazuma & Go

Fic Inazuma Go เกลียดนัก รักซะเลย
     ณ ที่พักของเหล่า อินะซึมะ เจแปน"ฝันดีนะ กัปตัน ^^" ทุกๆคนในทีมกล่าวพร้อมกัน"อื้มม!! ทุกคนด้วยนะ!! เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาซ้อมกัน!!" มัทสึคะเสะ เท็นมะ กล่าว"โอ้สสสสส!!"...     ห้องของชินโด"ทำยังไงดีๆ ลูกก็รับไว้เกือบไม่ได้...ชิ!!! บ้าเอ้ยยยย!!" ชินโด ทาคุโตะ บ่นกับตัวเอง โดยมีร่างสูงผมขาวยืนฟังอยู่หน้าห้อง"....นายเกลียดฉัน..งั้นหรอ...." อิบุกิรู้สึกแย่มาก มันเพราะอะไรกัน แค่การแข่งขัน 2 แมท ทำให้ความรู้สึกเขาเปลี่ยนไปขนาดนี้ "ชินโด!!" เขาตัดสินใจตะโกนเข้าไป...ตายยากจริงๆ -_-......"อะไร!!!???" เขาตะโกนออกไป"ขอเข้าไปหน่อย..." อิบุกิพูด"เข้ามาดิ ห้องลืมล็อก..." ชินโดว่าแล้วอิบุกิก็เดินเข้ามาพร้อมยื่นนมกล่องให้"ขอบคุณนะที่ซ้อมให้น่ะ ^^" อิบุกิยิ้มให้ชินโดอย่างสดใส แต่ร่างเล็กกลับทำหน้าชินชาใส่หารู้ไม่ในใจนั้นแทบทะลุออกออกมา....บ้าเอ้ยย!! นี่หวั่นไหวมากไปมั้ย ไอ้ชินโดเอ้ยย!!..... ร่างเล็กรำพันในใจ"เออ..หน้าที่ต่างหาก..." เขารับนมกล่องนั่นมาและรีบเจาะดื่มอย่างรวดเร็ว....ขอบคุณละกัน กำลังหิวเลย :)..... "แล้ว...ว่ายังไงกับการแข่งรอบต่อไป..." อิบุกิถามคำถามเสียดแทงใจตนเองทั้งๆที่คำตอบน่าจะเป็น ฉันจะรักษาประตูเอง...."รอผู้รักษาประตู มารักษาประตูให้ไง ฉันเป็นกองหลังนะ ให้ลงไปรักษาประตูรึไงกัน -*-" ชินโดบ่น"อ...อืม..ฉันจะทำให้เต็มที่ ^^" อิบุกิยิ้มรับที่คำตอบนั้นไม่ได้ไปเสียดใจเขาเลย"เออๆ กลับห้องไปๆ จะนอนแล้ว.." ชินโดไล่"เคๆ ไปละชินโด ฝันดีนะ ^^" และอิบุกิก็เดินออกจากห้องไป....อะไรกันเนี่ย...ความรู้สึกแบบนี้มัน........"ชินโด ทาคุโตะ...:) ชักจะ...แน่ใจแล้วสิ...."....     เช้าวันต่อมา
"ไงชินโด.." อิบุกิเรียกคนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้อง"เห้ย!! ยังไม่ลงอีกเรอะ!!??" ชินโดตกใจ"ก็มารอคุณชายตื่นสายไงครับ ^[++]^" อิบุกิพูดพร้อมยิงฟันโชว์ฟันสวย(พิสูจน์ว่ากูแปรงฟันแล้ว)"รอทำไม?!" ชินโดถามด้วยความสงสัย เออรอทำไม บั้ดดี้ กูรึไง หื้มมมม?!"ก็มีอะไรจะบอก แต่ลืมละ เดี๋ยวนึกได้แล้วบอกเอง - 3-" อิบุกิบู้ปากเพราะรำคาญความขี้ลืมของตัวเอง"ลงได้รึยังครับ โค้ชรออยู่นะ...""รอที่ไหนเล่าป่านนี้ยังไม่ตื่นเลยมั้งง.." และทั้งสองคนก็เดินลงไปข้างล่าง โดยทั้งทีมก็ยังมาไม่ครบ (เช่นทุกวัน)"เดี๋ยวรอคนอื่นๆ แล้วไปกินข้าวจากนั้นก็พัก 15 นาทีแล้วซ้อมต่อนะจ้ะ^^" อาโออิบอกเท็นมะ"อ่า..โอเค ^^ ขอบใจมาก อาโออิ" เท็นมะกล่าวแล้วไปโม้กับสุรึงิต่อ อิบุกิยืนนิ่งๆมาสักระยะหนึ่งเพื่อใช้ความคิดอะไรบางอย่าง....กูจะบอกอะไรชินโดวะ.....อ้อ รู้ละ -_,-......ถึงกูจะเขินนิดหน่อยก็เถอะ -////-....
