สัมผัสรัก สัมผัสรส

           "เฮ้อ.......นึกว่าจะไม่ทันซะแล้วเกือบโดนลงโทษเลยเพราะนายนั่นแท้ๆ

     แต่เค้าใส่ชุดนักเรียนเหมือนโรงเรียนที่เราอยู่เรยนะนายนั่นต้องรับผิดชอบ....."

      "นิตตา นิตตา เธอมาทำอะไรอยู่ที่นี่คนเดียวหรอ "

      "ใช่ๆ เธอนี่ช้าจริงเดี๋ยวก็เข้าเรียนวิชาแรกไม่ทันหรอก"

       "ฉันก็กำลังหาห้องเรียนอยู่ไง.."

      ลืมแนะนำไป2คนนี้คือเพื่อนสนิทของฉันคนแรกชื่อ ผึ้ง บ้านเธออยู่ใกล้กับบ้านฉันแม่ของเธอ

      และแม่ของฉันเลยให้เราทำความรู้จักกันจนกลายเป็นเพื่อนสนิทส่วนอีกคนชื่อ แพต

      เธอเป็นลูกคนเดียวของเศรษฐีชื่อดังระดับต้นๆของเมืองไทย เธอเติบโตมาบนกองเงินกองทอง

      เป็นคนเอาแต่ใจ

          กริ๊งงงงงง กริ๊งงงงงงงง

      " นี่...ผึ้งเที่ยงแล้วไปหาอะไรทานที่โรงอาหารกันเถอะ ฉันหิวจะแย่แล้ว"

       "เดี๋ยวสิตาเค้ายังเก็บของไม่เสร็จเลย แกหิวก็ไปรอก่อนเรย"

        "เสร็จแล้วจ๊ะไปกันเถอะ"

        "โห....คนเยอะมากเรยผึ้งแกไปนั่งจองที่ไว้ตรงนั้นนะเดี๋ยวมื้อนี่ฉันเลี้ยงเองตาไปช่วยฉันถือหน่อยสิ"

         "ตาเธอไปซื้อน้ำมา3แก้วนะเดี๋ยวฉันจะซื้ออาหารเองอะนี่เงิน"

         "ป้าคะซื้อน้ำ 3 แก้วนี่เงินค่ะ"

         เอ๋....ผึ้งไปจองที่ตรงไหนนะคนเยอะขนาดนี้จะหาเจอได้ไง อ้ะ!!เจอแล้วอยู่นั่นไง

         พลั่กกกก!!    

         "ขอโทดค่ะเสื้อเปียกหมดเรยขอโทษจิงๆนะคะ อ้ะนายคนที่ชนฉันเมื่อเช้านี่"

        "นี่เธอทำน้ำหกใส่ฉันยังมายืนจ้องหน้าฉันอีกเสื้อฉันเปียกหมดแล้วเนี้ย"

เอ๋...คนที่เราวิ่งชนหนังสือเธอหล่นเมื่อเช้านี่

         นั่นภูมินทร์หนุ่มฮอตลูกผอ.โรงเรียนที่ฉันแอบปลื้มนี่นา ตาไปอยู่อะไรกับเค้าหน่ะ

         "ขอโทษนะคะมีเรื่องอะไรกันรึเปล่าคะ"

        " ก็เพื่อนเธอหน่ะสิเดินชนฉันแล้วยังทำน้ำหกใส่อีก"

        "งั้นขอโทดแทนเพื่อนฉันด้วยนะคะเธอเพิ่งเข้ามาใหม่หน่ะค่ะฉันชื่อแพทค่ะส่วนนี่ตาเพื่อนฉันขอโทษอีกครั้งแล้วกันนะคะ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ ไปเหอะตา"

         "กรี๊ดดดดดดด นี่ผึ้งเธอน่าจะไปด้วยนะเค้าหล่อมากเรยหล่ะเท่ห์สุดๆจริงไม๊ตา"

         (ฮึ คนอะไรหยิ่งชะมัด)