นางในบาดาล

   "ข้ามิเคยทำอะไรให้เจ้า ทำไมเจ้าต้องมาฆ่าข้ากับลูกด้วย!"

   มาฑิตากล่าวทั้งน้ำตาก่อนจะยกมือลูบท้องน้อยๆที่มีอีกหนึ่งชีวิตกำลังอาศัยอยู่

   "เจ้าไม่ได้ทำ! แต่การที่เจ้ามีลูกกับองค์เหนือหัวทำให้พระมเหสีไม่พอใจ!"

   นักฆ่าที่ถูกส่งมาพูดกับร่างบาง เมื่อมาฑิตาได้ยินคำว่าพระมเหสี นางก็พอจะรู้แล้วว่าใครส่งคนมาฆ่านาง

   'จิตใจนางทำด้วยอะไร ฆ่าได้แม้กระทั่งเด็กน้อยที่ยังไม่ได้ลืมตามาดูโลก'

   มาฑิตาคิดในใจทั้งน้ำตา ก่อนจะยกมือขอชีวิตนักฆ่าผู้นี้

   "ข้าขอร้องล่ะ อย่าฆ่าข้ากับลูกเลย"

   "ไม่ได้! ข้าต้องทำตามหน้าที่!"

   ฉึก!!

   สิ้นเสียงคำขาด ดาบยาวก็แทงเข้าที่ท้องน้อยๆของมาฑิตา 

   ดวงหน้าสวยเบิกตาโพลง พร้อมกับหยาดโลหิตที่ไหลรินออกจากบาดแผล ก่อนที่หญิงสาวจะล้มตัวลงแน่นิ่งไป

   ร่างสูงเมื่อเห็นอีกฝ่ายล้มลง ก็คิดว่าหมดหน้าที่ของตัวเองแล้ว จึงชักคมดาบออกจากร่างบาง ก่อนจะเอ่ยคำพูดที่สำนึกผิดเบาๆ

  "ข้าขอโทษ อโหสิกรรมให้ข้าด้วยนะ"

  นักฆ่าผู้นั้นพูด ก่อนจะเดินไปยังม้าคู่ใจ ก่อนจะขึ้นขี่แล้วควบมันออกไป...

   ร่างบางของมาฑิตาเริ่มขยับ แต่นางไม่มีแรงพอเพราะโลหิตเริ่มไหลมากขึ้น หญิงสาวได้แต่นอนรอความตายด้วยน้ำตานองหน้า ก่อนจะก้มมองท้องน้อยๆของตนเองอีกครั้ง

  "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  ทำไมต้องเป็นแบบนี้!! ฮือๆๆ..."

  หญิงสาวได้แต่กรี๊ดร้องด้วยความสิ้นหวัง ก่อนจะรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายตะโกนขึ้นสาปแช่งว่า!!...

  "ข้าขอสาปแช่งหญิงชั่วและชายเลวคู่นั้น!! ขออย่าให้พวกมันประสบแต่ความสุข ขอให้พวกมันทุกข์ทรมานอย่างที่ข้าได้รับ และขอให้ทายาทของพวกมันต้องกลายเป็นอมนุษย์!! อย่าได้ผุด! อย่าได้เกิดอีกต่อไป!!"

  สิ้นเสียงคำสาปแช่ง ร่างของมาฑิตาก็ค่อยอ่อนแรง ก่อนที่ดวงตาคู่สวยที่นองไปด้วยน้ำตาจะปิดลง...ตลอดกาล...

"คำสาปแห่งความพยาบาทกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!!"

+.+.+.+.+.+.+โปรดติดตามตอนต่อไป+.+.+.+.+.+.+

  อาจจะสั้นหน่อยนะ ^^