ใจสั่น...

"ฮัลโหลยัยคอฟฟี่เน่าตื่นยัง"
ทันใดนั้นซีเพื่อนสนิทฉันก็ได้โทมาปลุกคนสวยอย่างฉัน.....<?>
"อืมมม...''
ก็ตอบๆไปงั้นแหละขี้เกลียดตอบ..จะนอน
"ไม่ไปโรงเรียนหรอค่าาาาคุณ"
พูดด้วยนำ้เสียงประชด..เพือจะคิดได้ว่าต้องไปโรง
"ไปทำไม?"
โง่หรืออะไรว่ะ!จำอะไรได้สักอย่างมั้ยว่ะ
"ไม่ไปก็ไม่ต้องไป!....บายย"
ทันใดนั้นก็วางสายเพราะขี้เกลียดพูด..กับคนฉลาดน้อยอย่างฉัน
จากนั้นก็ลุกขึ้นมานั้งแล้วนั้งคิดอยู่สักพัก..."คิดออกแล้วววว!!!ไปเรียนไง!!"
//สมองคิดไวมากเลยค่าคุณ คอฟฟี่ ...
"กี่โมงแล้วว่ะ!? "หันไปมองนาฬิกา..."ตายยยยยยยยย!7โมงแล้วววว!"
ทันใดนั้นก็รีบไปแต่งตัวไปโรงเรียน
เมื่อไปถึงห้องเรียนก็ 7:45 น.
เดินเข้าไปได้ในห้องแบบเงียบๆ
 
"นี่คอฟฟี่เธอมาสายน่ะ!ออกไปยืนนอกห้องเดี่ยวนี้!!"
ทันใดนั้นครูสอนคณิตโหดก็พูดเสียงดังไล่ให้ออกไปยืนขาเดียวหน้าห้องเรียน
 
"ตายมั้ยล่ะบอกให้ตื่นไม่ตื่น" ซีพูดพร้อมส่ายหัวไปมา
ในขณะที่ฉันยืนขาเดียวอยู่หน้าห้องคนเดียวฉันก็มองไปเห็นผู้ชายคนนึ่งกำลังเดินถือของมากมายที่ดูเหมือนว่าพวกผู้หญิงพวกนั้นเป็นคนให้พวกที่เดินตามแล้วก็กรี๊ดๆๆๆๆแล้วก็ถ่ายรูป ไหนว่ะอยากเห็นน่าไอ้ผู้ชายคนนั้นจริงเลย หล่อขนาดนั้นเลยหรอว่ะ!?ทันใดนั้นฉันรู้สึกว่าเสียงกรี๊ดมันเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆจึงหันไปมอง ก็เห็นว่าผู้ชายคนนั้นกำลังจะเดินผ่านมาทางนี้ และพอผู้ชายคนนั้นเดินผ่านฉัน เค้ามองมาที่ฉัน
 
"หึ.." เค้าพูดเบาพร้อมกับยิ้มมุมปากหน่อยๆ
ฉันมองน่าพร้อมกับคิดว่า หึ..งั้นหรอคิดจะหาเรื่องกันรึไงว่ะ รู้จักป่ะ!?คอฟฟี่ ม.4/12 เว้ยยยย!!!
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เห้ย คอฟไปกินข้าว"ซีเอ่ยชวนไปกินข้าว
"อืม"ตอบพร้อมเดินไปด้วย...
"เอ่อ คอฟกินไรอ่า"
".........."
ทันใดนั้นฉันก็ได้เจอได้หมอนั้นที่คิดจะมาหาเรื่องกะฉันกล้าดียังมามองฉันแล้วพูดว่า หึ... คิดว่าฉันไม่ได้ยินรึไง คิดว่าหล่อแล้วจะ  .... !!? หล่องั้นหรอ?บ้า?น่าตาก็งั้นๆแหละ  พวกผู้หญิงพวกนั้นคิดได้ยังไงไปชอบไอ้หมอนั้น!? ก็แค่ สูง ขาว ดูเป็นคนฉลาด จมูกโด่ง ดูเป็นคนสุภาพ เรียบร้อย หน้าคม ผมดำเงา เท่านั้นเอง! แล้วมันน่าชอบตรงไหนเนี่ย!? เหอะ!
"คอฟฟี่!!" ซีร้องขึ้น
"ห๊ะ!!!" รีบตอบด้วยความตกใจ
"เป็นอะไรเนี่ยฉันเห็นแกเม่อตั้งแต่เมื่อกี้แล้วเห็นมองแต่พี่เลย์อ่าแกชอบพี่เค้าหรอ"
"ใครคือพี่เลย์หรอ?" ถามด้วยความไม่รู้เรื่อง
"อ้าว!ก็คนที่แกมองไง"
"ห๊ะ!ไอ้หมอนี่ชื่อเลย์งั้นหรอ!?" เหอะๆในที่สุดฉันก็รู้ชื่อนาย
"โอ้ยย!จะร้องเสียงดังทำไมว่ะ แล้วอีกอย่างนึ่งแกไปเรียกพี่เค้าว่าไอ้ได้ไงว่ะ"
"ทำไม?"
"ถ้าแฟนคลับพวกผู้หญิงพวกนั้นได้ยินนะ แกตายแน่!"
เพื่อนสาวเตือนฉัน เพราะโดยปกติอยู่แล้วฉันเป็นคนพูดไม่เพราะจึงกลัวจะไปมีเรื่องอะไรกะใครไปเรื่อย  เพราะโดยปกติก็มีเยอะอยู่แล้ว 
 
