สำหรับชั้นแกคือเพื่อนแท้ 2

เจ้าหมานั่งพับเพียบ:
แดง หรือ หมูแดงเป็นลูกของแม่หมี เป็นน้องสุดท้องของคอกจากทั้งหมดสามตัว แต่โชคร้าย พี่น้องของแดง ซึ่งก็คือ ดำและตาล เสียชีวิตหมด แต่แดงก็ไม่เหงาเพราะในบ้านนั้นนอกจากแม่หมีแล้ว ยังมีด่าง มะหมาพี่ใหญ่ หมาตัวแรกที่บ้านเลี้ยงไว้ก่อนแม่หมี ด่าง เป็นหมาที่บ้านของชั้นเลี้ยงไว้ ที่จริงต้องพูดว่าขอเค้ามาเลี้ยงมากกว่า เพราะเดิมทีชั้นอยู่ที่แฟลชห้ามเลี้ยงสัตว์ ชั้นอยากเลี้ยงหมามากที่สุด บ้านตรงข้ามชั้นมีหมาอยู่หลายตัว แต่ที่สะดุดตาชั้นมากที่สุดคือ หมาตัวผู้ลายขาว-ดำ หูตูบ ท่าทางหน้าเอ็นดู มันชื่อด่าง ในทุกๆวันชั้นจะนำขนมไปให้และเล่นกับมัน จนเจ้าของบ้านนั้นเริ่มใจอ่อนยกด่างให้ ต่อมาที่บ้านก็รับหมี หรือ แม่หมี มาเลี้ยง ตั้งแต่แดง ตัวเล็กๆจะเกรงกลัวเจ้าด่างมาก เวลาด่างเห่าหรือขู่ แดงจะนั่งพับเพียบ ถึงแม้แดงจะตัวโตกว่าด่างแล้วแดงก็จเคารพด่าง โดยเวลาที่ด่างเห่าหรือขู่ใส่จะนั่งพับเพียบ ต่อมาด่าง ก็ได้ตั๋วไปหาพระอินทร์แบบไม่มีวันกลับ แดงจึงขึ้นมาเป็นมะหมาพี่ใหญ่ของบ้าน
นักล่าผู้เก่งกาจ?:
กิจกรรมที่ แดง หรือ หมูแดง โปรดปรานมากๆคือการล่า โดยเฉพาะลูกเจี๊ยบ ที่ข้างบ้านของชั้นเมื่อก่อนมีเล้าไก่ และแดงเองก็ชอบไปล่าลูกเจี๊ยบเอามากๆ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่แดงกลับมาบ้านพร้อมลูกเจี๊ยบในปาก อย่างภาคภูมิใจ แต่อาจจะสร้างปัญหาให้กับเจ้าของได้ทุกเมื่อ แถม ยังไปฆ่ากระต่ายและแมวของเพื่อนบ้านอีก ก็นะ อยากไม่ปิดประตูเอง ถ้าโจรเอามาปล้นบ้านจะหัวเราะให้ ยัง!ยังไม่พอ ยังขโมยกินอาหารแมวบ้านเค้าอีก เอาเข้าไป นี่ล่ะน้า หมาแสบของบ้าน
ขี้งอล:
แดงถือว่า เป็นหมาพี่ใหญ่ของบ้าน แต่ก็ขี้งอลง่ายเหมือนกัน และเวลางอลนั้นแดงจะแสดงออกโดยการไม่ยอมมากินข้าวจึงลำบากถึงที่ชั้นที่ต้องเอาข้าวไปให้ หรือไม่ก็จูงมันมา (ตัวมันก็หนักใช่เล่นนะ)ถือเป็นการง้อมันไปในตัว ที่แดงขี้งอลนั่นก็พอจะเข้าใจว่ามันแค่อยากให้เจ้าของสนใจตัวมันบ้าง
ปกป้อง:
