อภินิหารไดมอนสโตน

  สวัสดีฮะผมชื่อไดมอน เอ่อ....ผมอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านนามิ หน้าที่ของของผมทุกวันคือการใช้จอบขุดหลุมปลูกพืชผักให้กลับหมู่บ้านเพื่อแลกกับอาหารของผมในแต่ละวัน หมู่บ้านนามิเป็นพื้นที่แห้งแล้งหน้าดินส่วนใหญ่แทบเพราะปลูกไม่ได้ แต่ผมก็แค่ทำหน้าที่ของผมไปเลื่อยๆแล้ววันหนึ่งในระหว่างที่ผมกำลังทำหน้าที่อยู่นั้น

 "เฮ้อ หลุมนี้ขุดไม่ลงหรอเนี่ย เอ๋!!ใครมาทำสร้อยหล่นแถวนี้หล่ะเนี่ย"ไดมอนหยิบสร้อยขึ้นมาพร้อมกับปัดเศษดินออก "เป็นสร้อยหินเองหรอเนี่ย เอาเถอะต่อแต่นี้นายคือเพื่อนของชั้นแล้ว" ไดมอนชูสร้อยขึ้นพร้อมยิ้มหน้าบาน ลั้นลา.....ไดมอนเดินอย่างอารมณ์ดีไปยังที่พักของเค้าระหว่างทางก็ได้พบกับ "อ่าว..ไดมอนนี่ไปเจออะไรดีๆมาหล่ะสิ บอกมานะไดมอน"เสียงของเด็กตัวอ้วนที่เอานิ้วชี้มายังไดมอน "ทำไมฉันต้องบอกนายด้วยบูตะ"ไดมอนพูดขึ้นพร้อมกับซ่อนสร้อยไว้ข้างหลังตัวเอง  "ลูกพี่ไดมอนมันซ่อนอะไรไว้ข้างหลังก็ไม่รู้ลูกพี่"เสียงลูกน้องของบูตะ "เฮ้ย...ไดมอนแกอยากตายรึไงส่งมันมา!!"บูตะเดินมาใกล้ๆไดมอน "ไม่!!ฉันจะส่งมันให้นาย"ไดมอนพูดแล้วรีบออกตัววิ่งหนีไป แต่แค่เริ่มวิ่งเขาก็สะดุดล้มลงไปแล้วจากนั้นบูตะและพวกได้รุมยำเขาเพื่อจะดูของที่ไดมอนซ่อนไว้ แต่ไดมอนไม่ยอมแม้แต่น้อย

"เฮ้ย..ไอไดมอนฉันเหนื่อยกะแกแล้วนะส่งมันมา"บูตะพูดพร้อมกับเหยียบไปบนตัวของไดมอน  "ฉันหน่ะ...จะปกป้อง...เพื่อนของฉันให้ได้!!!"ไดมอนพูดแล้วลุกขึ้นมาชกบูตะไปหนึ่งหมัดแบบโดนหน้าเต็มๆ บูตะโกรธมากกำลังกระชากเสื้อของไดมอนแล้วพูดว่า"คนอย่างแกหน่ะจะไปปกป้องใครได้ ตัวก็เหม็นเละเทอะ มีดีแต่ปลูกผักไปวันๆ พรรคพวกก็ไม่มี ยากจน ยาจก" พอได้แล้ว!!!เสียงของเด็กผู้หญิงคนนึงตะโกนมา "ปล่อยไดมอนนะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ" บูตะมองหน้าไดมอนแล้วพูดว่า"ฝากไว้ก่อนเถอะไดมอน"พูดเสร็จก็ปล่อยไดมอนลงกับพื้นแล้วพาพรรคพวกหนีไป ไดมอนมองไปที่เด็กผู้หญิงคนนั้นแล้วพูดว่า"ยูกะ"แล้วเค้าก็สลบไป

โปรดติดตามตอนต่อไป