Painful memories ความทรงจำที่แสนเจ็บปวด

     18:00 น.
ณ สถานีรถไปซารินาอิ
"สวัสดีครับ" ฉันหันไปมองคนที่เดินมาทักฉัน นั่นทำให้ฉันได้พบกับชายหนุ่มคนหนึ่งเค้าดูเป็นคนสุภาพ สุขุม
"เอ่อ...สวัสดีค่ะ มีอะไรรึป่าวคะ ?" ฉันโค้งให้และถาม แต่เค้ามองหน้าฉันแล้วยิ้มออกมา เอ๊ะ ! หน้าฉันมีอะไรติดอยู่หรอ ฉันรีบชูมือขึ้นจับใบหน้าของตัวเอง 
"ไม่มีอะไรติดที่หน้าคุณหรอกครับ ที่ผมขำเพราะว่าผมไม่คิดว่าคุณจะจำผมไม่ได้ ทั้งๆที่เราพึ่งเจอกันเมื่อตอนกลางวัน" เอ๊ะ ! เดี๋ยวนะ เจอกันเมื่อตอนกลางวัน เมื่อตอนกลางวันฉันไปที่ร้านทาโกะนี่นาหรือว่า...
"นึกนานไปหน่อยนะครับ ^^" นายคนที่ฉันแซงคิวนี่นา โลกกลมเกินไปแล้วนะ 
"เอ่อ...คือเรื่องเมื่อกลางวันฉันขอโทษทีนะ พอดีว่าฉันรีบน่ะ กลัวเข้าเรียนไม่ทัน" ฉันโค้งให้นายนั่นหลายๆครั้ง จนเค้าเดินมาจับไหล่ฉันให้หยุด ฉันเงยหน้าขึ้นมองหน้าเค้า คนอะไรอย่างับเทพบุตร ทั้งสุภาพ หน้าตาโอเค สันจมูกที่โด่งนั่นลับกับปากเรียวสวยได้รูป ตาที่อ่อนน้อม ตอนนี้ฉันเหมือนหลงเข้าไปในโพร่งอะไรซักอย่าง โพร่งที่ทำให้ฉันฉุดตัวเองขึ้นมาไม่ได้
"คุณครับ....คุณครับ ได้ยินผมมั้ยครับ ?" อ๊ะ ! นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ยยยย >< 
"ดะ..ได้ยินค่ะ ได้ยินค่ะ...อ๊ะ !!" ฉันตอบพร้อมเด้งตัวออกจากเค้า ทำให้ฉันเสียหลักล้มลงไปกองกับพื้น แต่เดี๋ยวนะ ทำไมพื้นนุ่มจังล่ะ ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมพบว่า ฉันกำลังนั่งอยู่บนตัวของเค้า 
"ขะ..ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะขอโทษนะคะ" ฉันตอบพร้อมยื่นมือไม่จะช่วยพยุงเค้า
"ตัวหนักเป็นบ้า -*-" เค้าว่าฉันตัวหนักอ่าาา -O-
"ฉันขอโทษคะ TOT" ฉันทำหน้าสำนึกผิด
"เธอรู้มั้ยว่าวันนี้ฉันเจออะไรมา" เค้าถามฉัน แล้วฉันจะรู้มั้ยเนี่ยย
"ไม่รู้ค่ะ" ฉันตอบตามความจริง 
"ฉันเจอคนบ้า" 
"-O- บอกฉันทำไมอ่าา ?"
"ก็เธอนี่ไง คนบ้า" -*- อีตานี่ พูดไม่เข้าหูเลยยยยย
"...." ฉันเงียบ
"ก็ดูสิ...คนอะไรขอโทษคนอื่นหลายๆครั้ง"
"...." ฉันเงียบ
"เธอนี่ดูเข้าสังคมไม่เป็นเลยนะ มาเดี๋ยวฉันจะสอนเธอเอง"
     พรึบ !! 
เค้าจับมือฉันและวิ่งไปที่หน้าสถานี แล้วจู่ๆเค้าก็ตะโกนออกมา 
"สวัสดีครับ ผมชื่อ นาริงาคิ ชิโร่ ครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" 
ทุกคนที่อยู่ตรงหน้าสถานีหันมามอง ชิโร่กับฉัน เป็นตาเดียวแล้วคลี่ยิ้มออกมา แล้วต่อจากนั้นทุกคนก็มาแนะนำตัวให้เรารู้จัก และฉันก็ได้รู้จักหลายคนเลยด้วย บางคนก็อยู่โรงเรียนเดียวกับฉันรวมถึงชิโร่ด้วย