ชายผู้กระหายเลือด

แกรนไม่สนว่ามนุษย์ จะทรมานแค่ไหนพวกเค้ามองมนุษย์แค่เศษขยะอิเล็กทรอนิกส์ การได้เห็นความทุกข์ทรมานของมนุษย์เป็นยาชูกำลังชั้นยอดให้แกรนมีชีวิตอยู่ได้ ไม่มีใครรู้ว่าพวกเค้าต้องการอะไร ทำไมต้องฆ่ามนุษย์ หรือ? พวกเค้าไม่ใช่มนุษย์กันแน่!! แม้แต่ร่องรอยของการใช้ชีวิตของแกรนก็ไม่มีใครทราบ ก็เพราะเทคโนโลยีที่ก้าวล้ำ ทำให้อะไรๆในสังคมง่ายไปหมด และการกำเนิดตัวตนของพวกเค้าก็ง่ายเหมือนกัน…………….
    ศพแรก……
เช้าที่แสนสดใสของใครบางคน และเช้าที่แสนน่าเบื่อของใครบางคนอีกเช่นกัน
       “แม่คร้าบบบบบ !!!! ผมจะออกไปข้างนอกแม่จะฝากซื้ออะไรไหม”                             
 กิว เด็กหนุ่มเดินมาถามแม่ที่ห้องครัว
       “ไม่หรอกจ๊ะ”
 พราวดี เหงยหน้ามาพูดกับลูกชาย หลังจากที่เธอล้างจานเสร็จ
            “ครับ”
สิ้นเสียง เด็กหนุ่มรีบเดินไปที่ปากซอย เพื่อไปซื้อหนังสือที่เค้าชอบอ่าน ในที่สุดกิวก็มาถึงร้านหนังสือที่เค้ามาเป็นประจำ เค้าเดินผ่านเครื่องสแกนที่เคยเดินผ่านประจำก่อนเข้าร้าน เครื่องสแกนก็ทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มที่ ไม่คิดใช่ไหมว่าแค่ร้านขายหนังสือก็ยังมีเครื่องสแกน กิวรีบไปมุมหนังสือที่เค้าโปรดปรานมากที่สุด “ฆ่าหั่นศพ” กิวรีบหยิบขึ้นมาเปิดอ่านทันที โดยไม่ลังเลว่าเนื้อหาในหนังสือมันจะร้ายแรงมากแค่ไหน ดูแบบเผินๆแล้วร้านขายหนังสือร้านนี้ก็เป็นแค่ร้านธรรมดาที่มีหนังสือนิยายวัยรุ่น ตั้งโชว์อยู่หน้าร้าน พร้อมสมุดวาดภาพระบายสีของเด็กอนุบาล แต่ใครจะไปคิดว่า มุมหนังสือที่กิว ไปนั่งอ่านนอนอ่านตรงนั้น มันเป็นคลังของหนังสือ แนว ไขคดี คดีอาชญากรรมที่โหดเหี้ยมมากที่สุด และที่ขาดไม่ได้คือ “แกรน”
ขณะที่กิวกำลังใจจดใจจ่อกับหนังสือฆ่าหั่นศพ อยู่ๆบรรยากาศในร้านกลับเงียบสงัด แสงไฟจากหลอดไฟเริ่มหรี่แสงลงน้อยๆจนดับไร้สาเหตุ ไอเย็นจากแอร์ในร้านเพิ่มความเย็นมากขึ้น จนทำให้กิวรู้สึกหนาวขึ้นมา ท้องฟ้าที่เคยเต็มไปด้วยแสงอาทิตย์กลับเต็มไปด้วยเมฆที่ครึ้มดำ พร้อมกลับลมที่กระหน่ำพัดเข้าทางหน้าต่างทำให้เกิดเสียงดังจากหน้าต่างที่เปิดปิด กิวรู้สึกว่าบรรยากาศไม่ดีแล้ว เค้าเลยรีบวางหนังสือฆ่าหั่นศพเล่มนั้นลง แล้วรีบเดินออกจากมุมหนังสือ แต่ในขณะนั้นมีลมปริศนาพัดหนังสือทั้งหมดกระจัดกระจายเต็มร้าน  กิวอึ้งไปสักพักเมื่อลมหยุดมีหนังสือเล่มหนึ่งยังวางอยู่บนชั้น เค้าเอะใจว่าทำไมหนังสือเล่มนี้ถึงไม่หล่นมากองเหมือนกับหนังสือเล่มอื่น กิวไม่รอช้าคว้าหนังสือเล่มนั้นมาอย่างรวดเร็ว “แกรน”!! คำเดียวเท่านั้นที่ทำให้ดวงตาของกิวเบิกโผล่ ล้มลงกระแทกกับพื้นอย่างแรง!
        “ไอ้หนุ่ม ๆ”
เสียงของเฮียเจ้าของร้านแล่นเข้ามาในหัวของกิว จนทำให้กิวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเห็นเฮียเจ้าของร้านตัวอ้วนๆ นั่งอยู่บนเก้าอี้อิเล็กทรอนิกส์มองหน้าเค้าอยู่
       “ผมเป็นอะไรไปครับ”
 กิวเอ่ยด้วยเสียงอ่อนแรง พร้อมมือขมับที่หัวแบบมึนๆ
       “ก็เองน่ะอยู่ดีๆ ก็ลงไปนอนกับพื้น ง่วงก็ไปนอนบ้านสะ”
เฮียพูดเหมือนกิวเป็นตัวเกะกะในร้าน กิวรีบลุกขึ้นแล้วนำหนังสือไปที่เครื่องคิดเงิน วางหนังสือลงบนเครื่องแล้วนำบัตรสมาชิกร้านจ่ายค่าหนังสือ แต่อยู่ๆกิวรู้สึกว่าบรรยากาศในร้านมันแปลกๆ ก่อนหน้านี้หนังสือทั้งร้านมันกระจัดกระจาย แต่ตอนนี้หนังสือในร้านวางเป็นระเบียบเรียบร้อยเหมือนไม่มีใครแตะมันเลย เนื่องจากเครื่องวางหนังสือในชั้น จะทำหน้าที่จัดหนังสือให้เป็นระเบียบตลอดเวลา เค้ารีบหยิบหนังสือแล้วเดินออกจากร้านทันที เมื่อถึงบ้าน เค้ารีบเดินขึ้นไปบนห้องแล้วรีบหยิบหนังสือที่ซื้อมาอ่านทันที 
            “บทนำ  หนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการกำจัดขยะอิเล็กทรอนิกส์ ที่เป็นขยะของโลกเราควรช่วยกันกำจัดขยะพวกนี้ออกไป เพื่อเพิ่มพื้นที่ว่างให้แก่โลกของเรา!!!!!! “แกรน”
กิวทำหน้างุนงงกับหนังสือเล่มนี้และหัวเราะพลางๆ
        “เหอะ หนังสือบ้าบออะไร กำจัดขยะ” ทันทีที่คำพูดของกิวสิ้นสุดลง…….