รัก4มุมมอง

ดอกไม้
          กริ๊งๆๆๆๆ เสียงนาฬิกา ทำให้ฉันตื่นขึ้นจากการหลับไหล '6 โมง' หืม หกโมงแล้วงั้นหรอ
แย่ละสิ วันนี้ต้องไปเตรียมงานให้เสร็จด้วยสิ อีกไม่กี่วันก็จะเริ่มแล้ว เมื่อฉันคิดได้ดังนั้นจึงรีบวิ่นไปเข้าห้องนํ้า ไม่ถึง 1วันฉันก็อาบนํ้เสร็จ!?! ฉันรีบเดินลงมาข้างล่างเพื่อทานอาหาร "ตื่นแล้วหรือค่ะคุณหนู วันนี้เป็นอาหารของอิตลีนะค่ะ"เสียงสาวใช้นางหนึ่งพูด "เอ้เป็นอาหารอิตลีหรอ ไหนวันนี้บอกจะทำอาหารญี่ปุ่นไง"ฉันตอบด้วยความเซ็ง "ต้องขออภัยด้วยค่ะ พอดีพ่อครัวเขาบอกมาว่า ปลาที่จะทำหมดนะค่ะ แล้วก็เครื่องปรุงหมดด้วยก็เลยทำอาหารอิตลีแทนนะค่ะ" อ้อพอจะเข้าใจแล้วล่ะค่ะ เอาจริงๆคือตลอด1ปีที่ผ่านมา ฉันก็กินแต่ชูชชิมาตลอดเลย  ก็เลยหมด...เอาเถอะวันเดียวคงไม่เป็นไรมั้ง หลังจากนั้นฉันก็เดินทางมามหาลัยด้วยรถหรู ทุกๆสายตาจับจ้องมาที่ฉันก็แน่ล่ะ  ฉันเป็นถึงรองดาวมหาลัยเชียวนี่นา  แต่สายตาของฉันก็ไปสดุดอยู่ที่หนึ่ง ที่นั่นคือ ดาวและเดือนของมหาลัยนี้ จะใครซะอีกก็เซนกับเจนไงละ  ทั้งคู่ดูท่าจะทะเลาะกันอยู่คงจะเป็นเรื่องเดิมๆละมั้ง ทำไมนะ ดูเข้ากันจริงๆเลย เซนก็หล่อเจนก็สวย แถมรวย เรียนเก่ง ฉลาดอีกแถมทั้งคู่ยังเป็นเพื่อนสนิดกันตั้งแต่เด็นน่าอิจฉาจริงๆ  ฉันมัวแต่เดินคิดแต่เรื่องพวกเขาพอรู้สึกตัวอีกทีก็มาหยุดอยู่ตรงน่าพวกเขาแล้ว "อ้าวมิ้น มาแล้วหรอ แล้วนี่เป็นไรอะดูเหม่อๆนะ"เจนพูดด้วยความเป็นห่วง"นั่นสิ"เซนพูดพร้อมเอามือแตะที่หน้าพากของฉัน ถึงเสียงจะเรียบๆแต่ฉันก็รู้สึกถึงความห่วงใยเล็กๆ  มันพอนี่จะทำให้หน้าเนียนของฉันร้อนผ่าวขึ้นมาทันที  "หือ? เป็นไข้หรอหน้าแดงๆนะ"เซนพูดขึ้น "อ้อ ป่าวไม่เป็นไรๆ"ฉันพูดขึ้นด้วยความอายๆ แล้วทุกอย่างก็ปกครุมไปด้วยความเงียบ ฉันกะจะคุยกับเจนเพื่อทำลายความเหงา พอหันไปชั่วขณะนั้นเจนก็พูดแทรกขึ้นว่า"อา..ขอโทษนะของหมดพอดีเดียวฉันไปซื้อเพิ่มก่อนนะ อ๊ะ?ต้นมาพอดีเลย นี่!ต้นนนน ช่วยไปซื้อของเป็นเพื่อนหน่อยสิ...ห้ามบอกไม่นะ"ก่อนที่ต้นจะพูดอะไรก็ถูกเจนรากไปแล้ว ท้ามกลางสายตาของผู้คน.......แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่มัดขัดใจฉัน คือตอนที่หันไปชั่วขณะหนึ่งเหมือนฉันได้เห็นสีหน้าเศร้าๆ และเจ็บปวดของเจน แต่คงคิดไปเอง แล้วฉันก็ทำงานของฉันต่อไป