(Fic BM) Trap

"ทำไมเจ้าชายต้องทำ? ทำแล้วจะมาม่อนกลับมาหาเจ้าชายรึไง?" ชายหนุ่มผมทองนามเบลเฟกอลโต้เถียงกับศัตรูในใจ

ศัตรูที่จู่ๆ ก็กระซิบถ้อยคำเสนอแสนเจ็บปวดให้โดยที่ตัวเขาไม่รู้สักนิดว่ามันเข้ามาในหัวได้อย่างไร หรือแม้กระทั่งว่ามันเป็นเสียงของใครกันแน่

"ถ้าไม่ทำ....มาม่อนก็จะตายจริงๆ ?" เจ้าชายแห่งวาเรียลดเสียงสลดลงเมื่อรู้ว่าข้อเสนอได้ไปเอี่ยวกับด้ายชีวิตใครบางคน ก่อนจะเปลี่ยนเป็นกร้าวเหมือนก่อน

"อย่ามาหลอกเจ้าชายให้ใส่เขาเลย!! แกน่ะเป็นใคร?!" เขาคว้ามีดคู่กายออกมา แต่ในมือของเขากลับว่างเปล่า

ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าอัจฉริยะมองมือตนนิ่ง ก่อนจะเข้าใจว่าสถานการณ์เป็นยังไง แต่ก่อนอื่นคงต้องเปลี่ยนจาก 'ศัตรู' เป็น 'พรายกระซิบ' เสียก่อน

"ชิชิชิ โชคดีที่เจ้าชายแอบอ่านหนังสือของมาม่อนนิดหน่อย ตอนนี้เข้าใจล่ะ" เบลเฟกอลฉีกยิ้มเป็นรางวัลให้ความฉลาดของตัวเอง

การที่เขาไม่สามารถรับรู้ได้ว่าคนที่กระซิบข้อเสนอให้นั้นคือใคร มาจากไหน ได้ยังไง? และการที่เขาไม่สามารถทำร้ายมันได้ นั่นก็คงเพราะมันคือส่วนลึกๆ ของใจบอกให้ทำกระมั้ง?

เพราะในใจลึกๆ แล้วห่วง

ยังรัก

แต่ถูกส่วนความมีเหตุผลแย้ง

ความรู้สึกมันเตือน แต่หลักการมันเมิน

เมินมาตลอดจนลึกๆ ของใจมันทนไม่ได้

"อย่างนี้คือภาพมายาที่คนปกติสามารถสร้างได้ในสถานการณ์บีบบังคับใช่ไหมมาม่อน?" ชายหนุ่มเอ่ย

"......." แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับอีกจากพรายกระซิบที่เพิ่งป่วนเมื่อครู่

"ผิดหรือถูก เจ้าชายก็คืออัจฉริยะ ชิชิชิ"

"แต่ตอนนี้เจ้าชายเริ่มสับสนอีกแล้วล่ะ......."

"เจ้าชายอยากให้มาม่อนรอดปลอดภัย อยากอยู่กับมาม่อน แต่เจ้าชายจะไม่ได้อยู่กับมาม่อน"

"เจ้าชายต้องไม่รักมาม่อน เจ้าชายต้องไปรักคนอื่นแทน"

มือที่หยาบกว่าที่คิดบีบเข้าหากัน จะทำยังไงดี จะทำยังไงดี? มือทั้งสองกำและคลายออกหลายครั้งหลายครา หากอยากให้คนที่รักปลอดภัยต้องไปรักคนอื่นแทน แต่ถ้ารักคนที่เรารักคนนั้นล่ะก็....ความสุขก็จะเป็นได้แค่น้ำแข็งที่ไม่นานก็ละลายหายไป

คิดไปคิดมา จู่ๆ คำพูดสมัยก่อนก็ผุดขึ้นมา

'เพื่อน?'

'ใช่!! เจ้าชายอยากเป็นเพื่อนกับมาม่อน'

'ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่อยากได้ความผูกพันธ์ มันจะทำให้ฉันขาดทุนเรื่อยๆ '

'ขาดทุนยังไงกันล่ะ? กำไรต่างหาก'

'นายคงไม่เข้าใจ เบล....ยิ่งเป็นเพื่อนกันนานเท่าไหร่ก็ยิ่งขาดทุน'

'มาม่อนต่างหากที่ไม่เข้าใจว่ามันได้กำไร!'

