รักคือ ?

9.2

เขียนโดย มุกโกะ

วันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 13.29 น.

  1 ตอน
  2 วิจารณ์
  3,526 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 13.31 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

      ความรักสำหรับทุกคนเติมไปด้วยความสวยงาม แล้วก็คงเป็นความเจ็บปวด แต่ความรักแท้จริงนั่นหรือ? นั่นสิมันเป็นยังไงกันแน่ มีเรื่องเล่าจากหมูบ้านแห่งหนึ่ง มีคู่รักที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถแยกออกจากกันได้ พวกเขาทั้งคู่ดูแลความรักนี้มาถึง 13ปี และเมื่อชายหนุ่มที่ต้องจากไปยังเมืองอื่นเพื่อหางานและเงินมาดูแลหญิงสาว เขาจึงต้องจากไปไกล วันเวลาผ่านไปชายหนุ่มส่งจดหมายมาหาหญิงสาวทุกวัน ทำให้ทั้งคู่เหมืออยู่ด้วยกัน และแล้ววันเวลาก็ผ่านไปนานยิ่งขึ้นจากที่มีจดหมายทุกวัน ก็กลายเป็น เดือนละครั้ง จวบจวนฉบับสุดท้าย ชายหนุ่มเขียนมาบอกเธอว่า “ผมรักคุณนะ แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไร เมื่อผมพบเธอคนนั้น คนที่ทำให้หัวใจผม เต้นแรงทุกทีที่เจอเธอ ผมคงหลงรักเธอแล้วละ ผมขอโทษนะ แต่ผมคงไม่กลับไปหาคุณแล้วละ ลาก่อน..” น้ำตาของหญิงสาวไหลริน มือน้อยๆกำจดหมายไว้แน่นในหัวได้แต่คิดว่าเธอทำผิดอะไรเหตุใด เขาจึงทิ้งเธอไป เธอยังคงนั่งรอชายหนุ่มอันเป็นที่รักกลับมา และแล้ววันที่เธอรอคอยก็มาถึง ชายหนุ่มกลับมาด้วยใบหน้าเศร้า เขาคุกเข่าต้องหน้าเธอแล้วพูดว่า “ผมขอโทษ สุดท้ายก็มีเพียงคุณที่ผมรัก” หญิงสาวยิ้มแล้วนั่งลงตรงหน้าเขาก่อนจะโอบกอดแล้วกระซิบเบาๆ “ฉันไม่เคยโกรธคุณหรอกค่ะ” ตำนานรักของทั้งคู่จึงอยู่มาจนถึงปัจจุบัน จึงทำให้ชาวบ้านตั้งศาลรักอันบริสุทธิ์ จึงทำให้พวกสาวๆพาพวกแฟนหนุ่มของเธอมาขอพรให้พวกเขารักกันนานๆ เหมือนกับทั้งคู่ ขณะที่วัยรุ่นคู่หนึ่งกำลังขอพรว่า “ขอให้พวกเราอยู่ด้วยกันตลอดไป” ก็ได้มีหญิงชรา คนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วพูดกับแฟนหนุ่มของเธอว่า “พ่อหนุ่ม ถ้าเลือกตายแทนแฟนของเธอได้ เธอจะยอมทำไหม?” ชายหนุ่มคุ่นคิดก่อนจะยิ้มแล้วตอบว่า “ได้สิครับยาย” ทำให้แฟนสาวของเขายิ้มกว้าง ก่อนจะพากันเดินออกไป หญิงชราหันไปมองรูปปั่นของตำนานคู่รัก ที่มีหญิงสาวยืนมองชายหนุ่มที่กำลังคุกเข่าขอโทษอยู่ “คุณก็ยอมตายเพื่อฉันสินะ ถ้าวันนั้น เราไม่กลับไปที่นั่น เราคงได้อยู่ด้วยกันนานกว่านี้” หญิงชราพูดจบก็เดินไปออกไป เพียงแต่เธอได้ยินเสียงพูด “รักที่แย่งจากคนอื่นไป มันไม่ใช่ความรักด้วยซ้ำ ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นของฉัน” หญิงชราหันไปมองก็พบว่า ที่ตรงนั้นไม่มีใครอยู่ มีเพียงรูปปั่น ที่มองมายังเธอด้วยสายตาสมเพศ “แล้วความรักของเธอละ คือการที่กักขังคนอื่นไว้ที่เธอหรอ ความรักนะ คือการที่เราเห็นคนที่เรารักมีความสุขไม่ใช่รึไง?” หญิงชราพูดจบเดินออกไป บ่ายของอีกวันหญิงชรานั่งอยู่ใต้ต้นไม้ มีคู่รักคู่เดิมได้เดินมายังเธอ “ยายค่ะ/ครับ มีคนบอกว่ายายอยู่ด้วยในวันที่ชายหนุ่มคนรักของหญิงสาวกับมาหา พวกเราคงจะมีความสุขมาเลยนะค่ะ” หญิงชราหันไปมองคู่รักที่เดินมานั่งข้างๆเธอ ก่อนจะเล่าเรื่องบางอย่างให้พวกเขาฟัง “ใช่ยายอยู่ด้วย ผิดก็แต่ที่ ชายหนุ่มกลับมาหาหญิงสาวและคุกเขาขอโทษ เมื่อชายหนุ่มก้าวลงมาจากรถ หญิงสาวที่นั่งรอเขาอยู่ทุกวันก็วิ่งเข้ามาหา เธอเห็นผู้หญิงอีกคนที่หน้าตาร่าเริง ดวงตาแจ่มใส  กอดแขนของชายหนุ่มลงมาด้วย เธอมองทั้งคู่อยู่พักหนึ่ง ก่อนที่เธอจะเดินไปหยิบมีดที่ว่างอยู่ เดินตรงเข้ามาหาหญิงสาวที่กอดแขนแฟนของเธออยู่ เธอนำมีดไปจ่อที่คอของหญิงสาว แล้วบอกแฟนของเธอว่า เพราะยัยนี่ใช่ไหมที่ทำให้เขาหมดความรักในตัวเธอ ชายหนุ่มพูดว่า มันไม่เกี่ยวอะไร เขาเองที่เป็นคนผิด หญิงสาวไม่ฟังความขอโทษ เธอแทงมีดเข้าไปยังหลังของหญิงสาวที่แย่งแฟนของเธอ ชายหนุ่มไม่รอช้าวิ่งเข้าไปดึงแขนของคนรักออกไปพร้อมกลับรับมีดแทนคนรักของเขา หญิงสาวทิ้งมีดลง เธอมองชายคนที่เธอรักเขามาตลอด 13 ปี ทำไม ทำไมเขาจึงยอมตายแทนคนที่เพิ่งคบกันได้ไม่นานได้ ชายหนุ่มมองเธอก่อนจะพูดว่าเธอไม่ผิดที่จะทำแบบนี้ เขาเองที่ผิด ผิดที่หลงรักผู้หญิงคนอื่นที่ ช่วยชีวิตของเขาจากการโดนปล้นระหว่างหางาน ผิดที่รักคนที่ค่อยดูแลและให้กำลังใจเขาเมื่อท้อ และเธอก็ไม่ผิดที่ โกรธเขา เขาบอกว่า ไม่ว่ายังไงหัวใจดวงนี้ของเขาก็ไม่ใช่ของเธออีกแล้ว หญิงสาวที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็หยิบมีดขึ้นมา ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วพูดว่า ใครว่าละหัวใจคุณยังเป็นของฉัน เธอแทงมีดลงไปยังหน้าอกของชายหนุ่มก่อนที่จะกีดลึกลงไป มือของเธอหยิบเอาหัวใจของชายหนุ่มขึ้นมา เลือดของเขากระเดนไปทั่ว คนรักของชายหนุ่มกรีสร้อง น้ำตาไหลรินไปทั่ว เธอวิ่งเข้าไปกอดร่างอันไร้วิญญาณ ก่อนที่เธอจะได้สังเกตว่าใบหน้าของชายหนุ่มได้ยิ้ม เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงยิ้ม หญิงสาวที่ยืนถือหัวใจของชายหนุ่มได้หัวเราะลั่น ใบหน้าที่เติมไปด้วยเลือด และที่กำลังยิ้มกว้าง กลับเศร้า เธอกำมีดแน่นแล้วยกขึ้นเหนือหัว ก่อนที่จะแทงมันลงไปยังหัวใจของเธอ ร่างของเธอล้มลง สายตาของเธอมองไปยังหญิงสาวที่กอดร่างของชายหนุ่มอยู่ แล้วยิ้มอย่างสะใจ พูดว่า “เธอไม่มีวันได้อยู่กับเขาหรอก ฉันจะกักขังเขาไว้กับฉัน” ก่อนที่ตาของเธอจะหลับลง เหลือความเจ็บปวดไว้กับหญิงสาวที่นั่งร้องไห้อยู่” คู่รักวัยรุ่นเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ทำหน้าไม่เชื่อ “ผมว่านะ ที่เขายิ้มเพราะคงโล่งใจแล้วมากกว่า เพราะถ้าเป็นผม ผมคงรู้สึกผิดกับเธอคนนั้น และเมื่อผมตายไป ผมก็จะขอรอ คนที่ผมรักให้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง” เมื่อเด็กหนุ่มพูดจบเขากับแฟนก็เดินจากไป “นั่นสินะ คุณยังรอฉันอยู่รึป่าวนะ” หญิงชรากล่าวขึ้นก่อนที่ตาของเธอจะหลับลง ลมหายใจของเธอค่อยๆหมดลง เมื่อเธอลืมตาขึ้น ดวงตาของเธอก็เติมไปด้วยน้ำตา เพราะตรงหน้าของเธอคือชายที่เธอรัก เขาเดินมาหาเธอแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้วละ” ชายหนุ่มจับมือของเธอแล้วพากันเดินไปยังแสงสว่าง ทิ้งไว้แต่หญิงสาวที่มองทั้งคู่อยู่ “หัวใจของคุณคงไม่ใช่ของฉันจริงๆ” เธอพูดกลับตัวเองก่อนจะจางหายไป วันรุ่งขึ้น บรรดาผู้คนต่างตกใจ เมื่อรูปปั่นชองชายหนุ่มได้หายไปเหลือทิ้งไว้แต่รูปปั่นหญิงสาวที่ยืนรอเขาอยู่..

          

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านเรื่องสั้นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา