ความฝันในคืนวันเก่า

  ผมค่อนข้างมีความสุขอย่างมากที่ได้นั่งข้างคนที่ผมตามหา ผมว่าผมควรจะบอกเธอไปว่าผมคือใคร เย็นวันนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะบอกกับเธอในวันพรุ่งนี้
  ผมกลับไปที่บ้านเช่าโทรมๆของผมแล้วหยิบของสิ่งหนึ่งออกมาจากกล่องเหล็กของผม มันคือเเหวนเงินสลักชื่อของผมกับแองเจิ้ล
ในวันต่อมา   เช้าวันนี้ค่อนข้างไม่สดใสมีฝนตกเล็กน้อย แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้กับสภาพอากาศ เธอยืนอยู่ตรงต้นไม้ตรงข้ามบ้านเช่าของผม ผมจึงใชโอกาสนั้นเดินไปหาเธอ และเดินไปมหาลัยกับเธอ
'ทำไมถึงไม่พกร่มมาล่ะ ฝนตกนานแล้วนะ'
ผมถามเธอไปแบบนั้น
"ฉันคิดอะไรไม่ค่อยทันน่ะ แฮะๆ"
'ทั้งมี่เก่งขนาดนั้นเนี่ยนะ'
"ฮะๆ..ว่าแต่ขอดูแหวนวงั้นหน่อยสิ"
ผมเอาแหวนวงนั้นให้เธอดูพร้อมกันดูปฎิกิริยาของเธอ
"นี่มัน.."
เธอนิ่งอยู่สักพัก
'เป็นอะ..'
ผมกะจะถามว่าเป็นอะไรมั้ยแต่เธอก็วิ่งไปซะแล้ว..ผมไม่อยากจะคิดเเบบนั้นเลยแต่ผมก็อดคิดไม่ได้ นั่นคือ ผมทำให้เธอร้องไห้..ผมไม่เคยเจ็บปวดใจมากขนาดนี้มาก่อนเลย
ผมไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเธอเลยจริงๆ
''เป็นไงบ้างหรอกริม..7ปีมาแล้ว..''
ผมแทบจะร้องไห้ออกมาเลยทีเดียว
'ก็..คิดถึงเธอมากเลยทุกๆวัน..แต่ว่านะ..'
"แต่ว่า?"
'ความรู้สึกที่มีต่อเธอก็ไม่เปลี่ยนล่ะนะ..'
"นั่นสินะ..ฉันก็เหมือนกัน"
'พรุ่งนี้น่ะ'
"หืม?"
'ถ้าว่างละก็..ไปกินข้าวกันนะ'
เธอหน้าแดงเล็กน้อยและเอามือปิดปากตัวเองด้วยความดีใจ
"ไปสิ..พรุ่งนี้นะ"
'อืม!'
ผมให้สัญญากับเธอพร้อมกับกลับบ้านไปเตรียมทุกอย่างให้พร้อมกับการกินข้าวในวันพรุ่งนี้
................................................................................................................