[FIC] MIKA y BAS

 
 
“เมื่อวานเค้กอร่อยมั้ย?”
ต้นเดินเข้ามาถามบาสที่นั่งกินอาหารเช้าอยู่ข้างๆกัน กับมิก้า รวมถึงเพื่อนคนอื่นๆ ที่นั่งกันอยู่กระจัดกระจายที่ห้องอาหาร
“...” บาสตกใจ ไอ้ต้นมันจะรู้เรื่องเมื่อคืนหรือเปล่าถึงได้ถามแบบนี้
“นี่มึงจะตกใจทำไม ไอ้ต้นมันแค่ถามว่าเค้กอร่อยมั้ย” ปกที่อยู่หัวโต๊ะพูดขึ้น
“เออ นั่นดิ อย่าบอกนะว่ามึงทิ้งเค้ก โหว จิตใจทำด้วยอะไรวะ สงสารน้องเค้า”
ต้นพูดพร้อมหันซ้ายหันขวาดูเจว่าอยู่ตรงไหน แต่ก็ไม่มีวี่แวว
“ไม่ได้ทิ้งเว้ย”
บาสบอกต้น พร้อมๆ กับหันหน้าไปมองมิก้าราวกับพวกเขากำลังใช้สายตาพูดคุยกันว่าจะทำอย่างไงดี ถ้าพวกนี้มันรู้ว่าเมื่อคืนเราทำอะไรกัน
“กินคนเดียวหมดเลยเหรอ”
ต้นยังไม่เลิกเซ้าซี้ จนบาสไม่เข้าใจแล้วว่าจะถามอะไรนักหนาแค่เรื่องเค้กเนี่ยนะ พวกมันต้องรู้แล้วแน่ๆ เลย //ร้อนตัว
“แล้วจะน่าแดงทำไมวะ ...ตังค์คิดว่าไอ้บาสมันหน้าแดงปะ”
 ก้องหันไปถามตังค์ที่กำลังจะตักข้าวเข้าปาก
“แดงมาก แดงเหมือนตอนที่ผมเขินพี่เลยอ้ะ”
ตังค์ก้มไปกระซิบข้างๆ หูก้อง เพื่อไม่ให้เพื่อนคนอื่นได้ยิน ก้องมองหน้าตังค์นิดนึง ก่อนอมยิ้มเล็กๆ แล้วหันกลับไปสนใจที่บาสต่อ
 
 
“กูช่วยกินเองแหละ”
หลังจากหลายคำถามพุ่งมาที่บาสคนเดียว มิก้าเริ่มออกโรงพูดแทน ขืนปล่อยให้บาสถูกถามไปมาแบบนี้ ความลับแตกแน่
“อ้าว พี่ไม่ชอบกินเค้กไม่ใช่เหรอ อย่าไปช่วยปกป้องมันเลย ทิ้งก็คือทิ้ง”
 ต้นยังคงเข้าใจว่าบาสทิ้งเค้กที่น้องแฟนคลับหน้าตาจิ้มลิ้มเป็นคนให้
“รู้ได้ไงว่าไม่ชอบกิน” มิก้าตอบหน้าเฉย
“อ้าว พี่บอกเองเมื่อวันเลี้ยงวันเกิดไอ้บาสนะ จำไม่ได้เหรอ”
ต้นงง วันที่จัดวันเกิดบาส  มิก้าบอกเองว่าไม่ชอบกินเค้ก
 
“ฮั่นแน่ ยังไงๆ มีพิรุจพอๆ กัน”
 เสียงตองดังมาจากอีกโต๊ะหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล
“เออ!! ก่อนหน้านี้ไม่ชอบ”
 มิก้าพูดเสียงดังเพื่อให้เพื่อนได้ยินโดยทั่วกัน
“...แต่ตอนนี้ชอบแล้ว”
มิก้าลดเสียงพูดเบาลง ก่อนจะหันไปมองหน้าบาส เขากำลังบอกบาสว่าเขาหมายความตามที่พูด
 
 
“ทู๊กคนนนนน”
เจวิ่งลงมาจากบันไดชั้นบนอย่างรวดเร็วเขาได้รับภารกิจสำคัญจากเพื่อนๆ มาตั้งแต่เมื่อวาน นึกว่ามันจะยาก ที่ไหนได้ ง่ายกว่าที่คิดเยอะ
“จริงๆ แบบนั้นนั่นแหละ อย่างที่คิด”
 เจพูดไปยิ้มไป ทุกคนหันไปมองมิก้าและบาสพร้อมๆ กัน  ก้องแทคมือกับตังค์ เจพยักหน้าให้ต้น ตองหันไปยิ้มให้ตั้ม คนอื่นๆ ก็ส่งยิ้มให้มิก้าและบาส
“พูดเรื่องไรกันวะ แล้วมองหน้ากูทำไม” มิก้างง เขาพลาดเรื่องอะไรไป
“…” บาสก็งง แต่ก็นั่งเงียบๆ
“หืมม คู่นี้น่ารักอ้ะ อิจฉาเนอะ” ต้นหันไปพูดกับเจ
“คู่นี้ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ แล้วคู่เราล่ะ”
 ก้องหันไปกระซิบกระซาบกับตังค์ ตังค์ต่อยท้องก้องเบาๆ ราวกับเขิน
 
