Brother ชอบค่ะ..รุ่นพี่

     'ชอบใครก็ชอบไป แต่อย่าแสดงออกให้เขารู้ โดยเฉพาะเราที่เป็น ผู้หญิง'
 คำพูดนี่เป็นคำพูดที่แม่พูดไว้ตั้งแต่เด็กยันโต ประโยคสั้นๆแต่ก็ได้ใจความชัดเจน ฝั่งไปในจิตใต้สำนึกส่วนลึกของฉันเลยก็ว่าได้ ทำให้ฉันเป็นผู้หญิงที่ฟอร์มจัดมาก ง่ายๆเลยก็คือ 'เก๊ก' (เฉพาะผู้ชายเท่านั้นนะ -0-) 
 
สมัยประถมปลาย
     'ไอริสๆ เราขอยืมปากกาเธอหน่อยดิ' หัวหน้าห้องชายรูปงามฮึ่ยย หล่อสุดๆเพอร์เฟ็กต์ คือดี  แต่...
     
     'เอาไรร ปากกาไม่มี มีแต่ยางลบจะเอาไหม!'
     'อะ..อ่อๆ ไม่เป็นไรๆไม่เอาก็ได้'  (T^T เอาอีกแล้วทำไมฉันเป็นแบบเน่-----) 
 
 เฮ้อออ ~~ พูดไปแล้วก็ปลง งั้นก็ Let it go let it go ~ Let the storm rage onnnnnnnnnnnnn~~แค่กๆๆ (ไอแบบคนได้ยินไปเจ็ดแปดบ้าน-.-)
 แต่ยังไงก็ช่าง ไหนๆก็อยู่ม.ปลายแล้ว เริ่มใหม่ละกันสู้ๆ ฮุ่ยเล่ฮุ่ย ๆ..ไฟท์ติ้งง 
 
ณ โรงเรียนไฮสคูลเฮเฟน
     'ไอริสๆ ได้ทำงานที่ครูสมรสั่งมาป่ะ' 
     'หึๆๆ ระดับนี่แระ..ยะ...'
     'เฮ้ย เมพมากอ่ะริส เอามาดูหน่อยสิ นับถือสุดๆ ><'
     'ยังไม่เสร็จ T^T'
     'อ้าววววววว' แหม อ้าวนี่ยาวยังกับแม่น้ำเจ้าพระยาก็ไม่ปาน -..-
 
 ในขณะที่กำลังไว้อาลัยกับความขี้หลงขี้ลืมของตนเอง เสียงนางฟ้าก็ลอยมาเตะหูดังป๊อก ก่อนจะขยับริมฝีปากอันแดงแจดแจ๊น ว้าวว *0* อะเมซิ่งงง 
 
     'นำรายงานที่ครูสั่งมาส่งค่ะ นักเรียน'
 
 ผ่านไป 10 นาที
     'ไอริสา กับ ภคมน งานเธอสองคนอยู่ไหน'
     'อะ..เอ่อ คือเมื่อวานหนูไม่มีเวลาทำงานเลยค่ะคุณครู คือหนูต้องหาเห็บให้ตีตี้ ต้องขัดหลังคาบ้าน ไปขายข้าวเกรียบอยู่งานวัด และต้องไปรับจ๊อบกำจัดปลวก คือหนูไม่ว่างจริงๆค่ะ เชิญคุณครูลงโทษได้เลยค่ะ TT'
 
โอ้โหววแหะ ยัยพริ้งนี่ตีบทแตกจริงไรจริง ยังกะนั่งฟังกลอน -..- แล้วฉันจะแก้ตัวยังไงละเนี่ย เมื่อวานก็เล่นจนลืม เอาไงดีๆ งั้นก็บอกไปตรงๆเลยละกัน 
     
     'คือเมื่อวานหนูเล่นเกมเพลินจนลืมดูเวลาค่ะ ขอโทษค่ะ'
     'อืม..จากที่ฟังเหตุผลของพวกเธอ งั้นครูขอลงโทษพวกเธอทั้งสองให้แยกกันไปทำความสะอาดตึก 1 กับ ตึก 2 แบ่งกันและเคลียร์ให้เสร็จวันนี้นะ'
     'คะ/คะ'
 
 ณ ตึก 1 
 ชีวิตสุดแสนจะรันทด ตึก1 เล็กเท่ารังหนูซะที่ไหนล่ะ ใหญ่ยังกะเอาช้างอัดกันได้ร้อยๆตัว (เว่อร์ๆๆ)
     
     *'ออก~อย่างนี้ต้องลาออก จะขอลาออกประท้วงคนงกนัก~เสียเวลาๆ'
       'ฮ่าๆๆ อุ๊ก..'
 
เฮ้ยนั้นเสียงหัวเราะใครหน่ะ ตายแล้วๆฟอร์มฉันหายหมด ใครกันนะใครรร ก่อนที่จะฉันจะหันไปก็พบกับชายร่างสูง ผมสีดำสนิท นัยน์ตาสีน้ำตาลชัดเจน ผิวขาวใสเนียน ไหล่กว้างดูอบอุ่น จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากเป็นกระจับได้รูป และที่สำคัญรอยยิ้มนั้นที่ทำให้คนที่ได้เห็นอ่อนระทวยเลยทีเดียว ...
 
     'อ๊ะ เอ่อผมขอโทษที่เสียมารยาทแต่ตึกห้าอยู่ที่ไหนเหรอครับ^^?'
 
ตึกตัก~ตึกตัก~ ความรู้สึกนี่มันคืออะไรกันนะ ทำไมฉันไม่เคยเป็นมาก่อนเลย หรือนี่จะเป็น 'ครั้งแรก' ของฉันกันนะ...
 
 
 
*เพลง ลาออก-บิลลี่
 
 
                                                อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะคะ ติ                                                     ชม เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ
                                                      พึ่งเขียนครั้งแรกค่ะ><