ใจสั่น...

"ฮัลโหลยัยคอฟฟี่เน่าตื่นยัง"

ทันใดนั้นซีเพื่อนสนิทฉันก็ได้โทมาปลุกคนสวยอย่างฉัน.....<?>

"อืมมม...''

ก็ตอบๆไปงั้นแหละขี้เกลียดตอบ..จะนอน

"ไม่ไปโรงเรียนหรอค่าาาาคุณ"

พูดด้วยนำ้เสียงประชด..เพือจะคิดได้ว่าต้องไปโรง

"ไปทำไม?"

โง่หรืออะไรว่ะ!จำอะไรได้สักอย่างมั้ยว่ะ

"ไม่ไปก็ไม่ต้องไป!....บายย"

ทันใดนั้นก็วางสายเพราะขี้เกลียดพูด..กับคนฉลาดน้อยอย่างฉัน

จากนั้นก็ลุกขึ้นมานั้งแล้วนั้งคิดอยู่สักพัก...
"คิดออกแล้วววว!!!ไปเรียนไง!!"

//สมองคิดไวมากเลยค่าคุณ คอฟฟี่ ...

"กี่โมงแล้วว่ะ!? "หันไปมองนาฬิกา..."ตายยยยยยยยย!7โมงแล้วววว!"

ทันใดนั้นก็รีบไปแต่งตัวไปโรงเรียน

เมื่อไปถึงห้องเรียนก็ 7:45 น.

เดินเข้าไปได้ในห้องแบบเงียบๆ

"นี่คอฟฟี่เธอมาสายน่ะ!ออกไปยืนนอกห้องเดี่ยวนี้!!"

ทันใดนั้นครูสอนคณิตโหดก็พูดเสียงดังไล่ให้ออกไปยืนขาเดียวหน้าห้องเรียน

"ตายมั้ยล่ะบอกให้ตื่นไม่ตื่น" ซีพูดพร้อมส่ายหัวไปมา

ในขณะที่ฉันยืนขาเดียวอยู่หน้าห้องคนเดียวฉันก็มองไปเห็นผู้ชายคนนึ่งกำลังเดินถือของมากมายที่ดูเหมือนว่าพวกผู้หญิงพวกนั้นเป็นคนให้พวกที่เดินตามแล้วก็กรี๊ดๆๆๆๆแล้วก็ถ่ายรูป ไหนว่ะอยากเห็นน่าไอ้ผู้ชายคนนั้นจริงเลย หล่อขนาดนั้นเลยหรอว่ะ!?ทันใดนั้นฉันรู้สึกว่าเสียงกรี๊ดมันเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆจึงหันไปมอง ก็เห็นว่าผู้ชายคนนั้นกำลังจะเดินผ่านมาทางนี้ และพอผู้ชายคนนั้นเดินผ่านฉัน เค้ามองมาที่ฉัน

"หึ.." เค้าพูดเบาพร้อมกับยิ้มมุมปากหน่อยๆ

ฉันมองน่าพร้อมกับคิดว่า หึ..งั้นหรอคิดจะหาเรื่องกันรึไงว่ะ รู้จักป่ะ!?คอฟฟี่ ม.4/12 เว้ยยยย!!!

"เห้ย คอฟไปกินข้าว"ซีเอ่ยชวนไปกินข้าว

"อืม"ตอบพร้อมเดินไปด้วย...

"เอ่อ คอฟกินไรอ่า"

".........."

ทันใดนั้นฉันก็ได้เจอได้หมอนั้นที่คิดจะมาหาเรื่องกะฉันกล้าดียังมามองฉันแล้วพูดว่า หึ... คิดว่าฉันไม่ได้ยินรึไง คิดว่าหล่อแล้วจะ  .... !!? หล่องั้นหรอ?บ้า?น่าตาก็งั้นๆแหละ  พวกผู้หญิงพวกนั้นคิดได้ยังไงไปชอบไอ้หมอนั้น!? ก็แค่ สูง ขาว ดูเป็นคนฉลาด จมูกโด่ง ดูเป็นคนสุภาพ เรียบร้อย หน้าคม ผมดำเงา เท่านั้นเอง! แล้วมันน่าชอบตรงไหนเนี่ย!? เหอะ!

