Yaoi กระผมจะรักท่านตลอดไป
เขียนโดย 
เจ้าหญิงเกล็ดหิมะสีดำ
วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 01.48 น.
แก้ไขเมื่อ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 21.05 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
5) วันที่หวานชื่นของสองเรา / ตัดใจจากแมร์รี่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ ห้องนอนของลีออน
"อ๊ามมม...อีกคำเดียวเองขอรับน้าาาาา" เกลอ้อน
เจ้านายหนุ่มให้ทานข้าวต้มที่เกลเป็นคนทำเอง
ลีออนกินมันมาจนอิ่มแต่คำสุดท้ายเค้าคงรับมัน
เข้ามาในกระเพาะไม่ไหวแล้ว เกลก็ขอร้อง
อ้อนวอนแทบตายแต่ลีออนปฏิเสธคำขาดที่จะ
รับมันเกลทำปากจู๋นิดๆ
"งั้น~ไม่เป็นไรถือว่านายท่านอิ่มทั้งการที่กินอาหาร
ฝีมือของข้าและอิ่มทั้งร่างกายด้วยแล้วกัน :3"
"เกลบ้า...ม...ไม่ใช่เสียหน่อย-///-" ลีออนโวยใส่
ก่อนจะมีสีหน้าแดงระเรื่อนิดๆ ก่อนจะตี
แขนที่มีแต่กล้ามเนื้อของเกล ลีออนยังไม่หาย
จากอาการปวดเนื้อปวดตัวสักเท่าไหร่เพราะ
เกลนั้นจัดหนักเช้า สาย บ่าย เย็น หัวค่ำ และใกล้
เช้า(แบบนี้จะหายไหมเนี่ย:เจ้าหญิงเกล็ดหิมะสี
ดำ) ทั้งสัปดาห์ลีออนได้แต่นอน นอน นอน
และนอน ส่วนเกลก็มาดูแลตลอดเวลายี่สิบ
สี่ชั่วโมง โดยไม่ให้ใครเข้ามา สาเหตุที่หน้าด้าน
สุดๆคือ'หวงเมีย' แต่ลีออนก็ทำอะไรไม่ได้ แถม
นิสัยจอมยโสโอหังและ จะเอาชนะริชาร์ตเริ่มหาย
ไปโดยปริยาย เหลือเพียงอย่าเดียวคือ 'จะทำ
ให้แมร์รี่เลิกคบชู้กับตนยังไงดี' ลีออนได้เพียงนอน
คิดจนหลับไปจนถึงเย็นมีเสียงๆหนึ่งที่ทำให้
เค้าสะดุ้งตื่น
"ข้าจะเข้าไปหาลีออน!หลบไปน่ะเจ้าทาสรับใช้
โสโครก!!!!!!!" เสียงของแมร์รี่ดังมาจากนอกประตู
"ท่านลีออนต้องการพักผ่อนหากท่านห่วงท่านลี
ออนจริงๆโปรดกลับไปยังบ้านของท่านจะดีกว่านะ
ขอรับ"อีกเสียงคือเสียงอันสุขุมของเกลที่ยืนขวาง
ประตูไม่ให้หญิงสาวในชุดสุดหรูสีส้มที่ไม่ได้ดูสวย
เลยแม้แต่น้อยเข้าไปในขณะที่'เมีย'สุดที่รักกำลัง
หลับอยู่ในห้องอย่างเต็มอิ่ม
"เจ้าเป็นใครมีสิทธิ์มาสั่งข้า!ข้าคือคนรักของลี---
/แต่ท่านก็มีสามีคือท่านรีชาร์ตถูกต้องไหมขอรับ
และท่านควรปล่อยนายท่านของข้าไป หากท่าน
ไม่ได้รักเค้า"
ลีออนเดินเข้าหน้าประตูไม้สีสวยงามก่อนจะฟัง
บทสนทนาของทั้งสองเงียบๆ
"แล้วยังไง!ถึงข้าจะแต่งกับรีชาร์ตแต่ข้าก็ต้องการ
สมบัติของลีออนด้วย ทำไมต้องปล่อยเค้าไปง่ายๆ
เค้าทั้ง หล่อ หน้าตาดี มีสกุลและทรัพย์สมบัติ
มากกว่าสามีของข้าเสียอีก เรื่องอะไรจะปล่อยไป
ง่ายๆอีกอย่าง เค้าก็หลุ่มหลงในเรือนร่างของข้า
จนโงกหัวไม่ขึ้น แต่ต่อไปหลงยังไงถ้าข้าได้สมบัติ
แล้วข้าก็จะทิ้งเค้าไปเหมือนคนอื่นๆและข้าว่ามัน
คงง่ายกว่าคนอื่น ข้าอุตส่าห์เบาหูว่า พ่อแม่เค้าจะ
ยกสมบัติให้รีชาร์ต เหอะ!เจ้านายเจ้ามันโง่เองนี่
หลงผู้หญิงจนยอมเป็นควาย" คำพูดของ
แมร์รี่ทำเอาลีออนอยากออกไปแล้วเอาดาบของพ
ปู่ทวดฟันคอนางเสียจริง นางหลอกเค้า นางไม่ได้
รักเค้า แถมยังหวังสมบัติของตระกูล แถมโกหก
เรื่องที่พ่อแม่เค้าจะยกสมบัติให้รีชาร์ตอีกแต่...
