[ชีวิตจริง] ผีเข้า องค์ลง? (ขีดเขียนเป็นตัวละคร)

                นี่เป็นเรื่องจริงที่ LazyGirl ไปเห็นมากับตา มันอาจฟังดูเหลือเชื่อ แต่มันเกิดขึ้นแล้ว เกิดขึ้นกับเพื่อนใกล้ตัวของ LazyGirl

                เรื่องนี้เกี่ยวกับผีสางนางไม้ ผีตายโหง(?) โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

               ปล. มีเนื้อหาหยาบคายน้ะจ้ะ

               ขอแทนตัวเองเป็น คุณจุ๊บแจง แล้วกัน ตามนั้นเลย =_=

                เรื่องผีพวกนี้เฉยๆ เชื่อแต่ไม่งมงาย บางทีก็อยากลองเห็นกับตาดูบ้าง แต่เพื่อนคนที่มีเซนส์บอกว่า ‘ไม่เห็นจะดีกว่า’

                เรื่องที่จะเล่าเกิดขึ้นในช่วงรับน้องของมหาลัย คุณจุ๊บเข้ามาเรียนที่นี่คนเดียว ไม่มีเพื่อนเก่าสักคน ต้องเริ่มต้นใหม่หมด เพราะความรู้จากสถาปัตย์ที่อุตส่าห์เล่าเรียนมามันไม่พัฒนาฝีมือและความรู้เลย เรียนต่อไปก็ไม่จบ ยังไงก็ดูไม่มีอนาคต ฝีมือสู้เพื่อนคนอื่นๆไม่ได้ ก็เลยต้องแยกมาเรียนที่อื่น…

                เพื่อนของคุณจุ๊บไม่มีใครสนมหาลัยแห่งนี้เลย เพราะมีชาวเขาชาวดอยมาเรียนมาก เป็นที่อยู่ของสก๊อย? ไม่รู้ว่าพวกเขาเอาความคิดพวกนี้มาจากไหน ใครเป่าหูมาไม่ทราบ (จริงๆเราก็คิดแบบนั้น) เราไม่อยากมาเรียนที่นี่ ไม่อยากห่างเพื่อน แต่ที่นี่ค่าเทอมถูก ก็เลยมา -_-

                เอาล่ะเข้าเรื่องเถอะ

                ช่วงรับน้องของสาขาสาขาหนึ่ง

                เราจะรับน้องกันที่ซุ้มสาขา

               ซุ้มสาขา เป็นลานโล่งที่ร่มเย็นเพราะมีต้นไม้ล้อมรอบช่วยบังแดดและฝน ด้านหน้ามีต้นไม้ใหญ่ 2 ต้นห่างกันประมาณ 5 เมตร และมีม้าหินอ่อนสีขาว 2 ชุดตั้งอยู่ระหว่างต้นไม้ทั้ง2  ซึ่งเฟอร์นิเจอร์กลางสนามนั้นพวกพี่มโนกันไปเองว่านั่นคือบัลลังก์ของรุ่นปี 3 และ 4 มีแค่พวกพี่ 2 ปีนี้เท่านั้นที่สามารถนั่งได้  

                ด้านบนของของม้าหินอ่อนมีป้ายต้อนรับนักศึกษาใหม่แขวนติดกับต้นไม้ใหญ่ทั้งสอง และนักศึกษาปี 1 ทุกคนต้องหันหน้าเข้าหาป้ายนั้น ก้มหน้าให้บัลลังก์แล้วฟังรุ่นพี่ว๊ากใส่

               นักศึกษา 80 กว่าคนสวมชุดเฟรชชี่น้องใหม่ที่รุ่นพี่เป็นคนออกแบบอย่างพร้อมเพรียงและมารวมตัวกันที่ซุ้มสาขาตามเวลาที่พี่นัด เสื้อเฟรชชี่เป็นเสื้อยืดสีดำและต้องใส่กับกางเกงวอร์มรองเท้าผ้าใบเท่านั้น หากใครมัดผมไม่ตึงก็ต้องถูกเจลทาหัวให้เรียบเนียน…เส้นผมของทุกคนสะท้อนแสงไปหมด -_-

