ชีวิตในโลกจอมปลอม 変装での生活

"อือ...เช้าเเล้วเหรอ"ฉันลืมตาขึ้นก่อนกระโดดสุดขีด"what!!!"ฉันตะโกน...นี่มัน!จิบะะะะะ

จิบะนอนอยู่ข้างกายในชุดนักเดินทางเเต่เผยเห็นคอเนียนขาวสะท้อนเเสง"จ-จิบะ''

ฉันลองเรียกเขาดู เเต่กริยาตอบกลับคือเเน่นิ่ง ฉันตัดสินใจเรียกเต็มยศเสียดีกว่ามานั่งรอให้จิบะตื่น

''มิราสึกิ จิบะ ตื่นเดี่ยวนี้" ฉันพูดออกไปก่อนที่หมอนั่นจะลุกขึ้นอย่างทุลักุเล''ฮ้าว!''

จิบะ:''อรุณสวัสดิ์ครับ มาสเตอร์-''

''อ่า อรุณสวัสดิ์จิบะ''ฉันยิ้มให้เขา ก่อนจับชุดให้

''เตรียมตัวออกเดินทางรึยัง จิบะคุง''ฉันยิ้มให้จิบะอีกครั้งก่อนเข้าอีกห้องไปปลุกเรย์โกะกับคุณน้องสาว

''ตื่นรึย้างงง''ฉันมองไปที่พื้นที่ทั้งสองคนนอนเเต่บนนั้นกลับว่างเปล่า''เฮ้ ทั้งสองคนไปไหนนะ จะไปกันเเล้วนะ นี่!''ฉันเินเลาะห้องเเต่ละห้องในตึกที่โสโครกก่อนพบทั้งสองนั่งรับลมเย็นๆอยู่ครงหน้าต่าง

เรย์โกะ:''อ่า คายากาชินี่ จะไปกันเเล้วเหรอ นี่ๆ''เทอถามซักไซร้ ก่อนสงเกตุว่าฉันยังไม่เปลี่ยนชุด

เรย์โกะ''เอ๊ะ ยังไม่อาบน้ำนิ ถ้างั้นเราให้เวลาเเค่5นาที ไปอาบน้ำซะ''เธอสั่งก่อนนั่งลงท่เดิม''

ฉันรีบเเล้วรีบอีกก่นกวาดสัมภาระทั้งหมดเข้าเป้เเละดูดไอเทมทั้งห้องเอาไปขาย

ก่อนออกเดินทางฉันก้ไม่ได้อำลาพวกเขาเเละเดินจากมาจนถึงบ้านของคาดิออน

''สุดยอด!! ใหญ่โคตรรร''เรย์โกะมองไปที่หน้าคฤหาสน์ด้วยท่าทางตื่นเต้น''นี่ๆคายากาชิเราจะได้อยู่ที่นี้ฟรีจริงอ่ะ จริงเหรอคายากาชิชิชิ''เทอดูสนุกสุดๆจนตอนนี้น่าจะรู้กันเลยที่เดียวว่าเทอคนนี้จิตไปไกลเเล้ว

''เป้นที่ๆรวยสุดๆเลยนะ คายากาชิ ถ้าที่นี้ขายไปจะได้เท่าไรกันนะ''ส่วนทางคิโนะเองก็...คิดอะไรไม่ดีอยู่เเน่ล่ะ

''มีใครอยู่รึเปล่าคะะ!!''ฉันตะโกนถามจากนั้นสักพักประตูก้เปิดออกอย่างกะทันหันทำเอาพวกเราสะดุ้งโย้ง''อย่าทำให้ตกใจสิ คาดิออน หนอย''สีหน้าของทางนั้นหัวเราะนิดหน่อยก่อนเดินเข้าบ้านไป เเต่ก้แปลกอยู่จริงเเหละ ประตูใหย่อย่างกะยักษ์ทำไมเขาคนนั้นถึงเปิดอย่างง่ายดายนะ ฉันมองขึ้นไปบนตึกที่สูงใหญ่นั้น ภายในคนอยู่เต็มไปหมดเลยเเหะ คงกำลังยุ่งที่มีคนจะย้ายเข้าล่ะสิ''นี่นายนะ คาดิออน''ฉันเรียกคนตรงหน้าให้หยุดลง''ฉันต้องทำอะไรให้นายเป้นการขอบคุรซะเเล้วล่ะ'' ชายตรงหน้ายิ้

มเเปลกก่อนพูดคำที่ไม่เหมาะกับหน้าตัวเองออกมา''ไม่เห็นต้องทำอะไรนิ ยังไงก็เป็นครอบครัวกันเเล้วด้วย''

''หา!! นายพูดอะไรออกมานะ คำพูดมันพิลึกพิลันนะไม่เหมาะกับนายเลยด้วย''เราหัวเราะจนน้ำตาเล้ด เเต่อีกฝ่ายก็ยังคนหน้านิ่งเช่นเดิม''อย่าเข้าใจผิดเจ้าลุกหมาน้อย ถึงเเม้ว่าเจ้าจะเป็นครอบครัวของข้าเเต่สุดท้ายเจ้าก็ต้องตายในหน้าที่ปกป้องข้าอยู่ดี''คำพูที่เย็นยะเยือกของเขากระทบที่หูของฉันมันให้ความรุ้สึกน่ากลัวเเปลกๆด้วย''เหรอ..ตายสินะเเหะๆๆ''ฉันยิ้มจืดให้ก่อนเดินตามหลังเขาเข้าไปในบ้าน ภายในนั้นใหญ่มากๆเอาคนสักหมื่นคนมายัดรวมกันในบ้านหลังนี้คงเข้าไปหมดแน่

''เข้าไปสิ เดี่ยวจะเรียกคนมาช่วยรับหน้าที่ต่อ '' เขาพูดโยไม่ลังเลสักนิดก่อนเดินจากไป

''ไร้มารยาทสุดๆเลยคะ''คิโนะชายตามองคนๆนั้นก่อนเปิดประตุเข้าไปในห้อง ในห้องนั้นมีเตียง3เตียงเเต่ละเตียงเหมือนในโรงเเรมไม่มีผิด''ว้าววว สุดนอดเลยเนี้ยววว''เรย์กระโดขึ้นเตียงอย่างรวดเร้ว''นิ่มสุดๆเลยเนี้ยว..ชักอยากหลับเเล้วสิเนี้ยวว''เรย์โกะพูดเสียงเบาสงเรื่อยๆก่อนเสียงจะหายไป''ไปล้างเท้าก่อนสิคะ เรย์จัง''คิโนะพยายามปลุกเเล้วปลุกอีกแต่ก้ไม่เป้นผล

''หลับลึกมากเลย คายากาชิ'' คิโนะทำท่าทางดูรับไม่ไหว

''เหรอ อ่าช่างเถอะ งั้นเราเอาเตียงริมหน้ตานะคิโนะ ใครมาก่อนได้ก่อน หึ'' 

''หนอยยย ยัยคายากาชิใจร้าย''คิโนะทำหน้ามุ่ยก่อนเดินออกจากห้องดูท่าว่าคงไปหาห้องน้ำล่ะมั้ง

เเต่เด่วห้องน้ำมันอยู่นี้นิ''คิโนะ ห้องน้ำอยู่ในห้องน้า ไปไหนนะ เน้''เเย่เเล้ว!!!คิโนะเดินหายไปแล้ววว

       เเต่งไม่ค่อยเก่งตะยังไงๆขอให้คนมาอ่านเยอะๆนะคะ