เรื่องสั้น วันแห่งความรัก(ตังค์)
10.0
เขียนโดย ตังค์
วันที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 21.48 น.
2 ตอน
7 วิจารณ์
5,240 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 11.58 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ นี่เป็นเรื่องจริงที่เคยเกิดขึ้น
วันแห่งความรัก ของโรงเรียนมัธยมปลายในชนบทแห่งหนึ่งที่
ถุระกันดาร เกริ่น เหมือนนิยายชีวิตที่ผู้เขียนชอบเขียน อิอิ อย่าอารมณ์ เสียครับเพราะไม่อยากซ่อมให้ 'ฟิ้ว' หลบอะไรบางอย่างที่ผู้อ่านขว้างมา เอาละครับพอทีกับมุขเสี่ยวๆของผมเริ่มเรื่องกันเลยดีกว่า
ผมเมื่อสมัยวัยรุ่น มีหน้าตาละม้ายคล้าย คลึง นักร้องดังในยุคสมัยนั้น วงที่ร้อง 3คนนะครับให้เด็กรุ่นหลังเดาเอา เอง5555 แต่! ปัจจุบันอ้วนพลีเหมือนหมีใก้ลจำศีลฤดูหนาว
เพราะฉะนั้น สาวๆ จึงเข้ามาจีบเองโดยที่ไม่ต้องทำอันใด ไอ้เราก็ไม่ประสีประสาในเรื่องความรักเป็นก็แต่ยิงนกตกปลา ฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต อันนี้ไม่ดีห้ามลอกเรียนแบบครับ ต่อเลยแล้วกัน สาวๆ ที่เข้ามาจีบก็มีทั้งรุ่นพี่ และ รุ่นน้องแต่โดยส่วนตัวผมชอบรุ่น น้องมากกว่ารู้สึกน่ารักดี
กลวิธี การจีบของพวกเธอ ยกตัวอย่างเช่น ให้คนเอาดอกไม้มาให้ เรา แล้วให้ถือดอกไม้ให้เห็นตอนกลับบ้านแสดงว่ามีใจ
อีกแบบก็ เข้าดักเอาดื้อๆ หน้าบันไดแล้วพยายามชวนคุย อันนี้ค่อนข้างตกใจแต่ก็น่ารักดี
แบบ ต่อไป ส่งขนมมาให้กินโดยใช้น้องผู้ชายที่ตุ้งติ่งหน่อย
ต่อ ต่อ แบบนี้ค่อนข้างหน้าอาย คือ กรี๊ดแล้วเรียกชื่อเราบนอาคารเรียนประหนึ่งเราเป็นดาราดังอันนี้ผมอายมากกกกกก
ยังมีอีก! อันนี้แบบเรียบๆเลย ให้เพื่อนในห้องที่รู้จักเรามาบอกว่าชอบขอนัดเจอ แต่ผมก็ไม่เคยไปน่ะ555กลัว
แบบเวอชั่นเพื่อน ร่วมห้องก็มี เดินเข้ามานั่งแล้วจับมือผมเอาดื้อๆ ด้วยความเป็นชายที่รักงวนสงวนตัวยอมที่ใหนดึงมือกลับทันทีแล้วเดินหนี อันนี้งงตัวเอง ทำไปได้5555
และยังมีอีก ที่บ้านนอกอันแสนภูทร ที่มีตู้โทรศัพท์ ประจำหมู่บ้านอันเดียว สายปริศนาเข้ามาที่ตู้นั่นแล้วขอคุยกับผม วุ่นวายคนรับโทรศัพท์ ต้องมาตาม เมื่อพูดด้วยก็ไม่มีเสียงได้ยินเพียงเสียงหัวเราะคิคิ อันนี้ผมยกให้เป็นแนวโรคจิต
และก็ แนว สมัยนิยมสมัยนั้น อันนี้ขอเพลงให้กันทางวิทยุ ระบุชื่อเรา คง กะเอาแบบฟินเว่อ แต่เสียใจพี่ไม่ค่อยฟังวิทยุ ส่วนมากเพื่อนจะมาเล่าให้ฟัง ผมว่ามุกแป๊ก
เอาล่ะวิธีสุดท้ายแล้ว ปาดเหงื่อแปป ยิ้มพิมใจ วิธีก็ง่ายๆ คอยยิ้มให้ผมทุกวัน ที่เจอหน้า ไม่ว่าจะก่อนเข้าเรียน หรือก่อนกลับบ้าน ผมบอกตรงๆ ผู้ชายใจแข็งอย่างผมเจองี้ทุกวัน ใจอ่อนกลายเป็นคาราเมล ทันที พอรู้ว่าเรามีใจปิดท้ายด้วยจดหมายรัก ลายมือน่ารักแล้วนัดไปที่บ้านเลยเสร็จเลยผม55555 อย่าคิดลึกน่ะ