"ถอย!/ขอปฏิเสธขอรับ"
"เจ้ามีสิทธิ์อะไรห๊ะ!!!!" แมร์รี่ตะคอกใส่หน้าเกล
"สิทธิ์ของ'ผัว'ท่านลีออนเยี่ยงไรหล่ะขอรับ" เกล
เน้นคำว่า'ผัว'มากอีกด้วยทำเอาทั้งแมร์รี่และ
ลีออนอึ้งตามๆกันไม่นานมือของเกลก็เปิดประตู
ห้องให้เห็นร่างของลีออนที่ยืนอยู่หลังประตู
แมร์รี่ช็อคเอามากๆที่ลีออนยืนอยู่หลังประตู
และคงได้ยินบทสนทนานั้นอีก
"ลีอ--- /หุบปากนังร่านแมร์แหล!!!" ลีออนตะคอก
ด้วยคำหยาบคายใส่ก่อนที่ร่างของหญิงสาว
จะวิ่งเข้ามาหาตน
"ล...ลีออน...ข...ข้า...ข้า"แมร์รี่ได้แต่จะหาข้อ
แก้ตัวแต่ลีออนดึงคอเสื้อเกลลงมาก่อนจะบรรลง
จูบลงที่ริมฝีปากหนาของเกลตอนแรกเกลตะลึง
หน่อยๆแต่ก็ตอบรับรสจูบอย่างเต็มใจ จากจูบ
ที่เอาเพียง ปากประกบกันกลายเป็นจูบที่ร้อนแรง
แมร์รี่ทนเห็นไม่ได้จนจีบทั้งสองแยกออกจากกัน
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!ไอ้เกล!ไอ้
สวะโลกแกทำอะไรลีออนของข้า แกทำให้ลีออน
กลายเป็นพวกรักป่าไม้เดียวกัน แก!!!!!!อย่ายู่เลย!"
แมร์รี่หันไปหยิบมีดในแขนเสื้อของตนก่อนจะ
วิ่งเข้าไปแทงเกลแต่....
'ฉึก!!!!' เลือดสีสดของลีออนกระเด็นไปโดนใบหน้า
ของเกลเต็มๆ ภาพตรงหน้าคือ
ลีออนเข้าไปให้แมร์รี่แทงที่อกซ้ายและมีเลือด
ไหลที่มุมปาก แมร์รี่เองก็ตกใจเช่นกัน
"ม...ม...ไม่ข...ข้า ข้า ข้าไม่ได้ทำ...ข้าไม่ได้ทำ!!!"
แมร์รี่ตะโกนก่อนจะรีบวิ่งลงไปขั้นล่างและ
กระโดดขึ้นรถม้าไปอย่หวาดกลัว
"ท...ท่านลี...ออน" เกลประคองร่างเล็กก่อนที่จะ
ล้มลงมาอยู่ในอ้อมอกของตนเอง
"เกล...เจ้าไม่เป็นไรนะ"ลีออนลูบใบหน้าของเกล
อย่างรักและห่วง
"ท่านเข้ามาขวางทำไม...ข้า...สามารถหยุดนางได้
แท้ๆท่านจะเข้ามาทำไม" น้ำตาของเกลค่อยๆไหล
ลงบนใบหน้าของลีออน ชายหนุ่มในอ้อมอกได้
เพียงยิ้มอย่างสมเพช
"ฮะ...ฮะ นั่นสินะ..เจ้ามัน...เป็นแวมไพร์นี่นะ"
ลีออนหัวเราะเบาๆก่อนจะมองเพดานบนหัวของตน
"เกล..../หืม"
"นี่คงเป็นวันสุดท้ายของข้าแล้ว...หล่ะ...ข้า...คง
ไม่รอด/อย่าพูดอย่างนั้นสิขอรับท่านต้องไม่
เป็นไร ข้าจะให้แม่บ้านไปตามหมอ"เกลกำลัง
จะตะโกนเรียกพวกแม่บ้านแต่ถูกลีออนประกบจูบ
ทั้งๆที่เลือดไหลเรื่อยๆไม่หยุด
"อย่าเลยเกล...ข้าอยากให้ท่านอยู่กับข้า..เป็น...
ครั้งสุดท้ายของชีวิตข้า...นะที่รัก"ลีออนเอ่ย
เกลจึงพยักหน้ารับทราบและสวมกอดลีออนไม่
ปล่อย" ข้าชอบอ้อมกอดของท่านจัง...อบอุ่นมากๆ
เลย"ลีออนพูดก่อนจะกอดเกลกลับ
"ขอรับ....เจ้านายที่...รักของข้า"เกลน้ำตาไหล
ไป ยิ้มไปอย่างเจ็บปวดหัวใจ
"หาก...ชาติหน้ามีจริงข้า...อยากเกิดมาคู่กับท่าน
และ...อยู่ด้วยกัน...จนแก่...เฒ่า"น้ำตาของลีออน
ไหลรินลงมาเช่นเดียวกับเกลก่อนจะซบอกเกล
เกลจึงลูบหัวลีออนไปเรื่อยๆจนกระทั่ง
"เกล...ข้ารักท่านนะ...ลา...ก่อน "
"ข้า...ข้จะตามท่านไปที่รักข้าจะตามไป"
"อือ....เกล..." ลีออนสิ้นลมหายใจบนอกของเกล
"ลีออน!!!!" เกลโวยวายลั่นและกอดร่างเจ้านาย
หนุ่มแน่น
ตอนหน้าจบแล้วค่ะ ขอบคุณที่อ่านคะ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
