ชีวิตในโลกจอมปลอม 変装での生活

ตูม... เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว ฉันหมอบตัวลงตามความเคยชิด
ฟันดาบเร็ว,สมาธิในการต่อสู้,เร่งจิตสังหาร
ฉันรอให้ควันจางและพุ่งเข้าไปฟันทีนึงเพื่อรับรู้ข้อมูลของศัตรู
อ่ะ"โกเล็ม!"ฉันกระโดดกลับมาที่เดิม  ณ ที่ตรงนี้มีฉันเพียงคนเดียวในดินแดนซึ่งถ้าพูดให้เข้าใจง่ายๆคือเราคือคนเดียวที่เป็นนักผญจภัย"ชิ!"
Kayakashi:"ฉันน่ะอยากแข็งแกร่ง เจ้าโกเลมมาสู้กัน! เราคือเบลดมาสเตอร์ผู้เคยสู้มานับไม่ถ้วนเราจะไม่ย่อท้อหรอก ย้ากกก"
เสียงตะโกนดังพร้อมการพุ่งเข้าไปฟันทำให้เกิดควันคลุกที่ตลาดฉันมองไปข้างล่างเห็นผู้คนของดินแดนวิ่งกันไปอย่างชุลมุน''ชิ"ฉันสบถกับตัวเองก่อนจะดึงดาบออกมาจากตัวของมัน
"ดาบผ่ามิติ"ฉันฟันที่ขาของมันเข้าอย่างจังทำให้ส่วนใดส่วนนหนึ่งของมันกระเด็นไปทิศตะวันออก
ที่มีอาคารที่เราซื้อไว้อยู่ ฉันมองไปอีกทางโดยไม่ทันสังเกต"อ้าก" แรงกระเเทกทำให้เกิดค่าความเสียหายที่รุนเเรง ร่างของฉันกระเด็นชนต้นไม้เเห่งการฟื้นฟุถึงมันจะฟื้นฟูให้เเต่กับการที่ค่าHPของนักผจญภัยกับผู้คนดินแดนนั่นแตกต่างกันทำให้ค่าฟื้นฟูนั่นคืบหน้าคนละ10เท่านั้นฉันค่อยๆลุกขึ้นแต่กระนั้นร่างกายกับทรุดอย่างแรกเงาใหญ่ที่ทับถมมาตรงหน้าคือโกเลมที่มีดวงตาสีแดงกำ
ฉันจึงตัดสินใจหยิบโยเกริ์ตมากินแบบไม่ดูสถานการ์ณก่อนจะใช้สกิล
ทันใดร่างกายของฉันก็รู้สึกประหลาดความร้อนแผดเผาไปทั้งตัว ฉันลุกขึ้นแต่กระนั้นความรู้สึกหนักอึ้งยังถาบถมมาที่ร่างกายเรื่อย"โฮก!!"เสียงโกเลมคำรามพร้อมกับลมที่รุนเเรงจากปากของมัน
ทางฝั่ง นูยะ(ใบเตย)
สภาพของบ้านเรือนทั้งหมดอยู่ในระดับปลอดภัยด้วยการโจมตีครั้งเดียวของชายชุดสูท ตาสีเเดงก่ำดั่งปีศาจรอมยิ้มของเขาเหมือนพบเจออะไรบางอย่าง
[กลับมาทางkayakashi]
ฉันมองไปที่ร่างโกเลมอย่างกล้าๆกลัวๆร่างกายไม่ตอบสนองใดเเม้กระทั่งคำสั่งจากหัวสมอง ฉันนั่งลงบนพื้นหญ้าอย่างกับคนหมดเลี้ยวแรง ใบหน้าซีดเผือก ทันใดนั้นความคิดหนึ่งก็หลุดขึ้นมา"จิบะ ถ้านายอยู่ด้วยล่ะก็ ฉันจะสู้อย่างเต็มที่ได้ไหมนะ"ฉันหลับตาลงก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงอาวุธที่พ่นออกมาจากโกเลมไม่โดนตัวเอง เมื่อหรี่ตาขึ้น ภาพที่เห็นคือ .."จิบะ!"ใบหน้าของชายหนุ่มผมเขียวมรกตมองมาที่ฉัน พร้อมรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมอาวุธทั้งหมดถูกเเช่เเข็งทั้งหมด