     ระหว่างทานข้าว
"ทุกคน...จับบัดดี้กัน ><" เท็นมะกล่าวทำให้ทุกคนที่กินข้าวอยู่จะพุ่ง -.,-"นี่เท็นมะ..เรามาแข่งบอลระดับโลกนะ จะให้ไปซื้อขนมมาให้บัดดี้นี่มันอะไรกัน..." ชินโดบ่น"ให้จับคู่ซ้อมต่างหากเล่า - 3-" เท็นมะอธิบายเพิ่มให้กระจ่าง "ให้ทุกคนแบ่งเป็นทีม ยกเว้นมาทาทากิ , ฉัน , สึรุงิ จะซ้อมด้วยกัน ที่เหลือให้จับคู่กันเอง ฉันจะนับ 1-3 นะ..." และก็มีการส่งซิกส์เกิดขึ้น " 1......." เริ่มวอร์มเท้า "2......." ย่อเข่าเล็กน้อย "3!!!" ติดเกียร์หมาวิ่งไปหาคู่ทันทีโดยมีชินโดที่ไม่ทำอะไรเลยและมีคนมาจับมือไว้... ทุกๆคนยืนข้างๆ คู่ของตัวเอง เท็นมะเห็นชินโดและคู่ก็แอบยิ้มน้อยๆ เขาเหร่มองไปที่มือชินโดคนในทีมเห็นเท็นมะทำหน้าเจ้าเล่ห์เลยมองตามแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตามกันไป -_,-"มองอะไรกัน.." ชินโดที่เห็นผิดสังเกตุก็เอ่ยถามขึ้นไม่มีความรู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆที่มือ"ป..เปล่าครับ ร..รุ่นพี่ ^^;" เท็นมะแก้ตัวให้และก็.....แชะ!!!! สึรุงิเอากล้องที่ยืมมาจากอากาเนะมาถ่ายรูปอย่างสวยงาม"จะถ่ายก็ไม่บอกจะได้โพสต์ท่า..." ชินโดก็เอามือขึ้นมาแล้วพบกับ มือของอีกคนที่จับตนไว้ ใบหน้ารู้สึกร้อนวูบขึ้นมา -///-"นี่ไง ผมเลยถ่าย...." สึรุงิพูดเสียงนิ่งแต่ใบหน้าแฝงความเจ้าเลห์ไว้มากมาย"ไอ้บ้า อิบุกิ!!!!!!!" ชินโดตะโกนลั่น"โอ้ยย!! อะไรกัน!! หูสิแตกกกก!!" อิบุกิว่าชินโด"เออ...ให้ตายไปเลย จู่ๆ มาจับมือฉันแกบ้ารึเปล่าเนี่ย >///{}///<" ชินโดหน้าแดงแปร็ดตะโกนด่าอิบุกิไป"การตอบสนองแบบนี้มัน..." จู่เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปสนใจที่ เซอร์ล็อก โฮล์มแห่งญี่ปุ่น"อะไรเหรอมินาโฮะ!!*^*" เท็นมะตาเป็นประกาย"ก็....( -///-) ความรักไง..." เขาหันไปหามานาเบะแล้วพูดคำสุดท้ายไปซึ่งมานาเบะเองก็หน้าร้อนวูบเช่นเดียวกัน"นี่ มินาโฮะ ถ้านายไม่หยุดฉันจะ ง...." จากนั้นมินาโฮะ(ผู้หน้าด้าน)ขโมยหอมแก้มมินาเบะมาฟอดใหญ่"มินาโฮะะะะะะะะะ!!!! >///{}///<" มานาเบะวิ่งไล่ตีมินาโฮะอย่าเมามันส์ ทำให้ทุกๆคนก็ยืนยิ้มน้อยใหญ่ไปอีก"ไป!! ไปซ้อมกันนนนน!!" กัปตันทีมรีบวิ่งออกมาแล้วไปซ้อมกันอย่าสนุกสนานมีเล่นบ้าง ตีกันบ้าง กระทืบกันบ้าง(?)
