Hide and Seek เรื่องเล่าในคืนวันหนึ่ง

3 ปีที่แล้วตอนฉันอยู่เกรด5 ฉันเองก็จำไม่ได้ว่าทำไมตอนนั้นฉันถึงอยู่ในบ้านคนเดียวในคืนนั้น ฉันเล่นอินเทอร์เน็ตไปเรื่อยๆจนได้เจอกับเกมนี้ และโชคดีจริงๆที่เวลาในตอนนั้นก็ตี1กว่าๆแล้ว ฉันคิดว่าตอนนั้นฉันอาจจะไม่กลัวหรือเพราะอะไรก็ไม่รู้ ฉันได้ตัดสินใจเล่นซ่อนหาคนเดียวนี่
ฉันใช้ตุ๊กตาสาวชาวบ้านและทำตามขั้นตอน(แต่ฉันไม่ได้ใส่ชิ้นส่วนอะไรใดๆจากร่างกายของฉันทั้งสิ้นนะ) และฉันใช้เวลาในการเตรียมสิ่งของนานทำให้พอฉันหามีดและน้ำเกลือได้ มันก็เป็นเวลาอีก 2 นาทีตี 3 พอดี
ฉันปิดคอมพิวเตอร์ ไฟในห้องนั่งเล่น ไฟในห้องครัว แล้วก็เดินไปในห้องน้ำ ฉันไม่ได้ดูเวลา แต่ฉันจำได้ว่าฉันคิดว่า “มันน่าจะตี 3 แล้วล่ะ” จากนั้นฉันก็เริ่มต้นบทสวด (มันเรียกว่าบดสวดรึเปล่า? มันเรียกว่าอะไรนะ?)
 ฉันเดินไปที่ห้องรับแขกที่ติดกับห้องน้ำ นับ 1 ถึง 10 แล้วก็เดินออกไปแทงตุ๊กตา
จากนั้นฉันก็กลับมาที่ห้องรับแขก ปิดประตู เปิดทีวี แล้วหยิบน้ำเกลือและโทรศัพท์มือถือเข้าไปในตู้
ฉันยังได้ยินเสียงทีวี แล้วฉันก็รอ.. ฉันจำไม่ได้ว่าเวลามันผ่านไปนานเท่าไหร่..
จู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงคลื่นแทรกในทีวีที่ตอนนั้นเป็นรายการโชว์ มันค่อนข้างน่ากลัว แต่ทีวีในห้องรับแขกมันก็เคยมีเสียงอย่างนี้มาเมื่อไม่นานมานี้ ดังนั้นฉันเลยพยายามไม่ไปสนใจมันมากนัก แต่หลังจากนั้น ฉันได้ยินเสียงดังมาจากทีวี
 “ก๊อก” “ก๊อก” “ก๊อก” “ก๊อก”
เสียงมันรวมกับไปเสียงคลื่นแทรกก่อนหน้านี้ แต่มันดังราวกับว่ามีมือยื่นออกมาจากทีวี(ที่อยู่ถัดจากตู้ที่ฉันแอบอยู่)และกำลังเคาะประตูตู้
 เสียงเคาะนั้นดังอยู่ประมาณ 10 ครั้งก่อนที่จะหยุดไป ฉันรู้สึกเครียดและเหมือนหายใจไม่ออกจนเสียงนั้นหยุดลง
 แต่ซักพัก เสียงคลื่นแทรกนั้นก็เริ่มลดระดับและเพิ่มระดับเอง มันดังมากจนเหมือนหูฉันจะแตก แล้วมันก็เงียบไปเหมือนปิดทีวี
 ทันใดนั้น ทีวีก็ปิดจริงๆ ฉันคิดว่า “ห๊ะ.. เกิดอะไรขึ้น..?” แล้วก็กลั้นหายใจแล้วก็รอ
แล้วทีวีก็เปิดอีกรอบ พร้อมกับเสียง
 “เธอ” “ซ่อน” “อยู่” “ไหน” “นะ”
 (ทีวีปิดแล้วก็เปิด)
 “ฉัน” “รู้” “ว่า” “เธอ” “อยู่” “ที่” “นั่น”
 (ทีวีปิดแล้วก็เปิด)
“ออก มา!!!”
(ทีวีปิด สักพักก็เปิด)
“ฉัน” “เดา” “ว่า” “เธอ” “ไม่” “อยู่” “ที่” “นี่”
 (ทีวีปิดแล้วก็เปิด)
 แล้วเสียงคลื่นแทรกก็กลับมา ฉันจำเสียงนั้นได้ดีเลย
ตอนที่มีเสียงพูดออกจากทีวีนั้น ทีวีก็เปลี่ยนช่องไปเรื่อย (อย่างเช่น ช่องหนึ่งคำว่า “เธอ” แล้วเปลี่ยนเป็นช่องสองเป็นคำว่า “อยู่”)
ตอนช่วงกลางๆ ตรงคำว่า “ออก มา!!!” เสียงมันเหมือนออกมาจากละครทีวี แต่มันก็ไม่ได้เปล่งเสียงออกมาทั้งคำพร้อมกัน มันเหมือนเป็นฉากที่ผู้หญิงกำลังกรีดร้อง
แล้วทีวีก็ปิดลง และมันก็ไม่ได้เปิดขึ้นแม้เวลาจะผ่านไปสักพักก็ตาม
ฉันกลัวมาก และฉันก็ไม่อยากจะออกไปจากตู้นี้ ฉันอยากจะโทรหาใครซักคนฉันเลยหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แต่ว่าเสียงของตกแต่งโทรศัพท์ฉันมันกระทบและดังขึ้น(ฉันมีกระจกเล็กๆบานนึง USB ของประดับต่างๆ ฯลฯ)
ในตอนนั้นเอง ทีวีก็เปิด
 “นั่น”
 “เสียง”
 “อะ”
 “ไร”
 แล้วทีวีก็ปิด ฉันกำมือถือไว้แน่น
 แล้วทีวีก็เปิดอีกครั้ง

