วันเพ็ญ...เดือนสิบสอง

          อนุพงษ์ Play Boy ผู้ไม่รู้จักรักแท้ เขาคบหญิงหลายคนในเวลาเดียวกัน     หนึ่งในนั้นคือ แพรวา สาวเหนือที่คบกันนานถึง 5 ปี ตลอดเวลาที่คบกัน อนุพงษ์มักมีเรื่องเกี่ยวกับหญิงอื่น มาทำให้แพรวา ทุกข์ร้อนใจเสมอ แต่เธอไม่เคืองโกรธอนุพงษ์แม้แต่น้อย     เธอคิดเพียงว่า หากทำดีต่อคนที่รักแล้ว มันจะสามารถผูกใจคนรักได้สักวันหนึ่ง แต่อนุพงษ์ก็ยังไม่คิดจะหยุด ความ Play Boy ในตัวเองลง     จนวันหนึ่ง พุ่มพฤกษ์ สาววัยใส ได้เข้ามาทำงาน ในบริษัทเดียวกับอนุพงษ์ และได้ทำความรู้จักกัน ด้วยบุกคลิกน่ารักอ่อนโยนของเธอ ทำให้อนุพงษ์หลงเสน่ห์ตั้งแต่แรกเจอ     อนุพงษ์ปิดบังเรื่องของแพรวาไว้อย่างมิดชิด และแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ ออกมาให้พุ่มพฤกษ์เห็น ทั้งคู่เริ่มสนิทสนมเป็นกันเอง     ‘พุ่ม เลิกงานเย็นนี้พี่ขอไปส่งที่บ้านนะ’ อนุพงษ์เอ่ย     ‘พี่พงษ์ไม่รีบกลับบ้านเหรอคะ ? ครอบครัวจะเป็นห่วงนะ’ พุ่มพฤกษ์ตอบอย่างเกรงใจ     ‘พี่อยู่คนเดียวนะ ยังโสด ไม่รีบหรอก อยากอยู่ใกล้น้องพุ่มนานๆ’ อนุพงษ์ยืนยันเจตนาเดิม     ‘ไม่กลัวแฟนพุ่มเข้าใจผิดเหรอคะ ?’ พุ่มพฤกษ์กระเซ้า      ‘ไม่นะ พี่รู้ว่าพุ่มโสด เพราะพี่เห็นพุ่มกลับบ้านคนเดียวตลอด’ อนุพงษ์ตอบอย่างมั่นใจ      ‘รู้ดีจังนะคะ เหมือนสะกดรอยตามพุ่มเลย ฮ่า ! ฮ่า !  ฮ่า ! ตกลงเย็นนี้เจอกันค่ะ’ พุ่มพฤกษ์ตอบรับอย่างอารมณ์ดี      อนุพงษ์กับพุ่มพฤกษ์ กลับบ้านพร้อมกันทุกวัน บางครั้งมีปัญหาเรื่องงาน อนุพงษ์จะนำมาปรึกษาพุ่มพฤกษ์ และปัญหาเหล่านั้น ก็มักจะได้รับการแก้ไขได้เป็นอย่างดีเสมอ       อนุพงษ์ตอบแทนด้วยการ เลี้ยงอาหารกลางวัน ให้พุ่มพฤกษ์ทุกมื้อ ทั้งคู่สนิทสนมกันมากยิ่งขึ้น จนบางที อนุพงษ์ก็เกือบจะลืมไปแล้วว่า ยังมีหญิงอีกหลายคน ที่ตนเองคบอยู่ โดยเฉพาะแพรวาที่คบกันมานาน ก่อนที่จะได้รู้จัก กับพุ่มพฤกษ์     ความสัมพันธ์ของอนุพงษ์กับพุ่มพฤกษ์ เริ่มที่คนรู้จัก กลายเป็นเพื่อนสนิท และตอนนี้เกิดความรู้สึกเป็นห่วงเป็นใยต่อกัน     ทำให้อนุพงษ์รู้สึกว่า สิ่งที่กำลังเกิดขึ้น มันเรียกว่าความรัก ซึ่งตนเองไม่เคยรู้จักหรือไม่ ?     เมื่ออนุพงษ์มีความรู้สึกนี้เกิดขึ้น เขาบอกเลิกกับหญิงที่คบเหล่านั้นทันที แต่ไม่กล้าที่จะบอกเลิกคบกับแพรวา เพราะยังมีความผูกพันกันมาก          วันหนึ่งหลังเลิกงาน อนุพงษ์พูดคุยกับพุ่มพฤกษ์ก่อนกลับบ้าน     ‘พุ่ม ช่วยตอบพี่สักอย่างหนึ่งได้ไหม ?’ อนุพงษ์ถามอย่างอัดอั้นใจ     ‘ถามมาสิคะ พี่พงษ์สงสัยอะไร ?’ พุ่มพฤกษ์สงสัย     ‘ตั้งแต่ที่เราคบกันมา พี่รู้สึกมีความสุขมาก ที่ได้ใกล้ชิดกับพุ่ม มันแปลก และไม่เคยรู้สึกกับคนอื่นมาก่อน แบบนี้ เขาเรียกกันว่าความรักหรือเปล่า ?’ อนุพงษ์ตั้งคำถาม     ‘ไม่รู้สิคะ พุ่มก็ยังไม่เคยรักใครซะด้วยสิ’ พุ่มพฤกษ์ตอบด้วยความใสซื่อ     อนุพงษ์ ไม่กล้าที่จะถามอะไรต่อ เพราะในหัวมันตื้อ จนคิดไม่ออก เขาพาพุ่มพฤกษ์ไปส่งที่บ้านตามปรกติ     หรือความ Play Boy ของเขาจะสิ้นสุดลงเพียงเท่านี้     หลังจากวันนั้นพุ่มพฤกษ์ นำคำถามของอนุพงษ์ มาคิดทบทวน เพราะมีความรู้สึกคล้ายกันกับอนุพงษ์ หรือว่า มันจะเป็นความรักจริงๆ ?          แล้วพุ่มพฤกษ์ก็เข้าใจความรู้สึกของตนเอง ว่ามันคือความรักที่เกิดขึ้นกับอนุพงษ์แล้วจริงๆ     แต่พุ่มพฤกษ์ ก็เริ่มรู้ว่า อนุพงษ์กำลังปิดบังเรื่องแพรวาเอาไว้ เพราะเธอบังเอิญได้ยินอนุพงษ์ คุยโทรศัพท์กับแพรวา     ใกล้ถึงวันลอยกระทง ทางวัดจะจัดงานประจำปี พุ่มพฤกษ์เอ่ยชวนอนุพงษ์ ไปเที่ยวงานด้วยกัน และอนุพงษ์ก็ตอบตกลงด้วยความยินดี เพราะดีใจที่จะได้ลอยกระทงกับพุ่มพฤกษ์เป็นครั้งแรก     แล้ววันนั้นก็มาถึง อนุพงษ์กับพุ่มพฤกษ์ เดินเคียงข้างกัน ทั้งคู่ประคองกระทงใบเดียวกันอนุพงษ์ถือโอกาสกุมมือพุ่มพฤกษ์เอาไว้แน่น และเดินไปยังท่าน้ำ     ซึ่งทางวัดจัดเป็นสถานที่สำหรับลอยกระทง     ‘พี่ดีใจมากเลยนะ ที่วันนี้ได้มาลอยกระทงด้วยกันกับพุ่ม’ อนุพงษ์ยิ้มแก้มปริ     ‘พุ่มก็ดีใจนะ ที่ได้มาลอยกระทง กับพี่พงษ์ในวันนี้ เป็นครั้งแรกที่พุ่มไม่ได้ลอยกระทงคนเดียว’พุ่มพฤกษ์แสดงความตื่นเต้น     อนุพงษ์จุดธูปเทียนปักลงกลางกระทง ทั้งสองตั้งจิตอธิษฐาน แล้วพากันนำกระทงลอยลงสู่แม่น้ำ แล้วเฝ้ามองดู จนกระทงลอยออกไปไกลตา     ‘พุ่มดีใจมากเลยนะ ที่วันนี้ได้มาลอยกระทงกับพี่พงษ์’ พุ่มพฤกษ์เอ่ย     ‘พี่ก็ดีใจมากเหมือนกัน เราจะมาลอยกระทงด้วยกันทุกปีเลยนะ’ อนุพงษ์เอ่ยชวน     ‘ได้สิคะ ถ้าพี่พงษ์ ตอบคำถามบางอย่างให้พุ่มเข้าใจ’ พุ่มพฤกษ์ตั้งข้อแม้     ‘ถามมาเลยพี่ตอบพุ่มได้หมดแหละ’ อนุพงษ์เอ่ยอย่างมั่นใจ     ‘แพรวาคือแฟนพี่พงษ์ใช่ไหม ?’ พุ่มพฤกษ์ตั้งคำถาม     อนุพงษ์ได้ยินคำถาม ถึงกับนิ่งไปชั่วขณะ เขาไม่กล้าโกหก จึงตอบพุ่มพฤกษ์ อย่างจริงจังว่า     ‘แพรวากับพี่คบกันมานาน 5 ปี แต่พี่จะเลิกกันแล้วแหละ’ อนุพงษ์สีหน้าเคร่งเครียด     ‘ขอบคุณค่ะ ที่พี่พงษ์ ทำทุกอย่างเพื่อพุ่ม มันทำให้พุ่มรู้สึกรักพี่พงษ์มากขึ้นทุกที’ พุ่มพฤกษ์เอ่ยชมเชย     ‘จริงเหรอพุ่ม ? พี่ก็รักพุ่มนะ รักพุ่มคนเดียว’ อนุพงษ์ยืนยันเสียงแข็ง      ‘พุ่มเชื่อนะว่าพี่รักพุ่ม แต่ถ้ารักพุ่ม พี่ต้องไม่เลิกกับแพรวา รับปากสิ’ พุ่มพฤกษ์พูดเสียงหนักแน่น     ‘พี่รับปากและจะทำตามที่พุ่มบอกทุกอย่าง’ อนุพงษ์ยินยอมโดยดี      พุ่มพฤกษ์ยิ้มแล้วพูดว่า     ‘วันนี้เป็นวันแรกที่เรามาลอยกระทงด้วยกัน และมันก็จะเป็นวันสุดท้ายด้วยเหมือนกันพุ่มอยากให้มันเป็นวันที่เราสองคนมีความสุขด้วยกันมากๆใช้เวลาในคืนนี้ให้มีค่าที่สุด พุ่มขอแค่อ้อมกอดของพี่พงษ์ แล้วมันจะเป็นความทรงจำที่ดีตลอดไป’