"ถ้าฉันพูดจะวิ่งมาตบฉันงั้นหรอ?"
"ก็ใช่สิว่ะ!!"
"ถ้ากล้า ก็มาเหอะ..." พูดแบบไม่กลัวใครทั้งนั้น ก็นักเลงนิเว้ยย!
 
 
 
ในขณะที่ฉันคุยกะซีอยู่นั้นก็มีผู้หญิงกลุ่มนึ่งเดินมา
 
"เห้ยพวก สดิ้ง2ตัวนั้นอ่า"
ห๊ะ?นั้นมันพวกแฟนคลับไอ้หมอนั้นนิ  แล้ว
สดิ้ง? 2ตัว? งั้นหรอ? 
ซีกะฉันได้หันไปมองน่าพวกนั้นและซีก็ได้มาจับแขนฉันไว้และบอกกะฉันว่าไปเถอะไม่อยากมีเรื่อง ในเมื่อฉันเห็นซีทำน่าหมือนว่าจะกลัวเอามากๆก็รู้ได้ในทันทีว่าพวกนี้มันไม่ธรรมดาแน่ ฉันจึงไม่พูดอะไรและไปหนีไป แต่พึ่งเดินหันหลังให้ก้าวแรกเอง ก็..
 
"เห้ย!ไม่ได้ยินหรอว่ะ!อิพวกชะนี2ตัวนั้นอ่า!"
 
ฉันบอกตรงๆว่าฉันโกรธมาในตอนนี้แต่พอฉันจะหันไปซีกับบีบแขนฉันให้แน่นขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณบอกว่าไม่ให้ไปฉันจึงพยายามเก็บอารมณ์ไว้ให้มากที่สุด และเดินต่อไป
และในทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนมีคนกระชากแขนฉันและฉันก็หันไป
 
"มึงได้ยินมั้ยที่พวกกูเรียกอ่า!!ห๊ะ!!"
ในขนาดนั้นฉันซึ่งเก็บอารมณ์อยู่นานก็จะไม่ขอทนแล้ว!
"ไม่ได้เอ่ยชื่่อแล้วจะรู้มั้ยล่ะค่าว่าเรียกใคร!!!" จำใจพูดว่า ค่าเพราะมันเป็นรุ่นพี่!
"กวนตีนกููหรออ!!!"
 
"แล้วมีอะไรหรอค่า" พูดด้วยนำ้เสียงหนักแน่น
"พวกฉันรู้นะว่าพวกแกพูดให้เลย์ของพวกฉัน!!" ชี้หน้า
ฉันรู้ว่าการที่ชี้น่าฉันมันจะมากเกินไปมั้ยและฉันไม่ชอบ จึงปัดมือรุ่นพี่ออก
"พูดผิดพูดใหม่ได้นะค่า ฉันแค่คนเดียวค่า!"
" 5 5 5" เสียงหัวเราะเบาๆที่ฉันได้ยินของใครกัน คนกำลังจะมีเรื่องกันยังจะมาหัวเราะอะไรอีก!? เมื่อหันไปมองก็เจอไอ้หมอนััน ที่กำลังนั่งมองแล้วหัวเราะเบาๆ
ฉันจึงทนไม่ไว้ที่เห็นคนอื่นกำลังจะมีเรื่องกันเพราะตัวเอง
"นี้นายพอใจมากรึไงห๊ะ!!!" ฉันหันไปพูดด้วนนำ้เสียงที่ไม่พอใจอย่างมาก!
"โอ๊ะ....ยัยตัวเล็กโกรธซะแล้วสิ 55" ยังจะหัวเราะอีกหรอ!!
 
 
 
[ฝากตอนที่ 2 ด้วยนะค่า ขอบคุณที่อ่านจนจบค่า]