สารแห่งความเสียใจ

ณ.ท่าเรือที่อยู่นอกเมือง มีชายหนุ่มชื่อว่า กิน ยืนลำพังอยู่ผู้เดียวคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเค้าได้บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับท้องทะเลว่า...
     "สิ่งใดที่ต้องการ เธอจะได้ตามที่ปราถนา เพียงเธอนำขวดใบน้อยมาเขียนสิ่งที่ต้องการอย่างตั้งใจแล้วนำที่เขียนใส่ขวดลอยไปตามคลื่นทะเลเพื่อให้ทะเลพาไปยังที่อันไกลแสนไกล"
นานเท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่ข้อความของกินนั้นฝากจะไปยังทะเลอีกฟากหนึ่งเพื่อพบเธอ ขวดนั้นก็ลอยไกลออกไป ตอนนี้เธอที่ฉันคอยปกป้อง คอยดูแล...
"ไม่มีเธออีกแล้ว ไม่มี..."
ผมจึงหนีมาพึ่งวอนขอทะเลแห่งนี้ 'ช่วยผมที ช่วยรับคำภาวนาผมที' ผมคิดถึงแต่เธอเท่านั้น เธอที่คอยอยู่ข้างกายผม กว่าจะรู้ว่าเธอนั้นป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายก็ตอนที่เธอนั้นได้จากผมไป...
"ทำไม!...ทำไมคุณถึงไม่บอกความจริงผม...ทำไม!"
นานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ที่ข้อความที่ผมนั้นฝากทะเลเพื่อพัดไปอีกฟากหนึ่งเพื่อไปถึงคุณ อยากให้คุณได้รู้ว่า...
"ผมขอโทษที่ปกป้องคุณไม่ได้...ผมเสียใจ"
อยากให้คุณรู้มากแค่ไหน ผมหวังจากใจของผมว่ามันต้องไปส่งถึงคุณ ขวดใบที่ผมได้ลอยไกลออกไปยังทะเลอีกฟากหนึ่งเพื่อพบเธอ
"ถ้าหากเราจะได้พบกันอีกครั้ง ถ้าหากต้องแลกกับชีวิตของผม ผมก็ยอม..."
     "ผมคิดถึงคุณมากเลยรู้บ้างมั้ย? ไม่มีวันไหนที่ผมไม่ร้องไห้เพราะคุณเลยซักวัน ผมเสียใจที่ผมไม่สามารถปกป้องคุณได้เลย ฮื้ออ"
"ขอบใจนะกินจัง ที่เธอยังคิดถึงฉันอยู่...ฉันรักเธอมากๆนะ กินจัง"
.........................................................................................................
...........................................................................................
........................................
...........
....
..
     เรื่องเล่าของสารแห่งความเสียใจได้จบเพียงเท่านี้คร๊าฟ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