สัมผัสรัก สัมผัสรส

       
           "เฮ้อ.......นึกว่าจะไม่ทันซะแล้วเกือบโดนลงโทษเลยเพราะนายนั่นแท้ๆ
     แต่เค้าใส่ชุดนักเรียนเหมือนโรงเรียนที่เราอยู่เรยนะนายนั่นต้องรับผิดชอบ....."
      "นิตตา นิตตา เธอมาทำอะไรอยู่ที่นี่คนเดียวหรอ "
      "ใช่ๆ เธอนี่ช้าจริงเดี๋ยวก็เข้าเรียนวิชาแรกไม่ทันหรอก"
       "ฉันก็กำลังหาห้องเรียนอยู่ไง.."
      ลืมแนะนำไป2คนนี้คือเพื่อนสนิทของฉันคนแรกชื่อ ผึ้ง บ้านเธออยู่ใกล้กับบ้านฉันแม่ของเธอ
      และแม่ของฉันเลยให้เราทำความรู้จักกันจนกลายเป็นเพื่อนสนิทส่วนอีกคนชื่อ แพต
      เธอเป็นลูกคนเดียวของเศรษฐีชื่อดังระดับต้นๆของเมืองไทย เธอเติบโตมาบนกองเงินกองทอง
      เป็นคนเอาแต่ใจ
          กริ๊งงงงงง กริ๊งงงงงงงง
      " นี่...ผึ้งเที่ยงแล้วไปหาอะไรทานที่โรงอาหารกันเถอะ ฉันหิวจะแย่แล้ว"
       "เดี๋ยวสิตาเค้ายังเก็บของไม่เสร็จเลย แกหิวก็ไปรอก่อนเรย"
        "เสร็จแล้วจ๊ะไปกันเถอะ"
         
        "โห....คนเยอะมากเรยผึ้งแกไปนั่งจองที่ไว้ตรงนั้นนะเดี๋ยวมื้อนี่ฉันเลี้ยงเองตาไปช่วยฉันถือหน่อยสิ"
         "ตาเธอไปซื้อน้ำมา3แก้วนะเดี๋ยวฉันจะซื้ออาหารเองอะนี่เงิน"
         "ป้าคะซื้อน้ำ 3 แก้วนี่เงินค่ะ"
         เอ๋....ผึ้งไปจองที่ตรงไหนนะคนเยอะขนาดนี้จะหาเจอได้ไง อ้ะ!!เจอแล้วอยู่นั่นไง
         พลั่กกกก!!    
         "ขอโทดค่ะเสื้อเปียกหมดเรยขอโทษจิงๆนะคะ อ้ะนายคนที่ชนฉันเมื่อเช้านี่"
        "นี่เธอทำน้ำหกใส่ฉันยังมายืนจ้องหน้าฉันอีกเสื้อฉันเปียกหมดแล้วเนี้ย"
เอ๋...คนที่เราวิ่งชนหนังสือเธอหล่นเมื่อเช้านี่
         นั่นภูมินทร์หนุ่มฮอตลูกผอ.โรงเรียนที่ฉันแอบปลื้มนี่นา ตาไปอยู่อะไรกับเค้าหน่ะ
         "ขอโทษนะคะมีเรื่องอะไรกันรึเปล่าคะ"
        " ก็เพื่อนเธอหน่ะสิเดินชนฉันแล้วยังทำน้ำหกใส่อีก"
        "งั้นขอโทดแทนเพื่อนฉันด้วยนะคะเธอเพิ่งเข้ามาใหม่หน่ะค่ะฉันชื่อแพทค่ะส่วนนี่ตาเพื่อนฉันขอโทษอีกครั้งแล้วกันนะคะ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ ไปเหอะตา"
         "กรี๊ดดดดดดด นี่ผึ้งเธอน่าจะไปด้วยนะเค้าหล่อมากเรยหล่ะเท่ห์สุดๆจริงไม๊ตา"
         (ฮึ คนอะไรหยิ่งชะมัด)