"คอฟฟี่!!" ซีร้องขึ้น

"ห๊ะ!!!" รีบตอบด้วยความตกใจ

"เป็นอะไรเนี่ยฉันเห็นแกเม่อตั้งแต่เมื่อกี้แล้วเห็นมองแต่พี่เลย์อ่าแกชอบพี่เค้าหรอ"

"ใครคือพี่เลย์หรอ?" ถามด้วยความไม่รู้เรื่อง

"อ้าว!ก็คนที่แกมองไง"

"ห๊ะ!ไอ้หมอนี่ชื่อเลย์งั้นหรอ!?" เหอะๆในที่สุดฉันก็รู้ชื่อนาย

"โอ้ยย!จะร้องเสียงดังทำไมว่ะ แล้วอีกอย่างนึ่งแกไปเรียกพี่เค้าว่าไอ้ได้ไงว่ะ"

"ทำไม?"

"ถ้าแฟนคลับพวกผู้หญิงพวกนั้นได้ยินนะ แกตายแน่!"

เพื่อนสาวเตือนฉัน เพราะโดยปกติอยู่แล้วฉันเป็นคนพูดไม่เพราะจึงกลัวจะไปมีเรื่องอะไรกะใครไปเรื่อย  เพราะโดยปกติก็มีเยอะอยู่แล้ว 

"ถ้าฉันพูดจะวิ่งมาตบฉันงั้นหรอ?"

"ก็ใช่สิว่ะ!!"

"ถ้ากล้า ก็มาเหอะ..." พูดแบบไม่กลัวใครทั้งนั้น ก็นักเลงนิเว้ยย!

ในขณะที่ฉันคุยกะซีอยู่นั้นก็มีผู้หญิงกลุ่มนึ่งเดินมา

"เห้ยพวก สดิ้ง2ตัวนั้นอ่า"

ห๊ะ?นั้นมันพวกแฟนคลับไอ้หมอนั้นนิ  แล้ว

สดิ้ง? 2ตัว? งั้นหรอ? 

ซีกะฉันได้หันไปมองน่าพวกนั้นและซีก็ได้มาจับแขนฉันไว้และบอกกะฉันว่าไปเถอะไม่อยากมีเรื่อง ในเมื่อฉันเห็นซีทำน่าหมือนว่าจะกลัวเอามากๆก็รู้ได้ในทันทีว่าพวกนี้มันไม่ธรรมดาแน่ ฉันจึงไม่พูดอะไรและไปหนีไป แต่พึ่งเดินหันหลังให้ก้าวแรกเอง ก็..

"เห้ย!ไม่ได้ยินหรอว่ะ!อิพวกชะนี2ตัวนั้นอ่า!"

ฉันบอกตรงๆว่าฉันโกรธมาในตอนนี้แต่พอฉันจะหันไปซีกับบีบแขนฉันให้แน่นขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณบอกว่าไม่ให้ไปฉันจึงพยายามเก็บอารมณ์ไว้ให้มากที่สุด และเดินต่อไป

และในทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนมีคนกระชากแขนฉันและฉันก็หันไป

"มึงได้ยินมั้ยที่พวกกูเรียกอ่า!!ห๊ะ!!"

ในขนาดนั้นฉันซึ่งเก็บอารมณ์อยู่นานก็จะไม่ขอทนแล้ว!

"ไม่ได้เอ่ยชื่่อแล้วจะรู้มั้ยล่ะค่าว่าเรียกใคร!!!" จำใจพูดว่า ค่าเพราะมันเป็นรุ่นพี่!

"กวนตีนกููหรออ!!!"

"แล้วมีอะไรหรอค่า" พูดด้วยนำ้เสียงหนักแน่น

"พวกฉันรู้นะว่าพวกแกพูดให้เลย์ของพวกฉัน!!" ชี้หน้า

ฉันรู้ว่าการที่ชี้น่าฉันมันจะมากเกินไปมั้ยและฉันไม่ชอบ จึงปัดมือรุ่นพี่ออก

"พูดผิดพูดใหม่ได้นะค่า ฉันแค่คนเดียวค่า!"

" 5 5 5" เสียงหัวเราะเบาๆที่ฉันได้ยินของใครกัน คนกำลังจะมีเรื่องกันยังจะมาหัวเราะอะไรอีก!? เมื่อหันไปมองก็เจอไอ้หมอนััน ที่กำลังนั่งมองแล้วหัวเราะเบาๆ

ฉันจึงทนไม่ไว้ที่เห็นคนอื่นกำลังจะมีเรื่องกันเพราะตัวเอง

"นี้นายพอใจมากรึไงห๊ะ!!!" ฉันหันไปพูดด้วนนำ้เสียงที่ไม่พอใจอย่างมาก!

"โอ๊ะ....ยัยตัวเล็กโกรธซะแล้วสิ 55" ยังจะหัวเราะอีกหรอ!!

[ฝากตอนที่ 2 ด้วยนะค่า ขอบคุณที่อ่านจนจบค่า]