 “เฮ้”

 เสียงนั้นดังมาก และทีวีก็ไม่ได้ปิดอีก เสียงคลื่นแทรกก็กลับมาอีกครั้ง
 “ฉัน”
 “รู้”
 “เธอ”
 “อยู่”
 “นั่น”

 “หา”
 “เธอ”
 “เจอ”
 ฉันกลัวมากก แต่มันดูเหมือนว่ามันยังหาฉันไม่เจอ ดังนั้น ฉันเลยวิ่งออกจากตู้พร้อมกับน้ำเกลือในปาก (ฉันไม่รับรู้อะไรเลยในขณะนั้น แต่ทีวีมันปิด ทั้งๆที่ฉันเปิดมันก่อนเข้าไปในตู้) แล้วเปิดประตู เปิดไฟห้องน้ำ แล้วพบว่า
 ตุ๊กตานอนอยู่บนพื้นพร้อมกับมีด
 ตุ๊กตาที่ตัวเปียกโชกดูเหมือนกับมันพยายามคลานขึ้นมาจากอ่าง มีดถูกปามาที่พื้น ฉันตกใจจนเผลออ้าปาก โชคดีที่น้ำเกลือนั้นตกลงบนตุ๊กตาพอดี แล้วฉันก็หยิบมีดขึ้นมาและฉีกตุ๊กตาออกเป็นชิ้นๆ
ฉันเปิดไฟทุกดวงในบ้าน ในห้องครัว ห้องนั่งเล่น เปิดทีวีในห้องนั่งเล่น ที่ริมระเบียง ฯลฯ ฉันไม่ได้ดูนาฬิกาแล้วก็ตรงไปยังห้องครัว หยิบแวรป ถุงพลาสติก ถุงขยะ มาเพื่อห่อตุ๊กตา แล้วแทงมันด้วยมีดหลายๆครั้ง จากนั้นก็ห่อมันพร้อมกับมีดด้วยถุงพลาสติก 5 ชั้น และมัดมันอย่างแน่นหนาในถุงขยะ แต่ฉันก็ยังไม่มั่นใจ จึงพันมันด้วยเทปอีกที
ฉันดูนาฬิกาตอนที่ฉันเดินออกจากห้องนั่งเล่น และนาฬิกานั่นบอกเวลา 3:05 am
ทั้งหมดนี่เกิดขึ้นในเวลาเพียงแค่ 5 นาที ???!!!
มันควรจะผ่านไป 5 นาทีตอนที่ฉันได้ยินเสียงเคาะตู้ ไม่สิ การจัดการตุ๊กตานั่นหลังจบเกมมันกินเวลาเกิน 5 นาทีด้วยซ้ำ
แต่ทั้งหมดนี่ ใช้เวลาแค่ 5 นาที?