                “พี่อยากเห็น ‘ดาวเรือง’ เต้น ไหนออกมาหน่อยยย” ช่วงนี้เป็นช่วงผ่อนคลาย รุ่นพี่จึงเรียกกระเทยออกมาสร้างความสนุกสนานแก่น้องๆ ‘ดาวเรือง’ ที่พูดถึงก็คือกระเทย รุ่นพี่บอกว่า ‘เราไม่ควรเรียกกระเทยว่ากระเทย ต้องให้เกียรติกุลสตรีหน่อย สาวสวยเปรียบดั่งดอกไม้ งั้นเอาเป็นดอกดาวเรืองแล้วกัน’  

                “ไหนไหน…ไหน เอาเพลงอะไรดี?” เมื่อดาวเรืองออกไปยืนด้านหน้าจนครบ 12 คน รุ่นพี่ปี 3 ก็ลากเสียงยาวคิดชื่อเพลงทันที

                “เทวดากับนางฟ้าค่ะ!” กระเทยสูงเหมือนเปรตและหุ่นเส้นมาม่ายกมือเสนอเพลง นางคนนั้นเป็นตัวเอ็นเตอร์เทรนที่ดีเยี่ยมมาก นางชื่อ ‘บัทตี้’ (บัทเตอร์)  

                “เอาเลยๆ เต้นเลย!!” เพื่อนที่นั่งอยู่ส่งเสียงเชียร์กันใหญ่ ส่วนคุณจุ๊บโคตรเบื่อเลย อยากกลับบ้าน =_=

                “งั้นก็ต้องออกหาคู่สิ เอ้าสาวๆเลือกคู่เร้ววว” รุ่นพี่ที่แลดูมีความสุขก็ผลักให้น้องๆดาวเรืองออกตามหาคู่ให้มาเต้นด้วย

                “อุ๊ยๆ พร้าว มาเต้นกับรากิหน่อยสิ >_< (Raki_Blueguy)” หนุ่มร่างบางตัวสูงโปร่งวิ่งเข้าไปหา ‘พร้าว’ (Budsaracome) ที่นั่งอยู่กลางแถวจนทำให้คนอื่นๆต้องหลีกทางให้ นี่ถ้าเพื่อนคนอื่นๆหลีกไม่ทันคงเหยียบหัวไปแล้วสินะ -_-

                “เฮ้ยทำไมทำแบบนี้กับกูวะ แย่งคนรักกูไปต่อหน้าต่อตาเลย!” เสียงตอแหลดัดจริตจากกระเทยร่างใหญ่นามว่า ซอนนี่ (จริงๆชื่อ คันศร)

                “คนรักของมึงเหรอ ของกูต่างหาก!” รากิเชิดหน้าใส่ซอนนี่แล้วคว้าแขนของพร้าวเข้าไปกอด พร้าวได้แต่ยิ้มแห้งๆส่งให้ซอนนี่เท่านั้น ‘ทำไมกูต้องมาโดนกระเทยจับตัวด้วยเนี่ย!’

                “เออ! ไม่เป็นไร หาคนอื่นก็ได้!” ซอนนี่เดินกระทืบเท้าหนีแล้วหาเป้าหมายต่อไป

                “พี่โรบิ้นคะ ชื่อพี่หล่อไม่พอหน้าตาก็หล่อเหลาด้วย มาเต้นกับหนูสักเพลงได้ไหมคะ >_<” บัตตี้พุ่งเข้าหารุ่นพี่ปี 3 ที่ชื่อโรบิ้น(Robin)ด้วยท่าทางที่สะดีดสะดิ้ง ก้นส่ายยุกยิกเหมือนคนปวดขี้แต่อั้นเอาไว้