ด้วยเหตุฉะนี้ เธอได้ใจของผมไปครอบครอง แม้หลังจากนั้นเรื่องอาจเศร้าไปบ้างก็ขอพักไว้เท่านี้ วาเลนไทล์ ปีหน้าจะกลับมาเขียน55555 ล้อเล่น
ถ้าคอมเม้นแยะจะเขียนต่อ อิอิ
วันแห่งความรัก ของโรงเรียนมัธยมปลายในชนบทแห่งหนึ่งที่
ถุระกันดาร เกริ่น เหมือนนิยายชีวิตที่ผู้เขียนชอบเขียน อิอิ อย่าอารมณ์ เสียครับเพราะไม่อยากซ่อมให้ 'ฟิ้ว' หลบอะไรบางอย่างที่ผู้อ่านขว้างมา เอาละครับพอทีกับมุขเสี่ยวๆของผมเริ่มเรื่องกันเลยดีกว่า
ผมเมื่อสมัยวัยรุ่น มีหน้าตาละม้ายคล้าย คลึง นักร้องดังในยุคสมัยนั้น วงที่ร้อง 3คนนะครับให้เด็กรุ่นหลังเดาเอา เอง5555 แต่! ปัจจุบันอ้วนพลีเหมือนหมีใก้ลจำศีลฤดูหนาว
เพราะฉะนั้น สาวๆ จึงเข้ามาจีบเองโดยที่ไม่ต้องทำอันใด ไอ้เราก็ไม่ประสีประสาในเรื่องความรักเป็นก็แต่ยิงนกตกปลา ฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต อันนี้ไม่ดีห้ามลอกเรียนแบบครับ ต่อเลยแล้วกัน สาวๆ ที่เข้ามาจีบก็มีทั้งรุ่นพี่ และ รุ่นน้องแต่โดยส่วนตัวผมชอบรุ่น น้องมากกว่ารู้สึกน่ารักดี
กลวิธี การจีบของพวกเธอ ยกตัวอย่างเช่น ให้คนเอาดอกไม้มาให้ เรา แล้วให้ถือดอกไม้ให้เห็นตอนกลับบ้านแสดงว่ามีใจ
อีกแบบก็ เข้าดักเอาดื้อๆ หน้าบันไดแล้วพยายามชวนคุย อันนี้ค่อนข้างตกใจแต่ก็น่ารักดี
แบบ ต่อไป ส่งขนมมาให้กินโดยใช้น้องผู้ชายที่ตุ้งติ่งหน่อย
ต่อ ต่อ แบบนี้ค่อนข้างหน้าอาย คือ กรี๊ดแล้วเรียกชื่อเราบนอาคารเรียนประหนึ่งเราเป็นดาราดังอันนี้ผมอายมากกกกกก
ยังมีอีก! อันนี้แบบเรียบๆเลย ให้เพื่อนในห้องที่รู้จักเรามาบอกว่าชอบขอนัดเจอ แต่ผมก็ไม่เคยไปน่ะ555กลัว
แบบเวอชั่นเพื่อน ร่วมห้องก็มี เดินเข้ามานั่งแล้วจับมือผมเอาดื้อๆ ด้วยความเป็นชายที่รักงวนสงวนตัวยอมที่ใหนดึงมือกลับทันทีแล้วเดินหนี อันนี้งงตัวเอง ทำไปได้5555
และยังมีอีก ที่บ้านนอกอันแสนภูทร ที่มีตู้โทรศัพท์ ประจำหมู่บ้านอันเดียว สายปริศนาเข้ามาที่ตู้นั่นแล้วขอคุยกับผม วุ่นวายคนรับโทรศัพท์ ต้องมาตาม เมื่อพูดด้วยก็ไม่มีเสียงได้ยินเพียงเสียงหัวเราะคิคิ อันนี้ผมยกให้เป็นแนวโรคจิต
และก็ แนว สมัยนิยมสมัยนั้น อันนี้ขอเพลงให้กันทางวิทยุ ระบุชื่อเรา คง กะเอาแบบฟินเว่อ แต่เสียใจพี่ไม่ค่อยฟังวิทยุ ส่วนมากเพื่อนจะมาเล่าให้ฟัง ผมว่ามุกแป๊ก
เอาล่ะวิธีสุดท้ายแล้ว ปาดเหงื่อแปป ยิ้มพิมใจ วิธีก็ง่ายๆ คอยยิ้มให้ผมทุกวัน ที่เจอหน้า ไม่ว่าจะก่อนเข้าเรียน หรือก่อนกลับบ้าน ผมบอกตรงๆ ผู้ชายใจแข็งอย่างผมเจองี้ทุกวัน ใจอ่อนกลายเป็นคาราเมล ทันที พอรู้ว่าเรามีใจปิดท้ายด้วยจดหมายรัก ลายมือน่ารักแล้วนัดไปที่บ้านเลยเสร็จเลยผม55555 อย่าคิดลึกน่ะ
ด้วยเหตุฉะนี้ เธอได้ใจของผมไปครอบครอง แม้หลังจากนั้นเรื่องอาจเศร้าไปบ้างก็ขอพักไว้เท่านี้ วาเลนไทล์ ปีหน้าจะกลับมาเขียน55555 ล้อเล่น
ถ้าคอมเม้นแยะจะเขียนต่อ อิอิ
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