มารยาหญิง...ลืมไม่ลง

          ข้าพเจ้าห่วงแนนสาว 19 ปี เหลือเกินเมื่อทราบเรื่องราวที่เธอเล่าให้ฟัง เธอจะต้องมีภาระในการรายงานตัวกับเจ้าหน้าที่ในคดีเสพยาบ้าถูกจับคดีเสพ ศาลให้ประกันตัวออกมาและเข้ารับการบำบัดผู้เสพยาเสพติดที่สำนักงานคุมประพฤติ จากคดีเธอจำเป็นจะต้องรายงานตัวอย่างสม่ำเสมอ เป็นเวลา 2 ปี พร้อมตรวจปัสสาวะ เธอยังมีลูกสาวเล็ก  4 ขวบ กับ 2 ขวบ ที่ยังเป็นภาระให้พ่อแม่เลี้ยงอีก  ด้วยนิสัยใจร้อน ทำให้เธอทำงานที่ไหน ๆ ได้ไม่นาน เนื่องจากเธอหาเงินได้ง่าย จากแฟนคลับ และสังคมของเธอ ก่อนที่จะรู้จักเธอ ข้าพเจ้าพบเธอทำงานร้านอาหารเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ซึ่งมีพนักงานสาวมานั่งดื่มเป็นเพื่อนแขก ได้รับค่าดริ๊งตอบแทนและทิปจากแขกตามอัธยาศัย ซึ่งนโยบายของเจ้าของร้านไม่ให้พนักงานถล่มดริ๊งแขก เหมือนบางที่ ที่หลาย ๆ คนเจอมา
          ในการดื่มนั้น กับแกล้มที่ดีที่สุดคือ จริต มารยา ของผู้หญิง ข้าพเจ้ามีความสุขทุกครั้งที่มาร้านนี้ มีพนักงานสาวสวยเดินผ่านไปมาให้เป็นอาหารตาและเป็นเพื่อนคุย คลอเคล้าเสียงเพลงจากนักดนตรีที่พยายามเอาใจลูกค้า เสียดายเหลือเกินที่ปัจจุบันผ่านถนนสายนั้น ร้านนี้เลิกกิจการแล้ว แรกเริ่มข้าพเจ้าชอบ หนิง เด็กในร้าน ที่นั่งเป็นเพื่อนช่างพูด ช่างเอาใจสารพัด เหมือนโลกทั้งโลกอยู่ในกำมือ และเมื่อไปครั้งใดก็จะเรียกหนิงมานั่งด้วยตลอด และได้เบอร์โทรติดต่อหลังจากนั้น ไปแดนซ์ในผับ และไปไปทานอาหารกันสองสามครั้ง ทำข้าพเจ้าเคลิ้มไปเหมือนกัน
          แต่ไป ๆ มา ๆ ข้าพเจ้ามีโอกาสได้นั่งกับแนน และได้เบอร์ของเธอมา และวันหนึ่งบ่าย ๆ โทรไปชวนแนนหาอะไรทาน
                    “แนน บ่ายวันนี้ว่างไหม หาไรทานกันมั๊ย”
                    “ค่ะ แนนพาเพื่อนไปด้วยนะคะ พี่ป๊อปมารับแนนด้วยที่........”  แนนตอบเสียงงัวเงีย
                    “เค คับ รอรับโทรศัพท์ด้วยนะครับ ”
          นัดกับแนนวันนั้น ข้าพเจ้าไปตรงเวลานัด  แนนกับปลา เพื่อนวัยเดียวกัน ไปด้วยและได้ร่วมทานข้าว ที่ร้าน เงียบ ๆ ชานเมือง หลังจากนั้นก็ได้ติดต่อกันบางโอกาส แนนมีผู้ชายในหัวใจแล้วชื่อบิ๊กซึ่งก็มีปัญหาคดีเสพยาบ้าต้องรายงานตัวเหมือนกัน บิ๊กทำงานเป็นลูกจ้างในต่างจังหวัด ต้องดูแลลูกเมีย แนนพยายามให้เขาเลิกกัน แต่บิ๊กก็มีข้ออ้างเสมอ ที่สำคัญ แนนเป็นแหล่งเงินของบิ๊กยามขัดสน แนนเป็นคนมีโชคในด้านผู้ชาย มีผู้ชายมากมายอยากรู้จัก อยากคบ แต่แนนก็ฉลาดเลือกที่จะคบ ชีวิตแนนจะเปลืองไปกับการเที่ยวกับเพื่อน ปาร์ตี้ในผับ และผู้ชาย ส่วนรายได้จากแฟนคลับและสังคมเมา ก็แบ่งให้พ่อแม่เป็นค่าเลี้ยงดูลูก และยามเมื่อบิ๊กต้องการ
               สี่ทุ่มครึ่งวันหนึ่ง แนนแชตคุยกับบิ๊กผัวรัก ซึ่งเห็นได้จากโทรศัพท์ของข้าพเจ้าที่แนนเคยเล่นและเผลอลืมออกจากโปรแกรมแชตนั้น
               แนน:       “โทรหาไม่ติด”
                              “พี่อยู่ไหน”
                              “สบายดีป่าว”
                              “อ่าวเงียบ”
               บิ๊ก:         “เออโหลดเกมไม่ได้อะ”
                              “ให้ปวดหัวเปงพักเลย”
                              “พรุ่งนี้โอนเงินให้ด้วยจะต่อดอกทอง”
                              “อ้าว เงียบ”
                              “ชิ”
                              “งอลดีก่า”
                              “ยังไม่ง้ออีก”
               แนน:        “555”
               บิ๊ก:         “เรื่องมึงเถอะ”
               แนน:        “เดียวโอนไปให้ต่อดอกพรุ่งนี้”
               บิ๊ก          “ง้อไม่ทันละ”
                            “พรุ่งนี้ค่อยง้อละกัน”
               แนน:       “ดีกันนะ”
                              “งอลรอเลย”
                             “โทรมาด้วยนะ”
               บิ๊ก:        “ฝรรดีจุบๆ ”
               แนน:       “จ้าที่รัก”
                              “นอนแล้วนะ ง่วงคือกัน” 
 
          วันถัดมาราว ๆ บ่ายสอง โทรศัพท์ข้าพเจ้าดังขึ้น เหลือบมองเบอร์แนนด้วยความรู้สึกมีลุ้นบางอย่าง
                    “พี่ป๊อป แนนมีเรื่องรบกวน”
                    “ครับ ได้ครับ”
                    “ลูกแนนไม่สบายต้องไปโรงบาล”
                    “แนนอยากจะขอ.............”