                “อ้าว ขอรุ่นพี่ได้ด้วยเหรอ?” ซอนนี่งงมาก ถ้าเขารู้ว่าขอรุ่นพี่ได้คงลากพี่โรบิ้นมาเต้นด้วยนานแล้ว

                “นะคะพี่โรบิ้น พี่เป็นประธานรุ่น พี่ต้องเสียสละมาเต้นกับน้อง >O<” บัตตี้ส่งเสียงอ้อนแล้วเอาหน้านัวเนียกับแขนของโรบิ้น นางหวังว่าพี่คนนี้จะใจอ่อนแล้วยอมเต้นกับนาง

                “ก็ได้ๆ เดี๋ยวพี่ไปเต้นด้วย” พี่ชายที่แสนใจดีตอบตกลงอย่างว่าง่ายด้วยรอยยิ้ม แต่ใครเล่าจะรู้ว่าในใจเขาคิดเช่นไร ‘ขนกูลุกจนครบทุกเว้นหมดแล้วเนี่ย!!’

                “งั้นเอาใครดีล่ะ…ไม่มีใครถูกใจสักคนเลย…” ซอนนี่ครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะหันไปถามรุ่นพี่ “พี่คะ เรียกเพื่อนผู้หญิงได้ไหมคะ?”

                “ตามสบายเลยจ่ะซอนนี่ ^^”

                “หึหึ” กระเทยถึกหัวเราะในลำคอแล้วยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ นางกวาดสายตามองไปรอบๆเพื่อตามหาผู้โชคร้าย

                “อีจุ๊บบบ อีจุ๊บอยู่ไหน ออกมาหาหน่อยเร้ววว”

                กูเหรอ!!

                คุณจุ๊บคิดในจังดังๆ ‘ทำไมต้องเป็นกูด้วย!!’

                “เฮ้ย อีคันศรมันเรียกมึงน่ะ รีบๆออกไปสิ” บอม (ไอบอม) เพื่อนสาวคนสนิทของคุณจุ๊บดันไหล่เธอให้ออกไปข้างหน้า

                “เรื่องเต้นทีไรลำบากกูทุกที -_-” คุณจุ๊บบ่นก่อนจะลุกขึ้นแล้วออกไปข้างหน้า

                “กรี๊ดดดดดดดด จุ๊บแจง FC >O<”

                “วะวะวะว้าววว พริตตี้ดีๆนี่เองงง”

                เสียงแซวทั้งหลายดังมาจากทุกมุมโลก และคุณจุ๊บก็ไม่แคร์เพราะเธอหน้าด้านไปแล้ว!

                ‘ตัวฉันเป็นดั่งเทวดา มีแฟนเป็นนางฟ้า เรามาเจอกัน เอ้า!!’

                พอถึงท่อนดึ๊บ…

                “ชะนีหันหน้ามาเอาตูดกูเดี๋ยวนี้ มึงเป็นเทวดา มึงต้องมีอะไรกับนางฟ้าอย่างกูสิ!” คันศร เอ๊ย! ซอนนี่ใช้มือหนาบิดตัวให้คุณจุ๊บหันเข้าหาตัวเอง ส่วนนางก็หันหลังแล้วกึ่งก้นให้

                “ชะนีโยกเอวรัวๆเลยนะ เอ้า!”

                ดึ๊บ! ดึ๊บดึ๊บ ดึ๊บ ดึ๊บ .. ดึ๊บดึ๊บ ดึ๊บ ดึ๊บ .. ดึ๊บดึ๊บ ดึ๊บ ดึ๊บ

                ‘โอ้ยยย กูเพลียย’

เขียนเท่านี้ก่อน พรุ่งนี้มาต่อใหม่

จะไปนอนเเล้ววววว พรุ่งนี้เรียน >_<

ปล. นี่มันเรื่องสั้นเกี่ยวกับผีหรืออะไรกันแน่เนี่ย?? -O-