ถึงแดงนั้นจะไม่ค่อยชอบน้องๆที่เหลือมากนักแต่ แดงนั้นก็มีสปิริตของความเป็นพี่สูง จะคอบปกป้องน้องๆเสมอๆโยครั้งหนึ่งตอนที่ไอ้อ้วนบูม หรือ บิ๊กบูม เป็นลูกหมาหน้าตาน่ารัก ใครเห็นเป็นอยากจับ อย่างเช่นน้าของชั้น น้าคนนี้ตัวออกจะดำมาก ไอ้บูมเห็นคงจะกลัว พอน้าอยากจะจับ อยากจะอุ้ม มันก็หนี ทันใดนั้น แดงเข้ามางับแขนเป็นการเตือนว่า’อย่ามายุ่งกับน้อง’ น้าจึงไม่มีแผลแต่อย่างใดเพราะแดงแค่งับไม่ได้กัด ถ้ากัดน่ะ เตรียมเข้าโรง’บาลได้เลย
In Love:
ใช่ชีวิตของแดงนั้น ก็มีช่วงอินเลิฟเหมือนกันเพราะที่บ้านรักมาก เลยไม่ทำหมัน(แต่จริงๆคือขี้เกียจ เปลืองเงิน นั่นแหละจบ)แดงชอบจ้องจะหนีออกไปหาสาวอยู่เสมอๆ จนกระทั่งวันหนึ่งที่ทางบ้านเผลอ แดงจึงวิ่งออกไปแบบไม่คิดชีวิต ชั้นฝืนอดหลับอดนอนรอเปิดประตูรับมัน สี่วันผ่านไปในตอนเย็น แดงวิ่งกลับมาที่บ้าน ชั้นดีใจมากๆ อย่างน้อยแดงก็ไม่เป็นอะไร
Good bye:
แดงอยู่บ้านนี้มาหลายปี ย่อมเป็นที่เกลียดชังของพวกหัวขโมยอันธพาลและคนใจร้ายสุดๆวันหนึ่งที่แดงออกไปวิ่งก็โดนคนใจร้ายพาดเข้าที่เอวคนอาการย่ำแย่ นอนซมสามวันดีสี่วันแย่ พอจะพาไปหาหมอ แดงก็อาการดีขึ้นแต่ต่อมาแดงก็เริ่มมีอาการแย่ลง พอพาไปหาหมอ หมอก็บอกว่า แดงมันแก่แล้ว ฟันฟางหักหมดปาก ร่างกายทุกส่วนย่ำแย่ไปมาก เลยพามันกลับมาที่บ้าน ช่วงนั้นชั้นต้องกลับมหาลัย ชั้นโทรถามแม่ตลอดว่า แดงเป็นอย่างไงบ้าง กินข้าวบ้างไหม พอกลับมาที่บ้าน ชั้นร้องเรียกแดง เดินหามันทั่วบ้าน พอไปถามแม่ แม่ตอบกลับมาว่า ‘อย่าร้องไห้ดังนะ แดงตายแล้วเมื่อเช้านี้ มันมานอนตายที่หน้าประตูบ้าน ไม่ต้องห่วงนะ แม่ฝังมันแล้ว’ในตอนนั้นชั้นรู้สึกช็อค พอชั้นเดินไปที่หลุมศพของมัน น้ำตานั้นได้ไหลออกมา เจ้าแตงไทยที่เดินตามชั้นอยู่เข้ามาหาเหมือนพยายามจะปลอบ ชั้นวางดอกไม้สีขาวไว้บนหลุมศพ'แกคงไม่อยากให้ชั้นมาเห็นแกตายใช่มั้ยแดง เหนื่อยมากสินะ หลับให้สบาย หากชาติหน้าแกได้เกิดใหม่ เราคงจะได้พบกัน'
R.I.P. นะแดง เจ้าหมาผู้ซื่อสัตย์และภักดีของชั้น
 
 
ตอนนี้แต่งขึ้นเพื่อไว้อาลัยแด่เจ้าแดง มะหมาพี่ใหญ่ของบ้าน