มารยาหญิง...ลืมไม่ลง

          ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่าการตลาดของบริษัทเบียร์ของไทยไม่ธรรมดา เข้าถึงอารมณ์ชายรุ่นใหญ่อย่างพี่ป๊อปเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะที่มีน้อง ๆ มาคอยดูแล เทคแคร์ชายขี้เหงาอย่างข้าพเจ้า ร้านอาหารจะแบ่งเกรด A B C ตามยอดขายและลูกค้าที่มาใช้บริการของร้านนั้น ๆ น้อง ๆ ที่คอยดูแลเอาใจใส่แนะนำเครื่องดื่มสำหรับชายชาตรีอกสามศอกอย่างข้าพเจ้านั้น เรียกอีกอย่างหนึ่งว่าสาวเชียร์เบียร์
          เมื่อมีลูกค้าเข้าร้าน น้อง ๆ สาวเชียร์เบียร์จะรีบเข้ามาดูแล จัดเตรียมโต๊ะ ที่นั่ง เมนู พร้อมแนะนำเครื่องดื่มตามต้นสังกัดตน ได้แก่ สิงห์ ช้าง ไฮเนเก้น ลีโอ เป็นต้น บางครั้งก็มีเชียร์เหล้าชีวาส บัลเลนไทน์ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเบียร์มากกว่า ซึ่งจะต้องทำยอดให้ได้ถึงกำหนดจึงได้โบนัสเพิ่มตามกฎเกณฑ์ที่บริษัทตั้งเป้าไว้ 
          คืนครึ้มฟ้าครึ้มฝน เหมือนข้าพเจ้ากำลังครึ้มอกครึ้มใจ แวะไปเยี่ยมรุ่นน้องนักดนตรีที่ผับเล็ก ๆ สไตล์เพลงป็อปร็อค และได้พบกับสาวเชียร์เบียร์อายุยี่สิบชื่อน้องเหมียว สูง 170 ขาเรียวยาว เอวบาง หน้าเหมือนตุ๊กตา ผมสีอ่อนยาวปะบ่า ไหล่ผึ่งผาย ในชุดสีเขียว กระโปรงสั้น ปิ๊งเลย น้องยิ้ม เขิน ๆ ขณะที่แนะนำเบียร์ให้ข้าพเจ้าดื่ม
                    "มีแฟนยังครับ" คำถามมาตรฐานของข้าพเจ้า
                    "เพิ่งเลิกกะแฟนได้เดือนกว่าค่ะ" ตาใสซื่อ เหมือนลูกนกหล่นจากรัง
                    "พักที่ไหนครับ"               
                    "อยู่หอพักกับพี่สาวตรงโรงแรม....ค่ะ"
             คำถามต่าง ๆ ก็ พรั่งพรูตามจำนวนขวดเบียร์ที่เพิ่มขึ้น สนทนาเป็นไปอย่างไม่ขาดตอน เพราะคืนนั้น ลูกค้ามีไม่มาก เหมียวจึงอยู่บริการโต๊ะข้าพเจ้าอย่างเต็มที่ และเหมียวก็ให้ข้าพเจ้าไปส่งหลังเลิกงานที่หอพักซึ่งไม่ไกลจากร้านนั้น
          ความเป็นสุภาพบุรุษสอนให้ข้าพเจ้าไม่แตะต้องตัวน้องแม้แต่ปลายเส้นผม รถจอดริมถนนเหมียวยิ้มเหงา ๆ เดินเข้าไปในหอพัก ห่างถนน เป็นซอยเข้าไปประมาณ 50 เมตร เบอร์โทรเหมียวได้มาในคืนนั้นเอง พร้อมกับนัดกันไปเที่ยวน้ำตกในวันต่อมา
          วันนั้น ข้าพเจ้าขับรถไปเที่ยวน้ำตกกับเหมียวพร้อมเพื่อนสาวอวบ ชื่อหน่อย และเพื่อนชายรูปหล่อของหน่อย ชื่อ แดน
          แดนมีใบหน้าเรียบ ๆ ไม่ค่อยแสดงความรู้สึก มีรอยยิ้มลึกลับมุมปากบ้าง การเล่นน้ำตกวันนั้น ข้าพเจ้าเป็นรุ่นใหญ่คนเดียวที่เล่นน้ำกับเด็ก ๆ วัยรุ่น ทั้งสามคน แดนก็ขรึม ๆ 
          วันเวลาผ่านไป ข้าพเจ้ายังเคลิ้มกับเบียร์น้องเหมียว แทบจะไปอุดหนุนทุกวัน มิตรภาพยังคงเป็นไป คล้าย ๆ จะเป็นแฟน น้องเหมียวใช้เงินกระเป๋าเดียวกับข้าพเจ้า โดยที่ยังไม่มีการล่วงเกินแต่อย่างใด 
          คืนนั้น หลังเลิกงานน้องเหมียวยังอารมณ์ค้างกับวงดนตรีร้านเกรด A ร้านหนึ่งที่ข้าพเจ้าและเพื่อน ๆ น้องเหมียวไปแด๊นซ์กันสนุกสนาน เหมียวจึงชวนเพื่อน ๆ ไปต่อเธคด้วย รวมทั้งหน่อยและแดน คืนนั้น แดนก็ไม่สนุกแต่อย่างใด นั่งหน้าเรียบ ๆ ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนมีอะไรแปลกในความรู้สึก ประกอบกับเมาและอยากแกล้งเหมียว เลยจูบเหมียวไปทีหนึ่ง สังเกตบรรยากาศก็สนุกสนาน เหมียวก็ยังแดนซ์ไปกับเพลงไม่มีอะไรเกิดขึ้น แดนก็มองไปทางอื่น เพื่อน ๆ ก็แดนซ์กันต่อไปจนเธคเลิก ข้าพเจ้าไปส่งเหมียวและเพื่อน ๆ แล้วกลับมานอนด้วยความรู้สึกเหมือนจะสนุก
          ความสัมพันธ์ของข้าพเจ้ากับเหมียวเป็นไปอย่างกึ่งพี่ชาย กึ่งแฟน ทานข้าว ดูแลกันบ้าง โดยไม่มีอะไรกัน และที่สำคัญข้าพเจ้าดูแลเหมียวเรื่องเงินด้วย
          เย็นวันหนึ่งข้าพเจ้าขับรถคันใหม่มาหาเหมียวที่หอพัก โดยไม่ได้โทรมาบอกก่อน จอดรถไว้ที่หน้าหอพัก อยากให้เหมียวแปลกใจ ปรับเบาะเอนหลังลง
          รอไม่นานเท่าไร สายตาพบกับเหมียวเดินจูงมือแดนขึ้นหอพัก ข้าพเจ้าสะอื่นในอก นึกถึงอดีตที่เคยเจอสมัยอายุละอ่อน เป็นนักดนตรีที่สาวในร้านจะมากับเราหลังเลิกงาน ขณะที่แขกพยายามแล้วพยายามอีก ทังเงินและปรนเปรอ 
          ข้าพเจ้าฝันถึงเหมียวจนละเมออีกหลายคืน และบอกให้เพื่อนเหมียวทราบว่าเรารู้ว่าอะไรเป็นอะไร นานนับสัปดาห์ เหมียวเมสเสสมาขอโทษ...แต่มันก็สายไปแล้ว เธอได้ใจพี่ป๊อปไปหมดแล้ว
          หลังจากนั้นทุกครั้งเวลาพบสาวเชียร์เบียร์ครั้งใด ข้าพเจ้าไม่ถามอีกเลยว่า "มีแฟนหรือยัง"