ความฝันในคืนวันเก่า

  ผมค่อนข้างมีความสุขอย่างมากที่ได้นั่งข้างคนที่ผมตามหา ผมว่าผมควรจะบอกเธอไปว่าผมคือใคร เย็นวันนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะบอกกับเธอในวันพรุ่งนี้

  ผมกลับไปที่บ้านเช่าโทรมๆของผมแล้วหยิบของสิ่งหนึ่งออกมาจากกล่องเหล็กของผม มันคือเเหวนเงินสลักชื่อของผมกับแองเจิ้ล

ในวันต่อมา   เช้าวันนี้ค่อนข้างไม่สดใสมีฝนตกเล็กน้อย แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้กับสภาพอากาศ เธอยืนอยู่ตรงต้นไม้ตรงข้ามบ้านเช่าของผม ผมจึงใชโอกาสนั้นเดินไปหาเธอ และเดินไปมหาลัยกับเธอ

'ทำไมถึงไม่พกร่มมาล่ะ ฝนตกนานแล้วนะ'

ผมถามเธอไปแบบนั้น

"ฉันคิดอะไรไม่ค่อยทันน่ะ แฮะๆ"

'ทั้งมี่เก่งขนาดนั้นเนี่ยนะ'

"ฮะๆ..ว่าแต่ขอดูแหวนวงั้นหน่อยสิ"

ผมเอาแหวนวงนั้นให้เธอดูพร้อมกันดูปฎิกิริยาของเธอ

"นี่มัน.."

เธอนิ่งอยู่สักพัก

'เป็นอะ..'

ผมกะจะถามว่าเป็นอะไรมั้ยแต่เธอก็วิ่งไปซะแล้ว..ผมไม่อยากจะคิดเเบบนั้นเลยแต่ผมก็อดคิดไม่ได้ นั่นคือ ผมทำให้เธอร้องไห้..ผมไม่เคยเจ็บปวดใจมากขนาดนี้มาก่อนเลย

ผมไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเธอเลยจริงๆ

''เป็นไงบ้างหรอกริม..7ปีมาแล้ว..''

ผมแทบจะร้องไห้ออกมาเลยทีเดียว

'ก็..คิดถึงเธอมากเลยทุกๆวัน..แต่ว่านะ..'

"แต่ว่า?"

'ความรู้สึกที่มีต่อเธอก็ไม่เปลี่ยนล่ะนะ..'

"นั่นสินะ..ฉันก็เหมือนกัน"

'พรุ่งนี้น่ะ'

"หืม?"

'ถ้าว่างละก็..ไปกินข้าวกันนะ'

เธอหน้าแดงเล็กน้อยและเอามือปิดปากตัวเองด้วยความดีใจ

"ไปสิ..พรุ่งนี้นะ"

'อืม!'

ผมให้สัญญากับเธอพร้อมกับกลับบ้านไปเตรียมทุกอย่างให้พร้อมกับการกินข้าวในวันพรุ่งนี้

................................................................................................................