     12.00 น.อิบุกิกินข้าวเสร็จก็ปลีกตัวออกมายืนอยู่ตรงที่เทตสึคาโดะมายืนบ่อยๆ เขารู้สึกผ่อนคลายมาก"อิบุกิ..." ชินโดเรียกร่างสูง ทำให้เจ้าของชื่อหันมาแช้วยิ้มเศร้าๆให้......ฉันจะบอกยังไงดีนะ......"มีอะไร นายยิ้มแบบนั้น...นายจะกระโดน้ำตายรึไง?!" ชินโดรีบคว้าแขนร่างสูงมาแนบตัวทันที"บ้ารึไง ในเมื่อมีเรื่องคาใจ ฉันก็ยังตายไม่ได้หรอก...." อิบุกิบอกแล้วยืนให้ชินโดเกาะต่อไป สายลมที่ผัดผ่านทั้งสองมันชวนหยุดเวลาเสียจริง"เรื่องคาใจอะไร?" ชินโดถามพร้อมปล่อยมือออกจากแขนอิบุกิ เพราะเขาเริ่มรู้ตัวจากสิ่งที่เขาทำ ก็กูเขิน -/////-"นายจะช่วยฉันได้รึเปล่า....." อิบุกิถาม"ได้!! ฉันไม่ได้อ่อนแอแบบนาย!!" ชินโดพูดแบบไม่พอใจที่ร่างสูงชอบถามย้ำ"ตอนเข้ามาใหม่ก็อ่อนแอ ตอนนี้ก็อ่อนแอ นายเกลียดฉันมากรึไง!!" อิบุกิเสียงดัง"ใช่!! ฉันเกลียดนาย...นายทำให้้เราโดนดูถูกไง...." ชินโดพูดอย่างไม่ใยดีร่างสูง ไม่รู้ว่าร่างสูงเจ็บแค่ไหน ไม่รู้ว่าเขาอยากกระโดดน้ำตายมากเพียงใด ทำไมต้องทำร้ายเขาขนาดนี้ ทั้งๆที้เขาทุ่มให้ร่างเล็ก....ทั้งหัวใจ...."เหรอ...ขอโทษละกัน..." อิบุกิเบนหน้าหนีแล้วมองออกไปกลางทะเลอีกครั้ง"ฉันช่วยนายได้!! ฉันไม่น่ามาเสียเวลาเลย เลยต้องมาฟังนายเนี่ย..." ชินโดกอดอกไม่พอใจ ทั้งๆที่บ่นแต่ก็ยอมฟัง"เห้ออออ.....แอบชอบคนในทีม..." อิบุกิพูดเปิดประเด็น"แค่เนี้ยะ?! คาใจแค่นี่เนี่ยนะ?" ชินโดตกใจเล็กน้อย เหมือนมีบางอย่างมาเสียดใจ"ฟังก่อนเสะ..--" อิบุกิหน่าย "เค้า....ไม่ชอบฉัน....เค้าเก่ง มีความเป็นผู้นำ..." อิบุกิบอกซึ่งชินโดก็ นึกเรื่องคุณสมบัติพวกนี้ "เขาคอยช่วยเหลือเพื่อนในทีมเสมอมา เขาเป็นพวกขี้บ่น จู้จี้จุกจิก ทำแต่งาน เรื่องเล่นๆ ไม่ต่อยจะมี ต้องชวนเล่นอยู่บ่อยๆ....และสุดท้าย..." อิลุกิหันมามองชินโดและพูดต่อว่า "เขาคนนั้นยืนอยู่ตรงนี้....." ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อยใบหน้าแดงก่ำ อะไรกันมาสารภาพรักแล้วบอกนิสัยหมดเปลือกเลย สารภาพรักบ้าอะไรเนี่ยนึกว่าบ่นเถอะ"อิบุกิ....""