เพื่อน(รัก)

          ผ่านมาปีกว่าแล้วที่ฉันไม่ได้ติดตามเรื่องราวของเขาเลย ตอนนี้เราได้เรียนห้องเดียวกันแล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้สนใจฉันสักเท่าไหร่ เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยพูดอะไรกับฉันไว้ ก็แน่ละสิ มีแฟนน่ารักซะขนาดนั้น ยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจชะมัด

          มันเป็นความรู้สึกที่ทรมานอย่างบอกไม่ถูก การที่เราได้อยู่ใกล้คนที่เราชอบน่าจะเป็นเรื่องที่ดี แต่ทว่ามันกลับตรงกันข้าม ถึงแม้เราจะอยู่ใกล้กัน แต่เราก็ไม่มีโอกาสได้พูดคุยกันมากนัก

          วันเกิดของเขาในปีนี้ ฉันไม่รู้จะให้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดเขาดี ฉันเดินวนเวียนไปมาอยู่ในร้านค้าในโรงเรียน แล้วฉันก็ตัดสินใจซื้ออมยิ้มหนึ่งอัน หวังจะให้เขาเป็นของขวัญ 

          ฉันเดินมุ่งตรงไปหาเขาทันทีที่มองเห็นเขา ฉันเพียงแต่ยิ้มให้เขาเบาๆและยื่นมือข้างที่ถืออมยิ้มไปให้เขา พูดโดยไม่ให้ได้ยินเสียงว่า 'สุขสันต์วันเกิดนะ' เขายิ้มและรับมันไป

          จู่ๆ ความรู้สึกที่ว่าฉันเคยมีความรู้สึกดีๆกับเขาก็พุ่งเข้ามาอีกครั้ง เพียงแต่ครั้งนี้ฉันชั่งใจตัวเองได้ว่า 'ผู้ชายคนนี้เค้ามีแฟนแล้ว'