แค่คำว่ารัก

 ''คบกับฉันได้ไหม''
นั่นเป็นประโยคแรกระหว่างนำ้เย็น ชายหนุ่มผู้เหยือกเย็นเหมือนซื่อ และไออุ่นผู้หญิงที่เฉื่อยชาที่สุดในโรงเรียน
''ฉันรอคำตอบอยู่นะ''
คำพูดของนำ้เย็ยทำให้ไออุ่นหลุดจากภวังค์ ไออุ่นได้แต่พยักหน้ารับเพราะยังตกใจกับคำพูดของนำ้เย็ยอยู่
..............4ปีต่อมา..............
''ถามจริงๆเถอะไอ เทอทนอยู่กับคุณชายเย็นชานั่นมาตั้ง4ปีได้ยังไงกัน''
''เขาชื่อนำ้เย็น อีกอย่างฉันไม่ได้ทน แต่ฉันรักเขา''
''อะไรที่ทำให้เทอรู้สึกว่ารักกันล่ะ เขาเคยบอกรักเทอด้วยเหรอ''
คำพูดแทงใจของหยาดฟ้าทำเอาไออุ่นพูดไม่ออก ก็จริงอย่างที่เพื่อนของเทอพูด นำ้เย็นไม่เคยบอกรักเทอเลยสักครั้งและไม่เคยโทรหาเทอเลยแม้แต่นิดเดียวเลยด้วยซำ้ ไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันแม้แต่กินข้าวที่โรงเรียนก็แทบจะนับได้ และอะไรกันคือสิ่งที่ทำให้ไออุ่นรักนำ้เย็น หรือเป็นเพราะว่าคำขอคบกันของนำ้เย็นเท่านั้นจริงๆ
''เย็นนี้กับด้วยนะไปกินไอศครีมด้วยกัน''
หยาดฟ้าเอ่ยชวนเพื่อนที่กำลังนั่งหน้าเศร้าเพื่อให้เทอรู้สึกดีขึ้น ไออุ่นได้แต่นั่งพยักหน้าเงียบๆก่อนจะมองดูนาฬิกาข้อมือ
''ไปเก็บกล่องข้าวเหรอ''
''จ้ะเดี๋ยวมานะ''
ไออุ่นเดินไปยังล็อกเกอร์เก็บของของนำ้เย็น ก่อนจะเปิดออกด้วยกุญแจสำรองของนำ้เย็นเก็บเอาไว้ใต้กระถางต้นไม้ข้างล็อกเกอร์
''หนักเท่าเดิมไม่ได้กิน อีกแล้วสินะ''
ไออุ่นเดินถือกล่องข้าวด้วยสีหน้าเศร้าอีกครั้งนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นำ้เย็นไม่ทานข้าวกล่องที่เทอทำให้แต่ตลอด4ปีที่ผ่านมา นำ้เย็นไม่เคยจะแกะกล่องข้าวด้วยซำ้ไปหลายครั้งที่เทอคิดจะเลิกทำแต่เพราะเทอแค่อยากจะเจอกับนำ้เย็นให้บ่อยขึ้น อย่างน้อยแค่ตอนเอาข้าวกล่องไปให้ก็ยังดี แต่ทุกครั้งเทอก็ทำได้แค่เอาข้าวกล่องไปไว้ไนล็อกเกอร์เท่านั้น
''ไออุ่น''
ไออุ่นหันไปทางเดียวกับต้นเสียง
''นำ้เย็นมีอะไรเหรอ''
ไออุ่นถามก่อนจะแอบเอากล่องข้าวไว้ด้านหลัง
''เปล่าหรอกแค่จะบอกว่าอาทิตย์หน้าซ้อมฟุตบอลดึก คงไม่ได้กลับด้วยน่ะ''
''เอ่อ... จ้ะเข้าใจแล้ว''
นำ้เย็นเดินไปสนามฟุตบอลโดยไม่พุดอะไรต่อ ไออุ่นเดินกับห้องเรียนไปอย่างเงียบๆ
''ไอเทอยังไม่ชินอีกเหรอ เทอก็กับบ้านกับฉันทุกเย็นอยู่แล้วนี่''
หยาดฟ้าพูดพลางตักไอศครีมเข้าปาก ส่วนไออุ่นได้แต่นั่งเงียบเขี่ยไอศครีมจนละลายไปกับนำ้
''หาคนใหม่เถอะ ฉันสงสารเทอจริงๆนะอย่าเอาความรักมาทิ้งที่ผู้ชายที่เขาไม่เห็นคุณค่าขิองเราเลยไม่คุ้มหรอก''
''นำ้เย็นเขาไม่ใช่คนแบบนั่นนะเพียงแต่......''