ตามติด"รุ่นพี่"สุดหล่อ
7.4
เขียนโดย yoshimiw
วันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 14.37 น.
9 ตอน
3 วิจารณ์
11.95K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 11.34 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
4) หลอกรึจริง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "อ้าว!!ลูกวันนี้ผีเข้ารึเปล่าทำไมตื่นเร็วจัง"
"แม่!!!!!!!!!!!!ผมตื่นเร็วแล้วมันผิดตงไหนนน"-..- วันนี้ผมอุสาห์จะทำตัวให้สดใสร่าเริงสักหน่อยนาาา ก้เพราะเมื่อวาน
ย้อนกลับไปเมื่อวานตอนเย็น
เฮ้อออ นี่เราก้ตามพี่เขามา3เดือนกว่าแล้วพี่เขาไม่คิดจะหันมามองเราเลย(แล้วจะให้มองได้ไงก้แอบตามเขาอยู่อ่ะ)ผมได้แต่พูดกับตัวเองระหว่างเดินทางกลับบ้านพร้อมกับหำเพลงไปเรื่อง หืมๆหำๆ หืมๆ หำๆ(ไรต์ก้หำเพลงจริงๆ)
"เอ๊ะ ทำไมอยู่ถึงฝนตกได้อ่ะ เมื่อกี้ฟ้ายังสว่างอยู่เลยยังอีกตั้งไกลแหน่ะกว่าจะเดินถึงบ้าน"
ผมนี้พอฝนตกก้รีบวิ่งเลยเพราะอีกไกลกว่าจะถึงบ้านวิ่งๆๆๆๆไม่ดูอะไรโอกาศนี้ขอวิ่งก่อนเถอะวิ่งงงงสุดท้ายก้มานั่งจ่ำหม่ำอยู่ข้างถนน ทำไมน่ะเหรอ ล้มสิถามได้
"มิน เป็นอะไรป่าวครับ"ใครว่ะรู้จักเราด้วย
"ยังจะถามอีกก้ล้มน่ะสิไม่เห็นเหรอไง ไม่คิดจะยื่นมือมาช่วยบ้างเหรอ"อ้าว ใครเนี้ยมาถามแล้วก้เงียบแบบนี้เดี๋ยวโดนๆ
"ก้หันมาก่อนสิ"อะไรหนักหนาว่ะ ไอ้เราก้เปียกหมดแล้ว
"ห๊ะ!!!พี่ภีมมมม เอ่อ...พี่มาทำรัยแถวนี้ อะ เอ่อ แล้วไอ้คนเมื่อกี้ไปไหนแล้วอ่ะ พะ พะ พี่เห็นม๊ะ่"นาทีนั้นผมได้แต่คิดในใจว่าคนเมื่อกี้คงไม่ใช่พี่ภีม ก้ไอ้เราพูดแบบนั้นไม่เป็นศรีแก่ตัวเลย
"หืมม คนไหนเหรอ พอดีเมื่อกี้พี่เห็นน้องล้มเลยจะเข้ามาช่วยน่ะ ไงยืนไหวมั้ย"ไอหยาาา ไม่น่าเลยเราา "เอ่อ ไม่เป็นไรครับผมยืนเองได้ อ๊ะ!!" ซวยๆๆๆทำไมวันนี้มันถึงซวยยยอย่างนี้ ฉากนี้ไม่ใช่เหมือนฉากในละครหรอกน่ะที่ว่านางเอกล้มแล้วพระเอกรับไว้ได้แล้วร้องว่าอ๊ะ แต่ที่จิงแล้วผมเหยียบเท้าพี่เข้าต่างหาก
"เอ่ออ พี่ครับไม่เป็นรัยน่ะครับ แฮ่ๆเดียวผมเลี้ยงกาแฟพี่แก้วนึง อย่าโกรธผมน่ะ"
______________________________________________________
หลังจากนั้นตัวเอกของเราจะพูดอะไรต่อนางถึงได้ฟินตอนเช้าๆอย่าลืมติดตามน่าา
"แม่!!!!!!!!!!!!ผมตื่นเร็วแล้วมันผิดตงไหนนน"-..- วันนี้ผมอุสาห์จะทำตัวให้สดใสร่าเริงสักหน่อยนาาา ก้เพราะเมื่อวาน
ย้อนกลับไปเมื่อวานตอนเย็น
เฮ้อออ นี่เราก้ตามพี่เขามา3เดือนกว่าแล้วพี่เขาไม่คิดจะหันมามองเราเลย(แล้วจะให้มองได้ไงก้แอบตามเขาอยู่อ่ะ)ผมได้แต่พูดกับตัวเองระหว่างเดินทางกลับบ้านพร้อมกับหำเพลงไปเรื่อง หืมๆหำๆ หืมๆ หำๆ(ไรต์ก้หำเพลงจริงๆ)
"เอ๊ะ ทำไมอยู่ถึงฝนตกได้อ่ะ เมื่อกี้ฟ้ายังสว่างอยู่เลยยังอีกตั้งไกลแหน่ะกว่าจะเดินถึงบ้าน"
ผมนี้พอฝนตกก้รีบวิ่งเลยเพราะอีกไกลกว่าจะถึงบ้านวิ่งๆๆๆๆไม่ดูอะไรโอกาศนี้ขอวิ่งก่อนเถอะวิ่งงงงสุดท้ายก้มานั่งจ่ำหม่ำอยู่ข้างถนน ทำไมน่ะเหรอ ล้มสิถามได้
"มิน เป็นอะไรป่าวครับ"ใครว่ะรู้จักเราด้วย
"ยังจะถามอีกก้ล้มน่ะสิไม่เห็นเหรอไง ไม่คิดจะยื่นมือมาช่วยบ้างเหรอ"อ้าว ใครเนี้ยมาถามแล้วก้เงียบแบบนี้เดี๋ยวโดนๆ
"ก้หันมาก่อนสิ"อะไรหนักหนาว่ะ ไอ้เราก้เปียกหมดแล้ว
"ห๊ะ!!!พี่ภีมมมม เอ่อ...พี่มาทำรัยแถวนี้ อะ เอ่อ แล้วไอ้คนเมื่อกี้ไปไหนแล้วอ่ะ พะ พะ พี่เห็นม๊ะ่"นาทีนั้นผมได้แต่คิดในใจว่าคนเมื่อกี้คงไม่ใช่พี่ภีม ก้ไอ้เราพูดแบบนั้นไม่เป็นศรีแก่ตัวเลย
"หืมม คนไหนเหรอ พอดีเมื่อกี้พี่เห็นน้องล้มเลยจะเข้ามาช่วยน่ะ ไงยืนไหวมั้ย"ไอหยาาา ไม่น่าเลยเราา "เอ่อ ไม่เป็นไรครับผมยืนเองได้ อ๊ะ!!" ซวยๆๆๆทำไมวันนี้มันถึงซวยยยอย่างนี้ ฉากนี้ไม่ใช่เหมือนฉากในละครหรอกน่ะที่ว่านางเอกล้มแล้วพระเอกรับไว้ได้แล้วร้องว่าอ๊ะ แต่ที่จิงแล้วผมเหยียบเท้าพี่เข้าต่างหาก
"เอ่ออ พี่ครับไม่เป็นรัยน่ะครับ แฮ่ๆเดียวผมเลี้ยงกาแฟพี่แก้วนึง อย่าโกรธผมน่ะ"
______________________________________________________
หลังจากนั้นตัวเอกของเราจะพูดอะไรต่อนางถึงได้ฟินตอนเช้าๆอย่าลืมติดตามน่าา
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