พันธนาการแห่งรัก ' แมรี่ '

          แมรี่เป็นหญิงสาวที่งดงามดั่งเทพธิดาและความงาม

ของเธอทำให้ชายหนุ่มมากมายหมายปอง แมรี่ไม่ได้

เหลียวแล ชายหนุ่มเหล่านั้นเลยซึ่งก็เพราะแมรี่มีคำสาบ

ที่ติดตัวตั้งแต่ชาติภพที่แล้วนั่นก็คือคนที่เธอรัก

จะจากเธอไปจนหมดสิ้นทั้งครอบครัว เพื่อนพ้อง

และคนรัก แมรี่จึงอยู่โดดเดี่ยวในบ้านกลางป่าใหญ่

เพียงลำพัง อยู่มาวันหนึ่งมีชายหนุ่มเป็นพ่อค้า

เดินทางมาจากดินแดนอันไกลโพ้นได้เดินทาง

ผ่านบ้านของแมรี่

          " มีใครอยู่ไหม! ข้าเดินทางมาจากที่ไกลแสนไกล

กระหายน้ำนักได้โปรดช่วยแบ่งน้ำให้สักนิดได้หรือไม่ "

          " ได้สิคนกันเองทั้งนั้น "   แมรี่เดินออกมาจาก

บ้านของเธอพร้อมกับถุงใส่น้ำ แรกเห็นใจของธีโอ

ก็กลายเป็นของแมรี่ไปซะแล้ว

          " เจ้าช่างงามทั้งกายและใจเสียจริงเพียงแค่สบตา

ในใจของข้าก็เป็นสุขเหลือเกินข้าตกหลุมรักเจ้าแล้วหรือนี่ "

          " คงไม่ใช่หรอกท่าน ท่านก็แค่ปลาบปลื้มในน้ำใจของข้า

ก็เท่านั้น "

          " ถ้าอย่างนั้นเจ้าคอยดูว่านี่คือความรักจากใจข้า "

ตั้งแต่บัดนั้นธีโอก็ตั้งหลักปักฐานอยู่ในป่าใหญ่

          " อรุณสวัสดิ์. "   ธีโอกล่าวทักทายแมรี่ตั้งแต่เช้าตรู่

          " อรุณสวัสดิ์."  แมรี่ตอบธีโอ   

          " ข้ายังไม่รู้จักชื่อของเจ้าเลยสาวน้อยใจอารี

ข้ามีนามว่าธีโอ "

          " แมรี่ "

          " ฟืนยังไม่ได้ผ่าให้ข้าช่วยนะ "

          " ไม่เป็นไร."

          " อย่าเย็นชากับข้านักเลย ข้าอยากช่วยเจ้า 

ตามจริง "

ไม่ว่าจะกี่เช้ากี่ค่ำธีโอก็ยังแบกหน้ารวบรวมความกล้า

ครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อมาหาแมรี่ แม้แมรี่จะรู้สึกดี

กับธีโอ แต่ก็มิอาจจะรับความรักนี้ได้ เพราะแมรี่

ไม่ต้องการให้ผู้ใดมาสังเวยชีวิตเพื่อตนอีกแล้ว

แต่ธีโอก็ไม่ยอมแพ้แม้จะเจ็บปวดทุกครั้ง

ที่ถูกปฏิเสธ.พยายามทำให้แมรี่จนในที่สุด

แมรี่ก็รักผู้ชายคนนี้อย่างสุดหัวใจ

และตัดสินใจเอื่อนเอ่ยความรู้สึกของเธอ

ให้ธีโอได้รับรู้ แมรี่และธีโอครองรักกัน

อย่างมีความสุข แต่...เหตุไฉนความสุขของ

ทั้งสองคนนี้ถึงสั้นเหลือเกิน ธีโอได้พลัดตก

จากหุบเขาและสิ้นใจลงในขณะที่เขากำลังหาของป่า

          " แมรี่! ธีโอพลัดตกจากหุบเขาตายไปเสียแล้ว "

ชาวบ้านที่ไปพบร่างไร้วิญญาณของธีโอนำข่าว

ที่เลวร้ายมาบอกแมรี่

          " อันนะ! เป็นความจริงรึ "  น้ำเสียงที่เค้นออกมาจากลำคอของแมรี่ฟังดูสั่นเครือ

          " ตามข้ามาสิ "   ชาวบ้านพาไปยังที่ ที่ธีโอหลับไหลอยู่

          " ธีโอ...ลืมตาสิ "   หยาดน้ำใสๆไหลจากดวงตาของแมรี่

หยดแล้วหยดเล่าและไม่มทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ    

          " ข้า...ข้าได้เห็นกระจ่างแล้วว่าท่านรักข้า

...มากแค่ไหน แต่ท่านทราบหรือไม่ว่าครานี้ข้ารักท่าน

จนสุดหัวใจแล้วเช่นกัน ฉะนั้น...ลืมตาสิธีโอ "

แมรี่ได้แต่พร่ำเพ้อแล้วกอดร่างไร้วิญญาณของธีโอ

อยู่อย่างนั้นโดยไม่ไหวติงไปไหน

แมรีได้พบธีโอทุกวันแต่ในสภาพที่มีดินกลบหน้า

ในระหว่างทางกลับจากสุสานของธีโอ

แมรี่ได้นั่งอยู่ใต้ร่มไม่ใหญ่ซึ่งเป็นที่ที่เธอกับ

ธีโอจะมานั่งรับลมคุยกัน  

        "  ลูกช่างถูกเคราะห์กรรมซัดแรงนัก "

นักบวชผู้อวุโสเหมือนมีญาณบอกเหตุได้ล่วงรู้

ถึงเรื่องแมรี่ที่เธอประสบพบมา

          " ท่านนักบวช เหตุใดลูกต้องมาเจอ

เรื่องโหดร้ายเช่นนี้ด้วย