“อธิบายกูที กูก็ไม่เข้าใจ”
 เสียงดังมาจากหัวโต๊ะ ปกทำหน้าตาสงสัยสุดขีดปกดูเหมือนจะเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องนี้ ขนาดจ่าเย็นยังรู้เรื่องเลย
“โหวว ไปอยู่ไหนมาวะ” เพื่อนๆหันไปมองหน้าปกอย่างสังเวช
 
 
อย่าพูดนะๆๆ ต้องไม่ใช่เรื่องนั้นๆๆ บาสนั่งท่องในใจ ส่วนมิก้ามั่นใจว่าไม่มีใครสามารถรู้แน่นอน เพราะไม่มีทั้งพยานและหลักฐาน
 “คืองี้นะ...กระผมรอจังหวะทุกคนลงกินข้าว พอทุกคนลงไปหมด ผมก็เดินไปหาหลักฐานตามที่ได้รับมอบหมายจากกัปตันตองสุดหล่อ แต่มันง่ายกว่าที่คิดโทรศัพท์ไอ้บาสชาร์ทแบตอยู่ครับ ไม่ต้องเสียเวลาไรมาก รหัสปลดล็อคไม่ต้อง ตั้งเป็นภาพหน้าจอเลยครับท่านทั้งหลาย”
 เจเล่าเรื่องราวให้เพื่อนๆ ฟัง ทุกคนในที่นี่รู้ดีว่าสองคนนั้นมีบางสิ่งบางอย่างที่ปกปิดอยู่แน่ๆ พวกเขาสงสัยมาตลอดเรื่องที่สองคนนี้แอบกุ๊กกิ๊กกัน
“มีไรในโทรศัพท์วะ มึงพูด”
เพื่อนพูดเป็นเสียงเดียวกัน บาสนั่งกุมขมับอยู่พักนึงก่อนจะฟุบหน้าลงไปที่โต๊ะด้วยความอับอายหลังจากเจพูดถึงโทรศัพท์ของเขา โอ้ยย ตายๆ จะเอาหัวไปไว้ที่ไหนเนี่ย ถ้ามุดดินได้คงดี
“ถ้ากระผมพูดไปคงจะไม่มีใครเชื่อ ผมเลยต้องนำหลักฐานมาแสดงประกอบ..” เจพูดอย่างภาคภูมิใจ
“หลักฐาน!!?” มิก้าตกใจ
“นี่ไงครับ”
เจหยิบโทรศัพท์ของบาสขึ้นมาชู บาสเห็นแล้วก็ได้แต่เอาหัวตัวเองโขกกับโต๊ะอาหารดังป๊อก ป๊อก ป๊อก...
“โหววววว ผมนี่ขนลุกเลย”
 ตองมองจอโทรศัพท์ของบาสอย่างจดจ่อ เพื่อนคนอื่นๆ ผลัดกันดูรูปที่หน้าจอโทรศัพท์อย่างสนอกสนใจ
“โหวว ขนาดนี้เลยเหรอวะ” ก้องพูด
 
“ไง ไอ้บาส ยอมจำนนมาเสียดีๆ” ตองพูดอย่างได้รับชัยชนะ
“นอกจากพี่ตองจะอ่านเกมเก่ง ยังจะเดาใจคนเก่งอีกนะ” ตั้มพูดชมกัปตันตองของเขา
 