'แต่เพื่อนไม่ใช่กำไรสำหรับนักฆ่าหรอก'

'แต่เจ้าชายคือเจ้าชาย'

'เฮ้อ......วันหนึ่งนายจะรู้ว่าถ้านายไม่เป็นเพื่อนกับฉัน จะทำให้นายมีความสุขมากกว่า'

ใช่....ถ้าเบลเฟกอลไม่เป็นคู่หู ไม่เป็นเพื่อน ไม่รักมาม่อนตั้งแต่แรก ชายหนุ่มคงไม่ต้องมานั่งทุกข์กุมขมับเลือกเส้นทางแสนเจ็บปวดทั้งสองนี้หรอก ป่านนี้ถ้าเขาไม่รู้จักเธอคงไม่มีอะไรเกิดขึ้น มาม่อนก็มีความสุขกับการเก็บเงิน ส่วนเขาก็คงใช้ชีวิตขี้เกียจชิวๆ เดี๋ยวเชือดคน เดี๋ยวไปกินซูชิ

แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาคงเป็นผู้ชายที่โดดเดี่ยวน่าดู......

"เจ้าชายจะเลือกทางให้มาม่อนปลอดภัยนะ เจ้าชายเชื่อว่ามาม่อนจะมาหาเจ้าชาย" เบลเฟกอลยิ้มสมเพชตัวเองนิดๆ

กลับกลายเป็นว่า เทพนิยายเรื่องนี้ เจ้าหญิงต้องเป็นฝ่ายดิ้นรนมาหาเจ้าชายเองสินะ....

"รุ่นพี่~ ผมถอดหัวกบออกได้ไหมอ่า หน้าร้อนที่ญี่ปุ่นมันร๊อนร้อน" ชายหนุ่มผมเขียวส่งสายตาอ้อนมาให้ก่อนจะเข้ามาซบแขนของอีกฝ่าย

"ออกไปเดี๋ยวนี้เลยไอหัวกบ!!" ว่าแล้วมือของเบลเฟกอลก็กุมหัวเขียวๆ นั่นไว้ ก่อนจะเหวียงวัตถุที่กำลังลวนลามเข้าออกไป

"เหวียงผิดหัวแล้วคร้าบรุ่นพี่" เสียงยียวนดังมาจากอีกด้านหนึ่งของชายหนุ่มผมทอง ทำให้เขาต้องหันควับไป แต่แล้ว....

"เออ.....ขอโทษนะคะ ทั้งสองคนเป็นพี่น้องกันรึเปล่าคะ?..." หญิงสาวเอเชียในชุดนักเรียนเอ่ยอย่างกล้าๆ กลัวๆ หน้าแดงก่ำจนเห็นได้ชัด

"ผมกับเจ้าชายตกกระป๋องเป็นแฟนกันครับ" ฟรานหัวกบตอบกลับทันทีพร้อมชี้นิ้วไปที่เบลเฟกอล ไม่ทันไร สาวน้อยที่เข้ามาถามทั้งสองนั้นก็วิ่งกลับไปหากลุ่มเพื่อน แน่นอนว่าตามมาด้วยเสียงกรี๊ดเล็กน้อย....

"เจ้าชายกับกบเน่าอย่างแกเป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ?" เบลเฟกอลเตรียมมีดเงินลายสวยขึ้นมาเชือดกบเบื้องหน้า เส้นเอ็นปูดขึ้นมาจนอีกฝ่ายเห็นแล้วอดยั่วให้โกรธต่อไม่ได้

"ก็การกระทำของรุ่นพี่มันบอกชัดๆ ว่ารุ่นพี่อยากเป็นแฟนกับผม โอ๊ย!!" ฟรานร้องออกมาตามพิธีเมื่อปลายแหลมคมปีกเข้าที่ต้นแขน

"หึ! เจ้าชายไม่อยากเสียเวลากับกบเน่าหรอก เดี๋ยวเจ้าหญิงซูชิจะรอเจ้าชายแย่" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เร่งฝีเท้าโดยทิ้งหนุ่มหัวกบไว้ด้านหลัง

"เจ้าหญิงซูชิอะไรของรุ่นพี่กัน.....จริงๆ กลัวว่าเจ้าหญิงเอสเปอร์จะรอแย่ใช่ไหมล่า..." หนุ่มน้อยหัวกบพึมพัมพร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ กับการเห็นความทุกข์ของคนอื่นเป็นสุขของตัวเอง

"ไปไหน?!" เสียงของหญิงสาวดังมาจากตรอกด้านหลัง

"อ้าว!! ก็ที่เดิมไง?" เสียงที่แสนคุ้นเคยดังขึ้นมาตามติดๆ จนฟรานอดไม่ได้ที่จะหันไปดูสักนิด

ภาพที่หนุ่มหัวกบเห็นคือภาพของหญิงสาวผมครามที่มีหมวกบังหน้าถูกเจ้าชายตกกระป๋องแห่งวาเรียจูงมือเดินไปทางร้านทาเคซูชิที่เจ้าชายตกกระป๋องอีกคนเพิ่งเดินหนีเขาไป ทั้งสองแลดูคุ้นตายิ่งนัก

"เจอเจ้าหญิงเอสเปอร์กับภาพมายาเจ้าชายตกกระป๋องเข้าแล้วสิ"