คำถามคือ คิดว่าคนคนนั้นจะรับรักฉันมั้ย..." อิบุกิถามแล้วยิ้มอ่อนโยนให้ชินโด"ร...รับสิ...-///- เล่นบอกมาหมดเลย รู้งี้ไม่ฟังดีกว่า" ชินโดบอกอย่างเขินๆ"ทำไมอ้ะ..." อิบุกิหลุบตาลงต่ำ"ก็เขินอ่ะ ฟังแล้วเขินฟังทำไม?!" ชินโดบ่นนิดหน่อย"แต่ชอบใช่ป้ะล่ะ?!" ไม่ว่าเปล่าหยิกแก้มเจ้าตัวดีเบาๆ"โอ้ยยย เจ็บนะ -)3(-" เจ้าตัวก็พองแก้มงอนๆ"ชินโด...ฉันรักนายนะ..." อิบุกิพูดไปตรงๆ ใบหน้าทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบและไม่เหลืออีกเลย อิบุกิจูบชินโดเนิ่นนานจนอากาศหายใจแทบไม่มีจะผละออก "แล้วนายล่ะ....""ฉันเกลียดนาย -//////-" ชินโดพูดออกมาอย่างชัดเจน"ฉันรักนายมากกว่า...ไอ้ซึนเดเระ" อิบุกิว่าพลางหอมแก้มชินโดเบาๆ"เออ....ฉันยอมล้ะ" ชินโดว่าแล้วกระซิบต่อมีเพียง 2 คนนี้เท่านั้นที่รู้ว่าชินโดพูดอะไร"ไปซ้อมได้แล้วครับ!! มดขึ้นแล้ววววว!!" เสียงๆหนึ่งตะโกนดุ ทำลายบรรยากาศ"ท...เท็นมะ...." ชินโดเรียกเจ้าของเสียง"อ้ะๆ อย่าๆไม่ใช่ผมคนเดียว ดูนู่น...." เท็นมะว่าแล้วชี้ไปหลังพุ่มไม้ พบกับทุกคนที่ซุ่มอยู่"แหม...ถ้ามัทสึคาเสะไม่ห้ามไว้น่าจะได้อีกซักรูป" สึรุงิพูดเป็นคนแรก พร้อมกับเก็บกล้องที่ยืมอากาเนะมาอย่างเสียดาย"นี่!!! แกล้งกันใช่มั้ยเนี่ย -////-" ชินโดเค่นเสียงไม่พอใจ"แล้วที่กระซิบกัน กระซิบว่าอะไรเหรอครับ?!" เท็นมะถาม"อ๋อ....ฉันรู้ๆ..." มินาโฮะ อาสาเดาคนแรก "คงจะเป็น ฉันก็รักนาย ไม่แพ้กัน..." มินาโฮะว่า"หึ...นายมันไอ้ตัวแสบ..." อิบุกิหัวเราะเบาๆ"ก็นะ ที่รักของมานาเบะทั้งคน..." ว่าแล้วเจ้าตัวก็ส่งยิ้มให้มานาเบะ ทำเอามานาเบะเขินน้อยๆ"จะว่าไป มีรูปอะไรบ้าง..." ชินโดนึกขึ้นได้เลยถามขึ้น"อ่า ตอนรุ่นพี่เกาะแขนกัน รุ่นพี่กอดอกคุย รุ่นพี่จูบกัน รุ่นพี่โดนหยิกแก้ม บลาๆๆ" สึรุงิร่ายยาว"-_______-" >> ชินโด"-_______________-;;;;;;;;;" >> อิบุกิ"สรุป...ไปซ้อมได้รึยัง?!" เท็นมะถาม"อ่าๆ ไปก็ไป..."
.....ในเมื่อไม่มีเรื่องคาใจแล้วฉันจะคอยรักษานายเท่าชีวิตของฉันเลยล่ะ.............