ฺBanyan อาถรรพ์ไทรอาบเลือด
9.8
เขียนโดย Stone_Love_in_the_Mist
วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 18.33 น.
1 chapter
1 วิจารณ์
3,578 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 19.09 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
1) Charpter 1 ลาวดวงเดือน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความBanyan อาถรรพ์ไทรอาบเลือด
Stone_Love_In_The_Mist เขียน
..........
เคยได้ยินเรื่องราวตำนานแปลกๆของโรงเรียนคุณบ้างไหม ตำนานแปลกๆที่เป้นเรื่องเล่าผีสาง ผมเป็นคนที่ไม่ชอบเลยตำนานแบบนี้ ได้ยินแล้วขนลุกทุกที...
..........
'โอ้...ละหนอ ดวงเดือนเอ๋ย พี่มาเว้า...รักเจ้าสาวคำดวง
โอ้...ดึกแล้วหนอ พี่ขอลาล่วง อกพี่...เป็นห่วง เพราะรักเจ้าดวงเดือนเอย
ขอลาแล้ว เจ้าแก้วโกสุม...
เออเอ้อเออเออเอ่อเออเอ้อ เออเอ้อเออเออเอ่อเออ
เออเอ้อเออเออเอ่อเออเอ้อ เออเอ้อเออเออเอ่อเออ
พี่นี้รักเจ้าหนอ... ขวัญตาเรียม
จะหาไหนมาเทียม โอ้ดวงเดือนเอย
จะหาไหน หาไหน มาเทียม โอ้เจ้าดวงเดือนเอย(ซ้ำ)'
...
เสียงเพลงแว่วบรรเลงดังเจื้อยแจ้วไปตามลำโพงต่างๆทั่วโรงเรียน 'ศรศิลป์ดนตรีไทยวิทยาคม' ในยามค่ำคืน เสียงบรรเลงของขิมดนตรีชนิดหนึ่งดังคลอไปพร้อมๆกันกับเพลงลาวดวงเดือนในวันที่จันทร์เต็มดวง ราตรีนี้...ไร้คนช่วยเด็กหนุ่มได้!
"ปล่อยเราไปเถอะนะ เราไม่รู้เราไม่เห็นอะไรทั้งนั้นขอร้องล่ะ อย่าทำอะไรเราเลยนะ ขอร้องล่ะนะอย่าทำอะไรเราเลย" เด็กหนุ่มร้องขอความเมตตาจากบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ตรงหน้า มันใส่ผ้าคลุมสีดำมืดแล้วใส่หน้ากากบางอย่างไว้กับตัว ซึ่งแน่นอนไม่มีใครสามารถรู้ได้ว่าร่างที่แท้จริงของมนุษย์...ที่ไม่น่าจะใช่มนุษย์นั้นเป็นใคร
"ปล่อยเราไปเถอะ อย่ามายุ่งกับเราเลย!" เด็กหนุ่มร้องไห้ขอความเมตตา เสียงตะโกนของเขาไม่สามารถดังไปถึงยามที่อยู่หน้าโรงเรียนได้เนื่องจากเสียงเพลงลาวดวงเดือนนั้นได้กลบเกลื่อนเสียงขอความช่วยเหลือของ 'เจมส์' ไว้แล้ว
ร่างปริศนานั้นเดินตรงมาหาเจมส์เรื่อยๆก่อนที่จะเข้าจับตัวเจมส์ไว้แล้วกระทำการบางอย่างที่ไร้ซึ่งคนเห็นได้ ราตรีนี้...ไร้คนช่วยเด็กหนุ่มได้
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!"
Stone_Love_In_The_Mist เขียน
..........
เคยได้ยินเรื่องราวตำนานแปลกๆของโรงเรียนคุณบ้างไหม ตำนานแปลกๆที่เป้นเรื่องเล่าผีสาง ผมเป็นคนที่ไม่ชอบเลยตำนานแบบนี้ ได้ยินแล้วขนลุกทุกที...
..........
'โอ้...ละหนอ ดวงเดือนเอ๋ย พี่มาเว้า...รักเจ้าสาวคำดวง
โอ้...ดึกแล้วหนอ พี่ขอลาล่วง อกพี่...เป็นห่วง เพราะรักเจ้าดวงเดือนเอย
ขอลาแล้ว เจ้าแก้วโกสุม...
เออเอ้อเออเออเอ่อเออเอ้อ เออเอ้อเออเออเอ่อเออ
เออเอ้อเออเออเอ่อเออเอ้อ เออเอ้อเออเออเอ่อเออ
พี่นี้รักเจ้าหนอ... ขวัญตาเรียม
จะหาไหนมาเทียม โอ้ดวงเดือนเอย
จะหาไหน หาไหน มาเทียม โอ้เจ้าดวงเดือนเอย(ซ้ำ)'
...
เสียงเพลงแว่วบรรเลงดังเจื้อยแจ้วไปตามลำโพงต่างๆทั่วโรงเรียน 'ศรศิลป์ดนตรีไทยวิทยาคม' ในยามค่ำคืน เสียงบรรเลงของขิมดนตรีชนิดหนึ่งดังคลอไปพร้อมๆกันกับเพลงลาวดวงเดือนในวันที่จันทร์เต็มดวง ราตรีนี้...ไร้คนช่วยเด็กหนุ่มได้!
"ปล่อยเราไปเถอะนะ เราไม่รู้เราไม่เห็นอะไรทั้งนั้นขอร้องล่ะ อย่าทำอะไรเราเลยนะ ขอร้องล่ะนะอย่าทำอะไรเราเลย" เด็กหนุ่มร้องขอความเมตตาจากบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ตรงหน้า มันใส่ผ้าคลุมสีดำมืดแล้วใส่หน้ากากบางอย่างไว้กับตัว ซึ่งแน่นอนไม่มีใครสามารถรู้ได้ว่าร่างที่แท้จริงของมนุษย์...ที่ไม่น่าจะใช่มนุษย์นั้นเป็นใคร
"ปล่อยเราไปเถอะ อย่ามายุ่งกับเราเลย!" เด็กหนุ่มร้องไห้ขอความเมตตา เสียงตะโกนของเขาไม่สามารถดังไปถึงยามที่อยู่หน้าโรงเรียนได้เนื่องจากเสียงเพลงลาวดวงเดือนนั้นได้กลบเกลื่อนเสียงขอความช่วยเหลือของ 'เจมส์' ไว้แล้ว
ร่างปริศนานั้นเดินตรงมาหาเจมส์เรื่อยๆก่อนที่จะเข้าจับตัวเจมส์ไว้แล้วกระทำการบางอย่างที่ไร้ซึ่งคนเห็นได้ ราตรีนี้...ไร้คนช่วยเด็กหนุ่มได้
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!"
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