 
“เดี๋ยว ให้กูดูก่อนดิวะ”
ปกกำลังจะได้ดูรูปในโทรศัพท์แล้วแท้ๆ แต่มิก้ารีบคว้าตัดหน้าไปเสียก่อน
 “...”
มิก้าจ้องหน้าจอโทรศัพท์ตาไม่กระพริบ นี่มันรูปตอนเขานอนหลับอยู่นี่ บาสแอบถ่ายเขางั้นเหรอ ไอ้บ้าเอ้ย เด็กจริงๆ มันเก็บอาการอะไรเป็นมั่งมั้ยเนี่ย มิก้าเหมือนจะตำหนิที่บาสทิ้งหลักฐานไว้ แต่เขาไม่โกรธและอยากจะยิ้มออกมาให้แก้มปริ ไอ้บ้านี่น่ารักจังโว้ย
“บาส”
 มิก้าสะกิดแขนบาสที่ยังคงฟุบหน้าอยู่บนโต๊ะ
“พี่ ผมขอโทษ ผมไม่ได้อยากให้คนอื่นรู้เรื่องนี้” บาสยังคงฟุบอยู่กับโต๊ะ
“ผมนี่เชื่อเลยครับ ว่ามึงไม่อยากให้ใครรู้ เอาขึ้นหน้าจอแบบนี้” เจพูดอย่างมีความสุข
“ฮ่าๆๆ” เพื่อนๆ หัวเราะ
“เงยหน้ามองกู” มิก้าลุกจากเก้าอี้ไปยืนข้างๆบาส
 “กูไม่โกรธเลย กูกลับชอบนะที่มึงทำแบบนี้ ไหน มองหน้ากูดิ” มิก้าจับหน้าบาสให้มองหน้าเขา
“แล้วพี่ไม่โกรธเหรอที่ผมทำให้คนอื่นรู้ว่าพี่เป็นเกย์” บาสมองหน้ามิก้าอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ก็กูชอบมึงจริงๆ นิ มันเป็นเรื่องจริง” มิก้าพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“ฮิ้วววววววว ” เพื่อนๆ พากันไชโยโห่ร้องอย่างมีความสุขในที่สุดสิ่งที่สงสัยก็กลายเป็นจริงอย่างที่คิด
“พี่ไม่โกรธจริงๆนะ” บาสแววตาสดใสขึ้น เขายิ้มจนแก้มขึ้นเป็นลูกๆ
“จริง”
มิก้าพูดเสร็จก็กดสันจมูกโด่งๆ ลงบนแก้มแดงของบาสดังฟอดใหญ่ บาสตาโตนิดนึง เขาตกใจที่ถูกจู่โจมโดยไม่ได้ตั้งตัว แถมยังอยู่กลางวงล้อมของเพื่อนๆ อีก แต่ตอนนี้ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรแล้ว นอกจากนั่งตัวเกร็งอยู่เฉยๆ
“หืมมม คิดว่าในห้องนี้มีกันอยู่แค่สองคนหรือครับ” ต้นหมั้นไส้ สวีตไม่เกรงใจเพื่อนคนอื่นๆเลย
“เราน่าจะเปิดตัวบ้างนะ” ก้องกระซิบตังค์
“ไม่เอานะ ไอ้หนวด” ตังค์กระซิบกลับ โดนล้อตายห่า ยิ่งไปล้อคู่คนอื่นไว้เยอะด้วย
“โต้นน หอมเค้ามั่งดิ น้าๆ” เจพูดแล้วก็เดินไปเกาะแขนต้นราวกับอ้อนวอน
“ไม่เอาโว้ยยย” ต้นสะบัดแขนเจออกอย่างรังเกียจก่อนจะวิ่งหนีไป
“โต้นนน” เจตะโกนเสียงดัง
“คืนนี้ค่อยหอมนะ มากกว่าหอมเลยเอ้า! ตอนนี้คนเยอะ ต้นอาย” ต้นตะโกนตอบกลับมา มิก้าบาสและเพื่อนๆ พากันหัวเราะอย่างมีความสุข สองคนนี้มันพูดเล่นพูดจริงไม่มีใครรู้ได้
“แอบถ่ายตอนไหนเหรอ” มิก้าถามบาสที่ยังคงนั่งเขินอยู่
“เมื่อคืน” บาสตอบเรียบๆ
“แล้วทำไมต้องเอาขึ้นหน้าจอด้วย” มิก้าเลิกคิ้วสูง อยากฟังคำตอบจากปากคนตรงหน้าให้ชัดๆ
“อยากเห็นหน้าพี่ตลอดเวลา” บาสพูดเบาที่สุดกลัวว่าจะโดนเพื่อนล้อ แต่เสียงเบาก็ไม่เป็นอปสรรคต่อความเผือกของเพื่อนๆ
“พี่ตอง ขออะไรกินแก้เลี่ยนหน่อย” ตั้มหันไปชี้จานผลไม้ตรงหน้าตอง ตองส่งสตรอเบอร์รี่มาให้หนึ่งลูก
“โอ้ยยย สงสารกูบ้าง” ปกลุกเดินหนีไปที่อื่น
“จริงเหรอ” หลังจากมิก้าได้ฟังคำตอบซื่อๆ นั้น เขายิ้มออกมาอย่างไม่อายใคร ตอนนี้หัวใจเขาพองโต เลือดลมสูบฉีด ในใจอยากจะหอมคนตรงหน้าอีกหลายๆ ฟอด แต่ก็เกรงใจเพื่อน
“จริง” บาสตอบ
 
มิก้าไม่อาจทนต่อไปได้อีกแล้ว เขากดจมูกบนแก้มบาสอีกรอบ ในใจคิดเพียงว่าคืนนี้เขาจะไม่ปล่อยไอ้บ้านี่รอดไปง่ายๆ เหมือนคืนเมื่อวานแน่ๆ  
 
 
---------------------------------------------------------------------------
ตอนสุดท้ายแล้วค่าาา สำหรับคู่นี้ อาจจะมีคู่อื่นอีกก็เป็นได้5555555
ชอบไม่ชอบบอกได้เลยนะคะ ฝึกแต่งอยู่เรื่อยๆ 
 ปูลู : อยากอ่านคอมเม้นมั่งอ้ะ ว่าเป็นไงบ้าง พิมพ์ผิดเยอะมั้ย อ่านเข้าใจหรือป่าวไรแบบเนี๊ยะ555555555 ช่วยคอมเม้นหน่อยเถอะพลีสสส